( afbeelding is foto gemaakt door mijn ex de dag nadat ik Robert heb gesproken op deze plaats. De foto geeft naar mijn inzien een erg duidelijk gezicht weer in de soort mist die midden boven op de foto aanwezig is.. )
Toen yustinas aankwam was voor mij een periode van 2 maanden aangebroken waarin ik in ieder geval iemand naast me had waar ik alles kon delen en bespreken.( naast mijn ouders uiteraard)
Yustinas was immers een soort tweede broertje geworden wat toch deel van ons gezin was uit gaan maken en elk jaar vooral de laatste jaren voor een periode naar Nederland te komen om zo zijn leven beter op de rit te krijgen.
Waar ik hem ook mee naar toe nam klanten vroegen me hem maar niet meer mee te nemen naar klanten zoals gewoonlijk was van mij in de periode dat hij bij ons was elk jaar zodat hij kon leren van de dingen die ik met klanten besprak.
Ik deelde bij elke klant mee die niet wilde dat hij mee kwam dat ik dan ook weg zou blijven, ik geloofde en geloof nog steeds in deze jongen.
Mijn ouders steunden me in al deze activiteiten als ik iemand kon helpen want zo hadden immers mijn ouders en grootouders me ook geleerd, waar je kan helpen en het in je kunnen ligt moet je helpen en nooit twijfelen of een klein beetje hulp nooit teveel kon zijn.
Ik twijfelde dan ook nooit en deed dit dan ook zoals mij geleerd was.
Yustinas en ik bespraken erg veel en ook de dingen die mij zo geraakt hadden zoals de gesprekken met Robert, Ook kwam naar buiten dat brieven en emails van Yustinas onderschept waren door mijn ex hopende dat ik ze niet zou lezen en blijkbaar waren vernietigd voordat ik er ook maar een woord van zou kunnen of krijgen te lezen..)
Yustinas twijfelde er echter al enorm aan toen hij te horen had gekregen van mijn ex dat ik geen contact meer wenste met hem omdat ik te druk was met mijn zaak.. Yustinas was immers onderdeel geworden van onze hele familie.
We gingen veel de plaatsen af waar Robert en ik ook hebben gepraat, de bossen Kwintellooyen, het strand van Scheveningen waar we samen schelpen hebben lopen zoeken die ik gebruikte voor de kleuradviezen bij mijn klanten thuis zodat ik sure was van een 100 % perfect geadviseerd advies. Yustinas begreep erg goed wat mij aangegrepen had in Robert.
yustinas begon die zomer in te zien dat inderdaad je alles in het leven niet voor niets krijgt, maar dat de ervaring zelf iets te doen en of te leren vele malen mooier is en vele malen leerzamer is dan dat je alles op je schoot geworpen krijgt en zoals mijn grootouders altijd zeiden je mag best vaak vallen in je leven mits je de les er maar uit leert en erkent als je fouten hebt gemaakt.
Yustinas kon erg goed met mijn zusje en broer optrekken en we gingen dan ook vaak samen met mijn nichtjes ergens heen zodat we samen lol konden maken. yustinas vond het erg leuk als mijn zusje weer een vriendin voor hem gevonden dacht te hebben.
Toen hij mij en mijn nichtje vroeg hoe hij in het Nederlands moest zeggen dat hij dit meisje wel leuk vond zeiden wij hem heel gemeen; zeg maar na; neuken neuken neuken niet betalen... waarop Yustinas naar het betreffende meisje liep en ons nazei en een klap kreeg.
Uiteraard heeft het even geduurd voor yustinas kon inzien dat het hier om een erg flauwe hollandse grap ging die erg vaak in Nederland gebruikt zou worden en nog steeds gebruikt werd. Uiteraard boden we hem tig keer excuses aan en beloofden dat we het goed zouden maken met hem een dag later was alles weer vergeven en vergeten.
Menno probeerde echter nog steeds mij van de gedachten af te krijgen om het appertement te verkopen na veel verzoeken zij hij me dat hij eindelijk een makelaar zou zoeken om het appartement te verkopen.
Dat weekend aten we bij mijn oom en tante en bespraken dan eindelijk de gemaakte fotos die gemaakt waren toen we in Zuid Afrika waren in 2002.
Het duurde even voor ik een foto pakte die mij enorm deed schrikken, een voor het gezicht normale foto waar een schim inzat terwijl het een erg zonnige dag was pakte enorm mijn aandacht en liep lijkbleek aan in mijn gezicht, hierop vroeg mijn tante gelijk wat er aan de hand was.
Hierop gaf ik geen antwoord omdat ik for sure voor gek verklaard zou worden, ik zag een erg duidelijk gezicht in de foto die keek naar de plaats waar ik en Robert voor het eerst hebben gepraat met elkaar en waar een groene boomslang uit de boom kwam vallen toen we er stonden.
Ik voelde bij deze foto een intense warmte die ik niet kon uitleggen en beschrijven, ik had dit echter nog nooit meegemaakt en hoe mijn tante en oom ook vroegen samen met mijn nichtje en haar vriendin ik hield dit voor me want anders zouden ze me for sure voor gek verklaren weet ik.
