where the sun was meet the moon ( 13) Nederland Zuid Afrika..)

Meer en meer begon ik me te beseffen dat ik machteloos toe moest kijken hoe het contact verwaterde tussen Robert en mij.

Yustinas die eindelijk in Nederland aangekomen was en elk jaar bij ons kwam om kleine verdiensten te doen om zijn studie de rest van het jaar te kunnen betalen gaf mij wat afleiding.

die weken gingen erg traag en hoe of wat iedereen ook probeerde te doen ik bleef ontroostbaar, Opeens een die dagen midden in de nacht vloog ik overeind in bed en was klaarwakker en riep ineens midden in de nacht ik weet het...

We gaan de zaak verbouwen met behulp van fabrikanten en toeleveranciers.. opeens stond mijn moeder midden in de nacht bij me omdat ze vroeg wat er aan de hand was en ze zag mijn glunderende lach waarop ik haar zei we gaan de zaak opknappen en verbouwen ik weet hoe ... ik wilde de zaak verbouwen in Zuid Afrikaanse styl om grotendeels ook mijn dank te uiten naar Robert hoe dankbaar ik hem was dat hij naar Nederland vloog om mij op weg te helpen een nieuwe weg in te slaan, niet wetende hoe vreselijk moeilijk deze nieuwe weg zou gaan worden en met welke gevolgen.



Die volgende morgen ben ik weer naar de zaak gegaan en ben gaan kijken samen met Yustinas hoe de zaak simpel maar toch rigoreus verbouwd zou kunnen worden zonder enorm veel kosten te hoeven maken en stelde een plan op in samenwerking met fabrikanten.

Die weken was iedereen om me heen stom verbaasd omdat ik opeens weer volop leven was en weer energie had om dingen weer op te bouwen, hoe of wat ik ook wilde ik moest door met mijn leven met of zonder Robert..

Ik besefte dat ik er volledig "alleen" voor stond zonder Robert, mijn ouders verklaarden me voor gek en ook de toenmalige boekhouder bleek aardig kwaad te zijn maar toen hij mijn plan hoorde gaf hij toch zijn steun maar vertelde me met klem dat dit niets moest gaan kosten. ik besefte dat ik me moest redden met de middelen die voorhanden waren met vrijwel niets een volledige nieuwe uitstraling creeren.

Ik begon die week te bellen naar een aantal fabrieken en begon een klein beetje steun te krijgen, die eerste weken was er aardig verzet van alles en iedereen maar ik besloot door te gaan omdat ik mijn doel zoals Robert mij had geleerd in het eindzicht had geplaatst ( win win win.) en inderdaad er zouden best tegenslagen kunnen komen ondertussen maar het ging uiteraard om het einddoel van datgeen je wilde behalen in het leven.

Ik zat achterin het kantoor te schetsen en probeerde mijn visie in te passen in het plan de zaak simpel maar toch groots weten te verbouwen met zo weinig mogelijk kapitaal.. ik had een plan opgezet waarin dit ook absoluut kon en begon met de eerste pakken tegels op te halen die bij de Gamma kapot waren doordat klanten daar pakken tegels te hard terug hadden gezet hierdoor kwamen er veel kapotte tegels in de verpakkingen te zitten en doordat ik wekelijks binnen liep kon ik uitstekend in de gaten houden of er tegels lagen..

De medewerkers daar vonden het super omdat ik juist de tegels gebruikte die hun weg zouden gooien, ik haad een plan in elkaar gezet waarin ik de loopgangen volledig zou mozaiken en zou voorzien van logo,s en afbeelding van het continent Afrika...

Die eerste weken schoot het niet op ik en mijn te hulp geschoten nichtje die ontslagen was en geen baan kon vinden schoot me te hulp samen met Yustinas maar de rest keek van afstand angstvallig toe ook mijn ouders.

