where the sun was meet the moon deel 12

( afbeelding is foto gemaakt door mijn ex de dag nadat ik Robert heb gesproken op deze plaats. De foto geeft naar mijn inzien een erg duidelijk gezicht weer in de soort mist die midden boven op de foto aanwezig is.. )

Toen yustinas aankwam was voor mij een periode van 2 maanden aangebroken waarin ik in ieder geval iemand naast me had waar ik alles kon delen en bespreken.( naast mijn ouders uiteraard)


Yustinas was immers een soort tweede broertje geworden wat toch deel van ons gezin was uit gaan maken en elk jaar vooral de laatste jaren voor een periode naar Nederland te komen om zo zijn leven beter op de rit te krijgen.

Waar ik hem ook mee naar toe nam klanten vroegen me hem maar niet meer mee te nemen naar klanten zoals gewoonlijk was van mij in de periode dat hij bij ons was elk jaar zodat hij kon leren van de dingen die ik met klanten besprak.

Ik deelde bij elke klant mee die niet wilde dat hij mee kwam dat ik dan ook weg zou blijven, ik geloofde en geloof nog steeds in deze jongen.

Mijn ouders steunden me in al deze activiteiten als ik iemand kon helpen want zo hadden immers mijn ouders en grootouders me ook geleerd, waar je kan helpen en het in je kunnen ligt moet je helpen en nooit twijfelen of een klein beetje hulp nooit teveel kon zijn.

Ik twijfelde dan ook nooit en deed dit dan ook zoals mij geleerd was.
Yustinas en ik bespraken erg veel en ook de dingen die mij zo geraakt hadden zoals de gesprekken met Robert, Ook kwam naar buiten dat brieven en emails van Yustinas onderschept waren door mijn ex hopende dat ik ze niet zou lezen en blijkbaar waren vernietigd voordat ik er ook maar een woord van zou kunnen of krijgen te lezen..)

Yustinas twijfelde er echter al enorm aan toen hij te horen had gekregen van mijn ex dat ik geen contact meer wenste met hem omdat ik te druk was met mijn zaak.. Yustinas was immers onderdeel geworden van onze hele familie.

We gingen veel de plaatsen af waar Robert en ik ook hebben gepraat, de bossen Kwintellooyen, het strand van Scheveningen waar we samen schelpen hebben lopen zoeken die ik gebruikte voor de kleuradviezen bij mijn klanten thuis zodat ik sure was van een 100 % perfect geadviseerd advies. Yustinas begreep erg goed wat mij aangegrepen had in Robert.

yustinas begon die zomer in te zien dat inderdaad je alles in het leven niet voor niets krijgt, maar dat de ervaring zelf iets te doen en of te leren vele malen mooier is en vele malen leerzamer is dan dat je alles op je schoot geworpen krijgt en zoals mijn grootouders altijd zeiden je mag best vaak vallen in je leven mits je de les er maar uit leert en erkent als je fouten hebt gemaakt.

Yustinas kon erg goed met mijn zusje en broer optrekken en we gingen dan ook vaak samen met mijn nichtjes ergens heen zodat we samen lol konden maken. yustinas vond het erg leuk als mijn zusje weer een vriendin voor hem gevonden dacht te hebben.

Toen hij mij en mijn nichtje vroeg hoe hij in het Nederlands moest zeggen dat hij dit meisje wel leuk vond zeiden wij hem heel gemeen; zeg maar na; neuken neuken neuken niet betalen... waarop Yustinas naar het betreffende meisje liep en ons nazei en een klap kreeg.

Uiteraard heeft het even geduurd voor yustinas kon inzien dat het hier om een erg flauwe hollandse grap ging die erg vaak in Nederland gebruikt zou worden en nog steeds gebruikt werd. Uiteraard boden we hem tig keer excuses aan en beloofden dat we het goed zouden maken met hem een dag later was alles weer vergeven en vergeten.

Menno probeerde echter nog steeds mij van de gedachten af te krijgen om het appertement te verkopen na veel verzoeken zij hij me dat hij eindelijk een makelaar zou zoeken om het appartement te verkopen.

Dat weekend aten we bij mijn oom en tante en bespraken dan eindelijk de gemaakte fotos die gemaakt waren toen we in Zuid Afrika waren in 2002.

