Hoe meer ik ook op ging letten hoe meer ik boodschappen ging ontdekken en dingen begon te herkennen uit mijn dromen.
De dag naderde dat de zaak open zou gaan, en Nel een toenmalig vriendin van mijn moeder belde me op met de mededeling dat we zouden gaan shoppen waarop ik antwoorde dat ik geen geld had voor kleren voor een opening.
Ik had immers net bijna 7 maanden met kleding van mijn vader aangelopen zonder dat ook maar vrijwel iemand dit doorhad.
De emotie kwam bij mij nog steeds naar boven en tranen schoten me in de ogen als ik al weer dacht dat de week waarop ik mijn kleding terug kreeg van menno na 7 maanden, de mensen van de gemeentewerken in Veenendaal met een vuilniszak vol met vrijwel gloednieuwe kleding erin aan mij overhandigd hadden omdat men vond dat wij altijd voor anderen klaar hadden gestaan end at het nu eens andersom moest zijn.
ik wist niet hoe ik ze moest bedanken en dankte mijn moeder ook nog eens om het feit dat ze de vuilnizakken met kleding uit de vuilnisbak had staan vissen op de dag dat gemma na 7 maanden namens menno de kleding van mij overhandigde. Ik liep direct naar de vuilnisbak toe en gooide de kleding zo weg maar niet wetende dat mijn moeder de kleding er weer uitgehaald had.
Ik probeerde door te gaan en probeerde ook de dingen in kaart te gaan zetten zoals het herkennen van boodschappen etc.. ik besloot op advies van Zuid Afrikanen dingen op te schrijven en op papier te zetten. Ik had immers nog steeds contact met mensen uit Zuid Afrika.
Ik besloot die week nog een keer Robert op te bellen en te proberen een normaal gesprek te voeren met hem om nu eens te kijken wat er daadwerkelijk aan de hand was geweest en waarom hij nu opeens zo vijandig tegen MIJ was geworden terwijl ik naar mijn weten niets verkeerd gedaan kon hebben naar hem.
Zakelijk ging de zaak steeds mooier worden en naderde de zaak haar voltooiing, Lindsay die de zaak inkwam om de toespraak door te nemen die zij zou doen omdat het voor mij te emotioneel was omdat ik er dit keer zonder partner voor stond voor het eerst in 7 jaar tijd.
De avond waarop ik Robert nog een keer belde staat in mijn oren vastgegroefd voor de rest van mijn leven, hij klonk boos, teleurgesteld en alles tegelijkertijd niet in woorden te bevatten, hij noemde me leugenaar waarop ik geschrokken tegen hem zei dat ik dat niet was en waarop we woorden kregen en ik de hoorn op de haak gooide omdat ik stom verbaasd was dat hij zo reageerde. ;-(
Ik besefte echter direct dat ik dit juist NIET wilde en belde hem direct terug waarop hij me zei dat ik hem nooit meer moest bellen en of opzoeken omdat spam of stalking in Zuid Afrika zeer strafbaar was waarop ik hem vroeg wat er nu eigenlijk aan de hand was. Ik kreeg hier geen antwoord op en probeerde nog op enige wijze het gesprek in goede banen te leiden maar Robert bleef niet geloven denk ik dat de zaak op de rit zou komen.
Hij kon echter inderdaad niet zien wat er aan de andere zijde van de wereld gaande was en vroeg me of het gesprek beeindigd kon worden omdat hij er niet van gediend was dat iemand de telefoon erop gooide. Ik bleef hem vragen of hij niet wilde zeggen wat hij ontdekt had in de boekhouding zodat we dingen uit konden zoeken en ook de fiscus konden aansturen in welke richting we moesten zoeken, hij bleef echter zeggen dat de woorden van tessa en menno aan hem hem zeer veel pijn hebben gedaan.
ik weet tot op de dag van vandaag niet waar het over gegaan is wat mij nog steeds erg zeer doet.