Ik heb toen wederom een verzoek ingediend bij de boekhouder een papier op te maken voor meer spelingsruimte bij de bank zodat de zaak eindelijk eens wat meer credit zou kunnen hebben en we niet constant moesten wachten totdat een klant betaald had voordat er weer iets nieuws gekocht kon worden, mijn boekhouder stelde toen een papier op naar de bank met de aanvraag om meer credit te willen geven wat al jaren geweigerd was ondanks de groei van het bedrijf.

In het jaar 1996 verkochten we namelijk enkel kleine artikelen waaronder kaarsen en glaswerk van goedekope marktwaarde met wat antiek maar ik besefte me maar al te goed dat we nu een enorme groei door maakten qua type klanten, waren we vroeger gericht op de beneden modaal en midden klasse nu jaren later besefte ik me dat de zaak gegroeid was naar een aanbod waar we banken verkochten van enige 4.000 tot 5.000 euro. volgens de bank was dit geen groei maar ik wist wel beter..

Die weken liepen twee mannen binnen die mijn broer gestuurd had want heel langzaam kwamen ook klanten kijken hoe het werk vorderde.. langzaam maar wat werd gedaan was sprookjesachtig mooi, Afrikaans maar met Nederlandse touch..

De twee mannen waren gestuurd door mijn broer en gaven aan me gratis mee te willen helpen omdat ze gehoord hadden van mijn broer wat er gebeurd was en gaven aan dat ze uit dezelfde kerk kwamen waarop ik hen zei dat kerk of afkomst mij niet intereseerde maar wel het innerlijk.

Die volgende week begon een periode waar ik me de rest van mijn leven nog veel heb kunnen nagenieten en bij het terug blikken hierop schoten de tranen me nog steeds in de ogen van het lachen. Walter en frans bleken erg goede vrienden te zijn, Frans had een vrouw die zeer ziek was en aan kanker leed waardoor frans een Afleiding zocht iets leuks te doen en Walter bleek volledig aan Frans vast te hangen qua doen en laten want een ding was me al duidelijk hoe vaak ze ook op elkaar stonden te schelden of ruzie stonden te maken Walter en Frans waren onafscheidelijk en waren best gek met elkaar.

Yustinas keek oogluikend toe en zei dat hij me volledig zou steunen en hielp die zomer ook enorm met het verbouwen we timmerden zelf en vooral de vloeren op de grond die bijna 33 meter lang gemozaiekt moesten worden vorderden gestaag. Veel afval en restbouwmateriaal werd gebruikt. Ook werd met name het vele zwart in de zaak geschilderd in de kleur die Robert als eerste op de wanden had geverfd een erg mooie beige aardekleur.

Heel langzaam aan kwam van alle kanten hulp te voorschijn vooral diverse klanten schoten te hulp, veel afval materiaal werd overal vandaan gehaald en werd omgebouwd tot iets bruikbaars.

De oude baas van Mijn nichtje Celina bood aan een keuken te plaatsen met een bar waardoor de zaak nog meer aanzien zou krijgen omdat ook de zeer nodige viproom nu werkelijkheid zou gaan worden. er werd gekozen voor een diep rode mahony kleur waardoor de uitstraling erg duur leek, deze kamer was enorm nodig om mij meer rust te geven als ik met klanten in gesprek was of in bespreking was.

Die weken was er vrijwel geen contact meer met Robert, maar Lindsay een overbuurvrouw die Robert ook gezien had een aangaf een oogje te hebben op hem door diverse malen te zeggen dat het een Erg mooie jongen was gaf me aan dat ze ALLEEN naar Afrika zou gaan om daar een rondreis te doen. dit gaf mij een idee omdat ik Robert toch mijn dank wilde uiten ondanks dat hij geen contact meer wilde met me om toch iets terug te kunnen doen.

Al die maanden had ik geen geld om wat te doen of een eventuele reis te boeken om hem op te zoeken.