Het duurde even voor ik een foto pakte die mij enorm deed schrikken, een voor het gezicht normale foto waar een schim inzat terwijl het een erg zonnige dag was pakte enorm mijn aandacht en liep lijkbleek aan in mijn gezicht, hierop vroeg mijn tante gelijk wat er aan de hand was.

Hierop gaf ik geen antwoord omdat ik for sure voor gek verklaard zou worden, ik zag een erg duidelijk gezicht in de foto die keek naar de plaats waar ik en Robert voor het eerst hebben gepraat met elkaar en waar een groene boomslang uit de boom kwam vallen toen we er stonden.

Ik voelde bij deze foto een intense warmte die ik niet kon uitleggen en beschrijven, ik had dit echter nog nooit meegemaakt en hoe mijn tante en oom ook vroegen samen met mijn nichtje en haar vriendin ik hield dit voor me want anders zouden ze me for sure voor gek verklaren weet ik.

Ik mocht de fotos mee naar huis nemen om ze daar beter te bekijken en hoe meer ik de foto bekeek hoe meer ik hetgeen ging zien wat ik erinzag op dat eerste moment dat ik de foto in handen kreeg.

twee dagen later stuurde Sandra de vriendin van mijn nichtje een smsje met de mededeling of ik haad even wilde bellen omdat ze wist wat ik in die foto zag, ik twijfelde eerst even en belde haar direct op maar was terughouden en wilde eerst van haar weten wat ze zag in de foto waarop zijn me beschreef wat er te zien was in welke hoek, hierop was ik opgelucht en dacht dat ik tenminste niet de enige was dan die dit in de foto zag.

Ik zei tegen Sandra ; weet je wat ik het vreemde vind in deze foto.. Nou die schim is net een lachend gezegd wat knippoogd naar me, maar wat dit zo speciaal maakt is dat deze foto van een totaal leeg zwembad en erg mooi kraakhelder weer die dag een schim weergeeft die "lachend" naar de plek kijkt vanwaar ik en Robert voor het eerst samen hebben staan te praten op het moment dat we net aangekomen waren in Krokodille in Nelspruit.

Toen ik me dit herrinnerde wist ik direct dat Menno deze foto de volgende dag genomen had omdat hij het zwembad zo graag op de foto wilde hebben maar niet wist dat ik daar met Robert over de tropische tuin en het leven heb staan te praten.

Ik begon alles ineens op een andere manier te bekijken en ook de ontmoeting met Robert leek me geen toeval meer, hier was meer aan de hand leek me en begon dingen uit te zoeken.

Ook yustinas en mijn zusje vonden het maar raar en zagen ook een duidelijk gezicht in een soort wolk op de foto die inderdaad " lachend" keek naar de plek waar ik en Robert hadden gepraat.


Nu besefte hoe vaak Menno en ik om elke klein dingetje al ruzie hadden, deze relatie was inderdaad nietg gezond en was dit ook nooit geweest blijkt nu achteraf.
Mijn therapeut en Yvonnen en jan kwamen langs om te kijken hoe het met me ging waarop ik zei erg goed, de fabrikanten zijn inderdaad bereid mij hiermee te helpen en me te helpen de zaak weer op te bouwen echter financieel wilden ze me niet bijstaan wat uiteraard begrijpelijk was in mijn situatie.

De zaak werd adembenemend mooi en de zeer goedkope tegel die gebruikt werd om te mozaieken in de hele zaak begon zijn vruchten af te werpen mensen te overtuigen weer terug te komen in de zaak en in te laten zien dat we qua woonadviezen erg gevarrieerd waren en de kennis van natuur en manipulatie zeer goed wisten te gebruiken in de woonomgevingen.

Menno bleef gelukkig uit de buurt van de zaak en hoe vaak we ook belden naar de makelaar we kregen niets te horen over de eventuele verkoop van het appartement, ik deelde de makelaar mede dat er wel degelijk veel spullen van de zaak in dit appertement stonden en ik het recht erop had te mogen weten wanneer de spullen vrij kwamen omdat die van de zaak waren omdat dit appartement als " perfecte modelwoning" aan aantal malen had gezorgd dat ik een volledig huis weer mocht adviseren en inrichten omdat ze het appartement gezien hadden.



telkens als er even contact was tussen mijn ex en mij kwam ons te sprake hoeveel hij me "miste" en hoeveel hij van me hield maar ik wist inmiddels via andere toenmalige " vrienden" dat hij al enkele weken een nieuwe vriend had, dit was voor mij ook duidelijk het teken dat de woorden die hij steeds tegen me zei geen enkele diepgang inhielden zoals Robert me voor gewaarschuwd had.