Ik mocht de fotos mee naar huis nemen om ze daar beter te bekijken en hoe meer ik de foto bekeek hoe meer ik hetgeen ging zien wat ik erinzag op dat eerste moment dat ik de foto in handen kreeg.
twee dagen later stuurde Sandra de vriendin van mijn nichtje een smsje met de mededeling of ik haad even wilde bellen omdat ze wist wat ik in die foto zag, ik twijfelde eerst even en belde haar direct op maar was terughouden en wilde eerst van haar weten wat ze zag in de foto waarop zijn me beschreef wat er te zien was in welke hoek, hierop was ik opgelucht en dacht dat ik tenminste niet de enige was dan die dit in de foto zag.
Ik zei tegen Sandra ; weet je wat ik het vreemde vind in deze foto.. Nou die schim is net een lachend gezegd wat knippoogd naar me, maar wat dit zo speciaal maakt is dat deze foto van een totaal leeg zwembad en erg mooi kraakhelder weer die dag een schim weergeeft die "lachend" naar de plek kijkt vanwaar ik en Robert voor het eerst samen hebben staan te praten op het moment dat we net aangekomen waren in Krokodille in Nelspruit.
Toen ik me dit herrinnerde wist ik direct dat Menno deze foto de volgende dag genomen had omdat hij het zwembad zo graag op de foto wilde hebben maar niet wist dat ik daar met Robert over de tropische tuin en het leven heb staan te praten.
Ik begon alles ineens op een andere manier te bekijken en ook de ontmoeting met Robert leek me geen toeval meer, hier was meer aan de hand leek me en begon dingen uit te zoeken.
Ook yustinas en mijn zusje vonden het maar raar en zagen ook een duidelijk gezicht in een soort wolk op de foto die inderdaad " lachend" keek naar de plek waar ik en Robert hadden gepraat.
Nu besefte hoe vaak Menno en ik om elke klein dingetje al ruzie hadden, deze relatie was inderdaad nietg gezond en was dit ook nooit geweest blijkt nu achteraf.
Mijn therapeut en Yvonnen en jan kwamen langs om te kijken hoe het met me ging waarop ik zei erg goed, de fabrikanten zijn inderdaad bereid mij hiermee te helpen en me te helpen de zaak weer op te bouwen echter financieel wilden ze me niet bijstaan wat uiteraard begrijpelijk was in mijn situatie.
De zaak werd adembenemend mooi en de zeer goedkope tegel die gebruikt werd om te mozaieken in de hele zaak begon zijn vruchten af te werpen mensen te overtuigen weer terug te komen in de zaak en in te laten zien dat we qua woonadviezen erg gevarrieerd waren en de kennis van natuur en manipulatie zeer goed wisten te gebruiken in de woonomgevingen.
Menno bleef gelukkig uit de buurt van de zaak en hoe vaak we ook belden naar de makelaar we kregen niets te horen over de eventuele verkoop van het appartement, ik deelde de makelaar mede dat er wel degelijk veel spullen van de zaak in dit appertement stonden en ik het recht erop had te mogen weten wanneer de spullen vrij kwamen omdat die van de zaak waren omdat dit appartement als " perfecte modelwoning" aan aantal malen had gezorgd dat ik een volledig huis weer mocht adviseren en inrichten omdat ze het appartement gezien hadden.
telkens als er even contact was tussen mijn ex en mij kwam ons te sprake hoeveel hij me "miste" en hoeveel hij van me hield maar ik wist inmiddels via andere toenmalige " vrienden" dat hij al enkele weken een nieuwe vriend had, dit was voor mij ook duidelijk het teken dat de woorden die hij steeds tegen me zei geen enkele diepgang inhielden zoals Robert me voor gewaarschuwd had.
Ik besefte pas later hoe het voor Robert een hel geweest moest zijn hier in veenendaal te verblijven en mij de dingen niet uit kon leggen van wat hij kon " zien". Ik besefte meer en meer dat ik Robert miste en ging waarderen wat hij al die tijd voor me gedaan had.
Nog steeds vroeg ik me af hoe een jongen van 21 jaar zo,n inzicht kon hebben hoe iemands karakter in elkaar steekt en hoe zeer het ook deed voor mij te horen van mijn eigen advocate dat ik er maar niet van door moest gaan met een jongen van 21 zij deelde me mede dat ook zij het er niet mee eens was.
Ik begon door te krijgen dat de eigen aangenomen advocate om de dingen gewoon normaal te regelen zonder enige partij te kiezen wel degelijk partij had gekozen.
Ook nel gaf me aan door te gaan en niets van opmerkingen aan te trekken hoezeer ze ook doen, ik probeerde me dagelijks op de dingen te storten zoals ook Robert me gezegd nooit focussen op een verliessituatie die je bij voorhand al verloren hebt...
Ik deed dit dan ook en zoals mijn therapeut me al had gezegd nadat Robert terug was gegaan naar Zuid Afrika dat ik binnen 16 dagen zou weten wat ik zou willen, wel snachts toen ik in bed lag en steil overeind wakker zat te denken schoten erg mooie ideen door me heen, Ik moest de hulp in gaan roepen van mijn fabrikanten en zoals Mister Aplin uit Engeland zei mijn concept aanpassen aan de eisen van de tijd..