Ik besloot iets uit te zoeken waar Robert zijn hele leven iets mee kon doen, bij een toenmalige goede klant annex vrienden besloot ik een mooie ring uit te zoeken met de lievelingskleur van Robert Koningsblauw, ik besloot de ring te kopen en mocht hem in tig delen betalen het ging immers om een paar honderd euro, ik besloot een paar keer mee te gaan met mijn ouders en wat oude inboedel te verkopen in overleg met mijn ouders waardoor ik erg langzaam de ring bij elkaar kon sparen en kon de ring bij elkaar sparen als dank voor Robert. Ik voelde me echter machteloos omdat ik niet de mogelijkheid had om met Robert mee te reizen naar Zuid Afrika, ik vond het namelijk niet de oplossing met Robert mee te gaan en alles hier in Nederland on onderzocht achter te laten, ik MOEST wel deze weg inslaan hoezeer me dit ook deed.

Remco en Nelleke zeiden me wel dat ik stapelgek was door dit te doen maar ik wilde het perse omdat ik Robert erg dankbaar was dat hij twee maanden mij geholpen had weer een beetje op de been te komen.

Toen LIndsay richting Zuid Afrika zou vertrekken had ik de ring vrijwel bij elkaar gespaard, mijn oma had zelfs wat geld gegeven om de ring te kunnen kopen omdat ook zij stapelgek was met Robert toen hij in Nederland was.

IK besloot de ring mee te geven aan Lindsay en had een brief bijgesloten in codetaal die alleen Robert zou begrijpen.

Die weken hielden Lindsay en ik contact en gaf me aan dat er contact was geweest eindelijk met Robert maar dat hij erg verward en erg gestrest overkwam en zichzelf niet meer was op het moment dat de ring hem overhandigd werd.

Ik kreeg later een email terug van Robert dat het onzin was zo,n cadeau te geven aan iemand want ik kon het geld wel beter gebruiken, hij wist immers niet dat erg veel mensen zoals mijn opa en oma mee hadden betaald om de ring bij elkaar te krijgen en een paar honderd euro was ook voor mij niets niets in die tijd.. ik had immers zelfs nog steeds mijn kleren niet terug van menno waarmee het contact nog steeds via advocaten verliep. Mijn oma greep me diverse malen bij de arm beet en fluisterde me in mijn oor deze jongen uit Zuid Afrika nooit meer te laten gaan ze voelde aan dat hij de ware voor me moest zijn.



Ik besefte meer en meer hoe uniek het is dat iemand uit Zuid Afrika ontslag nam, zijn eigen baan opgaf en naar Nederland vloog om 21 jarige leeftijd..,als ik toen de dingen kon zien die ik toen nog niet kon zien maar na later bleek volledig op waarheid waren berust had ik tuurlijk dingen willen voorkomen en had ik tuurlijk gewenst dat Robert bij me was.

Een jongen van 21 die op het vliegtuig stapte en op konininginnedag 2002 mij in de oren fluisterde dat hij naar Nederland was gekomen om iets recht te zetten en dat hij mijn toenmalige partner niet vertrouwde waarop ik verbijsterd was en hem in eerste instantie niet wilde geloven. Ik herrinner me nog dat koppie dat de hoek om liep bij de aankomsthal in Schiphol en tegen me zei krijg ik geen hugh.. na twee dagen reizen.. waarop ik zei tuurlijk gek ;-)

Ik dacht vaak terug aan de momenten met Robert en Nel en besprak nog steeds met Nel door de dingen die Robert mij had verteld waarop het me telkens te veel werd en ik vaak achter de zaak stiekem stond te huilen omdat ik hem zo miste, Nel bood me zelfs aan richting Zuid Afrika te reizen op haar kosten om hem op te zoeken en dingen uit te praten mocht er wat gebeurd zijn waarvan ik niets wist maar doordat we "hulp" hadden gevraagd bij de fiscus en de onderzoeken volop liepen kon ik moeilijk weg gaan uit Nederland omdat ik wist dat dit niet de juiste weg zou zijn.