Ik besefte pas later hoe het voor Robert een hel geweest moest zijn hier in veenendaal te verblijven en mij de dingen niet uit kon leggen van wat hij kon " zien". Ik besefte meer en meer dat ik Robert miste en ging waarderen wat hij al die tijd voor me gedaan had.


Nog steeds vroeg ik me af hoe een jongen van 21 jaar zo,n inzicht kon hebben hoe iemands karakter in elkaar steekt en hoe zeer het ook deed voor mij te horen van mijn eigen advocate dat ik er maar niet van door moest gaan met een jongen van 21 zij deelde me mede dat ook zij het er niet mee eens was.

Ik begon door te krijgen dat de eigen aangenomen advocate om de dingen gewoon normaal te regelen zonder enige partij te kiezen wel degelijk partij had gekozen.
Ook nel gaf me aan door te gaan en niets van opmerkingen aan te trekken hoezeer ze ook doen, ik probeerde me dagelijks op de dingen te storten zoals ook Robert me gezegd nooit focussen op een verliessituatie die je bij voorhand al verloren hebt...

Ik deed dit dan ook en zoals mijn therapeut me al had gezegd nadat Robert terug was gegaan naar Zuid Afrika dat ik binnen 16 dagen zou weten wat ik zou willen, wel snachts toen ik in bed lag en steil overeind wakker zat te denken schoten erg mooie ideen door me heen, Ik moest de hulp in gaan roepen van mijn fabrikanten en zoals Mister Aplin uit Engeland zei mijn concept aanpassen aan de eisen van de tijd..

Wel de volgende morgen keken mijn ouders, Yustinas en mijn zusje erg gek op toen ik riep we gaan onze zaak verbouwen..
Mijn moeder en vader riepen gelijk hoe kan je dit nu doen als je totaal geen geld hebt, wel die dag ben ik gaan bellen met fabrikanten en dealers van mijn zaak en legde mijn plannen voor.

Die week ben ik de plannen verder uit gaan werken samen Yustinas en legde hem de plannen voor en ook mijn nichtje steunde dit alleen mijn ouders en familie waren nog zeer sceptisch.

Die weken emailde ik Robert dat we begonnen waren de zaak te verbouwen in Zuid Afrikaanse sferen omdat het land me zo enorm geraakt had.
Ik besefte dat mijn gevoel met Robert ook wel degelijk impact had gehad bij de beslissing van het verbouwen van de zaak.

Die week besloot ik ook contactg op te nemen met de rechtbank Arnhem waar ik advies vroeg om samen met de fiscus tot een oplossing te gaan komen en de zaak weer draaiende te krijgen.

Hoe vaak we ook naar de makelaar belde of er nog geen kijkers en of kopers waren voor het appartement zodat de maandelijkse vaste lasten weggestreept zouden kunnen worden, de makelaar gaf aan dat ergeen gehoor was terwijl klanten in mijn zaak me vertelden hoe schitterend het appartement was ingericht.

Voor mij was het duidelijk dat we ook buiten de verkoop van het appartement gehouden zouden worden.

Menno probeerde nog steeds te intimideren en wilde( NOG ) geld zien voor de maandelijkse kosten, waarop ik hem zei vraag dan tenminste een uitkering aan of ga werken, doe wat net als mij om in ieder geval wat te doen en niet toe te kijken, Ik had mijn bank inmiddels al enige weken meegedeeld hoe de situatie in elkaar stak en dat onze relatie over was ik had hen uiteraard geen details gegeven omtrent de redenen.

De onderzoeken van de fiscus liepen inmiddels en zoals de rechtbank mij mee had gedeeld MOCHT ik zelf geen fallissement aanvragen maar moest een Fabrikant of iemand anders waar ik schulden had het fallissement aan vragen voor mij.