Wel de volgende morgen keken mijn ouders, Yustinas en mijn zusje erg gek op toen ik riep we gaan onze zaak verbouwen..
Mijn moeder en vader riepen gelijk hoe kan je dit nu doen als je totaal geen geld hebt, wel die dag ben ik gaan bellen met fabrikanten en dealers van mijn zaak en legde mijn plannen voor.
Die week ben ik de plannen verder uit gaan werken samen Yustinas en legde hem de plannen voor en ook mijn nichtje steunde dit alleen mijn ouders en familie waren nog zeer sceptisch.
Die weken emailde ik Robert dat we begonnen waren de zaak te verbouwen in Zuid Afrikaanse sferen omdat het land me zo enorm geraakt had.
Ik besefte dat mijn gevoel met Robert ook wel degelijk impact had gehad bij de beslissing van het verbouwen van de zaak.
Die week besloot ik ook contactg op te nemen met de rechtbank Arnhem waar ik advies vroeg om samen met de fiscus tot een oplossing te gaan komen en de zaak weer draaiende te krijgen.
Hoe vaak we ook naar de makelaar belde of er nog geen kijkers en of kopers waren voor het appartement zodat de maandelijkse vaste lasten weggestreept zouden kunnen worden, de makelaar gaf aan dat ergeen gehoor was terwijl klanten in mijn zaak me vertelden hoe schitterend het appartement was ingericht.
Voor mij was het duidelijk dat we ook buiten de verkoop van het appartement gehouden zouden worden.
Menno probeerde nog steeds te intimideren en wilde( NOG ) geld zien voor de maandelijkse kosten, waarop ik hem zei vraag dan tenminste een uitkering aan of ga werken, doe wat net als mij om in ieder geval wat te doen en niet toe te kijken, Ik had mijn bank inmiddels al enige weken meegedeeld hoe de situatie in elkaar stak en dat onze relatie over was ik had hen uiteraard geen details gegeven omtrent de redenen.
De onderzoeken van de fiscus liepen inmiddels en zoals de rechtbank mij mee had gedeeld MOCHT ik zelf geen fallissement aanvragen maar moest een Fabrikant of iemand anders waar ik schulden had het fallissement aan vragen voor mij.
We wachten af en omdat we zeker waren van de kansen van een goede doorstart begonnen we beetje bij beetje de zaak te verbouwen met behulp van fabrikanten en toeleveranciers.
iedereen verklaarde me voor gek maar na enkele weken kwamen ook klanten me te hulp schieten omdat ook zij met Yustinas hadden gesproken en hadden te horen gekregen van hetgeen mijn ex toen gedaan had, brieven achter gehouden en emails van Yustinas en de mensen die me begonnen te helpen waren het over een ding eens ik kon dingen fout gedaan hebben maar verdiende volgens hen tenminste een kans om de zaak hieruit te trekken.
Ik begon te beseffen hoeveel impact Robert ook op me had gehad ik realistisch moest nadenken en eerst hier in Nederland een evt fallisement af zou moeten wachten voor ik ooit naar het buitenland zou kunnen vertrekken.
Hoe vaak ik dit ook Robert uit had proberen te leggen dat ik eerst mijn verantwoordingen hier in Nederland af moest handelen dan pas tijd voor een eventuele relatie plaats was met hem, hoe leuk we elkaar ook vonden, ik wilde niet een eventuele zak met geld aanpakken zoals het over kwam van zijn ouders die naar later inzien volgens mij best bij kas waren.
De rechtbank deelde me mede dat ik een vrijwillige sanering in werking kon zetten maar dat van fallissement nog geen spraken kon zijn in verband met de lopende geldstromen omdat de zaak op mijn naam stond en ik niets met prive te maken had op papier.
Tja dit had mijn ex en ik immers wel afgesproken en hoe graag er ook een overeenkomst gemaakt zou worden met mijn ex het appertement te verkopen en de opbrengst voor beide partijen te delen zodat we beiden financieel normaal weer de dingen zouden kunnen doen zou veel meer lucht gegeven hebben in de situatie op dat moment.
Na maanden contact geweigerd te hebben kregen we dan toch te horen dat Menno het appartement in de verkoop had gedaan ( Eindelijk..Na lang smeken..)
Mijn advocate had wel een verbod opgelegd naar menno niet meer in de buurt van mijn zaak te vertonen omdat dit al vele malen uit de hand was gelopen waar klanten bij waren.
Toen Yustinas en ik bij mijn grootouders waren kwamen de verhalen eindelijk naar boven die ik nooit te horen had gekregen, mijn grootouders die een grote mond hadden gehad van mijn ex... tja dat had ik inderdaad niet moeten horen.. Alles leek wel die avond naar boven te komen, yustinas die veel vertelde wat ik nooit te oren was gekomen, mijn grootouders die hun verhaal hadden, op alle fronten werd mij duidelijk dat ik niet voor niets weggehaald was door Robert bij mijn ex menno.