Ik wilde eerst de zaak opbouwen omdat ik besefte dat als deze zou crashen mijn ouders en mijn familie ook zwaar gedupperd zouden zijn en de 9 jaar werk voor niets geweest zou zijn. Ik MOEST naar mijn rationele geest luisteren en mijn hart op slot zetten hoe zeer dit ook deed, ik moest in het hier en nu blijven.

Die weken werd er volop gebouwd door steeds meer mensen, familie vrienden en zelfs klanten kwamen meehelpen met me, het resultaat mocht er wezen ...langzaamaan werden de silhouetten zichtbaar van datgeen ik in mijn hoofd had. Schitterende mozaikvloeren werden zichtbaar en nodigden de klanten zeker uit de zaak binnen te komen.

Ik vergat nooit dat Robert en ik samen een stukje muur als eerste geverfd hadden in de kleur waarin ik later de hele zaak had geverfd een diepe lever kleur, met grijs tinten en zwart- wit tinten erg strak maar erg Afrikaans achteraf gezien.

Op een morgen stond ik samen met Walter onder een stuk nieuwe aanbouw achter de zaak wat vroeger een opslaggedeelte was werd nu bij de zaak bijgetrokken, doordat mijn huurbaas op de gemeente werkte zei hij me dat vergunningen niet nodig waren voor zoiets omdat het om een interne verbouwing ging en om zijn terrein ging en tja het was immers zijn pand dus we bouwden de veranda aan. ( niet wetende dat hij na de verbouwing wel huurverhogingen door wilde voeren.)

Toen Walter en ik stonden te wachten smorgens om acht uur hoorden we een knetterend geluid aan komen en opeens om de hoek kwam Frans Aan scheuren hard schreeuwend en zwaaiend dat we aan de kant moesten en parkeerde zijn solex schuin tegen de stapel stenen op die we hadden gekregen van Roozendaal om de zaak en buitenbloembakken te kunnen bouwen. Boven uit het raam keek een verschrikte buurvrouw die dacht at iemand ergens keihard tegen op reed maar toen ze iemand zag staan met een pispothelm op boven op een stapel stenen met een solex tja toen moest ook zei keihard lachen.

Ik vloog aan de kant samen met Walter en knikte lachend tegen frans en zei hem of hij dit normaal was iemand smorgens zo de stuipen op het lijf te jagen op de vroege morgen. Walter integendeel werd erg kwaad en gooide een baksteen richting de solex van Frans waarop frans weer een steen terug gooide ze vlogen elkaar bijna in de haren maar kon er nog net tussing duiken en de boel sussen en gave elkaar weer een hand.

Nog geen vijf minuten later nadat er al weer vrede gesloten en konden de twee vrienden elkaar weer in de armen sluiten, ik had hen immers aan de koffie gezet op kantoor en zei ze dat ze niet naar buiten mochten komen voordat het uitgepraat was of zou de dominee bellen, nog geen vijf minuten later was er al weer vrede gesloten.. en tja er was weer rust in de tent..

Yustinas moest die week weer naar huis en had er twee maanden alweer opzitten in Nederland, hij had zijn studie welke zeer zwaar was in delen in kaart gebracht welke ik samen met hem zou helpen te financieren. elke maand ging er toen een envelop op de post met 25 gulden toen nog erin zodat hij de studie kon beginnen, die zomer gaf Yustinas aan dat dit niet meer nodig zou zijn omdat hij nu zelf geld bij elkaar verdiende in Litouwen en zo de studie verder zelf kon betalen. Ik zal nooit meer vergeten dat yustinas bij veel klanten zoals adri niet welkom was vanwege zijn zeer negatieve instelling, telkens toen er werd gezegd dat hij niet mee mocht komen antwoorde ik als hij niet mag komen blijf ik ook weg, ik geloofde namelijk dat deze jongen kwaliteiten had maar hij alleen nog niet besefte.. ik heb jarenlang een envelop met steeds wat geld opgestuurd naar Yustinas.

Een deze dagen liep Adri weer binnen een projectontwikkelaar welke al diverse malen bij de zaak was geweest maar door telkens een ongeluk te krijgen PAL voor de zaak moest hij dit telkens uitstellen het leek net of hij niet mocht komen in de zaak..nu achteraf gezien.. Hij probeerde me al maanden lang terug te krijgen bij Menno mijn ex maar ik weigerde dit van alle kanten omdat ik erg goed wist na de bewijzen van Robert wat er geflikt was en hoe gemeen mijn ex kon zijn.

Ik had immers veel dingen niet eens gezegd tegen klanten of familie om maar niet nog meer onrust te veroorzaken want ook mijn advocaat bleek niet echt op mijn hand te staan ondanks ik gevraagd had aan het kantoor zo neutraal mogelijk op te treden als tussenpersoon en alles zo goed mogelijk vast te zetten en te regelen. Ik geloof ook niet in het met ruzie uit elkaar gaan want daar schiet je niets mee op namelijk ik geloofde meer in het los laten van mensen en contact onthouden zonder kwaadheid te tonen, ik geloofde dat dit een kracht is die weinig mensen hebben kunnen ervaren.

Niemand stond er immers bij stil dat als je kwaad word het je eigen lichaam is wat reageerd op de emotie dus tja.. ;-)

Na diverse afspraken op kantoor met mijn Moeder en Nel die mij hielp met mijn boekhouding weer op de rit te zetten wat goed lukte naar ons inzien maar doordat Menno nooit de computerbestanden vrijgaf moest alles weer opnieuw in de computer gezet worden dus tja dat was enorm veel werk maar lukte ons toch zover mogelijk was omdat de computerbestanden door Menno meegenomen waren.

De verbouwing ging nog steeds door en die dag moest ik thuis zijn om Yustinas uit te zwaaien en ook hij vond het niet leuk weer te moeten gaan. ik was die zomer samen met hem midden in de nacht naar Hilversum gereden omdat hij een meisje had leren kennen wat ook uit litouwen kwam maar als aupair werkte in Nederland maar snachts was betast door de man waarvoor ze werkte in Hilversum.

Ik besloot niet te wachten en ben samen met Yustinas midden in de nacht naar haar toe gereden en heb aangeboden de laatste dagen bij ons te verblijven maar ze gaf zelf al aan dat ze al terug had geboekt en daar nog wel even op kon wachten, hoe onrustig Yustinas ook was ik moest hem bedaren dat sommige dingen in het leven je niet in de hand kan houden, als iemand niet wilt of wil doen, je iemand niet kan dwingen.

Die nacht terug hebben Yustinas en ik nog erg veel besproken, ik nam de lijst door met yustinas met de zeven lijsten welke hij me gegegeven had om zijn dromen te verwezenlijken en gaf hem aan ok lost te laten en vertrouwen te hebben in boven.

Die nacht terug in de auto en op onze slaapkamer heben we tot diep in de nacht nog gepraat, Yustinas gaf ook aan dat Paulina het meisje waar we naartoe waren gereden voor hem de ware voelde waarop ik hem zei hoe meer je haar pusht hoe meer afstand ze zal nemen. laat haar los en zodra iemand terug komt is ze yours.. dit gaat natuurlijk niet voor iedereen altijd op maar in dit geval werkte dit uitstekend.

Ik begon meer en meer te beseffen dat ik Robert des te meer miste hier, de ontmoeting bleek echter exact in elkaars reflectie geweest te zijn, de bovenste ying yang punt bleek echter Veenendaal de onderste bleek echter Nelspruit te zijn de plaats waar Robert en ik elkaar hebben ontmoet in 2002, een ontmoeting die de geschiedenis in zou gaan als de ontmoeting tussen de zon en de maan...

de rest hoort u zo snel mogelijk