We wachten af en omdat we zeker waren van de kansen van een goede doorstart begonnen we beetje bij beetje de zaak te verbouwen met behulp van fabrikanten en toeleveranciers.

iedereen verklaarde me voor gek maar na enkele weken kwamen ook klanten me te hulp schieten omdat ook zij met Yustinas hadden gesproken en hadden te horen gekregen van hetgeen mijn ex toen gedaan had, brieven achter gehouden en emails van Yustinas en de mensen die me begonnen te helpen waren het over een ding eens ik kon dingen fout gedaan hebben maar verdiende volgens hen tenminste een kans om de zaak hieruit te trekken.

Ik begon te beseffen hoeveel impact Robert ook op me had gehad ik realistisch moest nadenken en eerst hier in Nederland een evt fallisement af zou moeten wachten voor ik ooit naar het buitenland zou kunnen vertrekken.

Hoe vaak ik dit ook Robert uit had proberen te leggen dat ik eerst mijn verantwoordingen hier in Nederland af moest handelen dan pas tijd voor een eventuele relatie plaats was met hem, hoe leuk we elkaar ook vonden, ik wilde niet een eventuele zak met geld aanpakken zoals het over kwam van zijn ouders die naar later inzien volgens mij best bij kas waren.

De rechtbank deelde me mede dat ik een vrijwillige sanering in werking kon zetten maar dat van fallissement nog geen spraken kon zijn in verband met de lopende geldstromen omdat de zaak op mijn naam stond en ik niets met prive te maken had op papier.

Tja dit had mijn ex en ik immers wel afgesproken en hoe graag er ook een overeenkomst gemaakt zou worden met mijn ex het appertement te verkopen en de opbrengst voor beide partijen te delen zodat we beiden financieel normaal weer de dingen zouden kunnen doen zou veel meer lucht gegeven hebben in de situatie op dat moment.

Na maanden contact geweigerd te hebben kregen we dan toch te horen dat Menno het appartement in de verkoop had gedaan ( Eindelijk..Na lang smeken..)

Mijn advocate had wel een verbod opgelegd naar menno niet meer in de buurt van mijn zaak te vertonen omdat dit al vele malen uit de hand was gelopen waar klanten bij waren.

Toen Yustinas en ik bij mijn grootouders waren kwamen de verhalen eindelijk naar boven die ik nooit te horen had gekregen, mijn grootouders die een grote mond hadden gehad van mijn ex... tja dat had ik inderdaad niet moeten horen.. Alles leek wel die avond naar boven te komen, yustinas die veel vertelde wat ik nooit te oren was gekomen, mijn grootouders die hun verhaal hadden, op alle fronten werd mij duidelijk dat ik niet voor niets weggehaald was door Robert bij mijn ex menno.

where the sun was meet the moon deel 12 ( 2002)

Die dag zou ik nooit meer vergeten en hoeveel klanten me ook probeerden te troosten ik bleek ontroostbaar te zijn.

Robert had beloofd te bellen zodra hij op J.burg Airport aangekomen was want we hadden een ding aan elkaar beloofd we zouden contact houden met elkaar en als de tijd later rijp zou zijn zouden we later bij elkaar komen als de tijd wel rijp was voor ons.

Toen de telefoon ging voelde ik dat dit Robert was en renden direct naar de telefoon om hem op te pakken.
Een stem die moe was en down klonk gaf aan dat hij aangekomen was maar direct weer op moest hangen omdat zijn ouders hem op stonden te wachten op Johannesburg Airport, we beloofden elkaar die volgende dag even op msn te spreken.

Die avond was de langste van mijn hele leven, ik voelde me leeg en volledig ontzet, Robert ruim 10.000 km weg en ik hier, de zaak had ik inmiddels dichtgedaan omdat het inmiddels vijf uur was geweest, de camera buiten draaide waardoor ik kon zien dat wederom Menno weer langs probeerde te komen en mij weer probeerde over te halen om bij hem terug tekomen.

Ik deed uiteraard niet open omdat die week ervoor het contact zo was geescaleerd dat menno in mijn zaak was gekomen met een hoop bla bla dat ik hem gevraagd had aub even weg te blijven voordat hij nog meer dingen kapot maakte.

Hij eiste immers de computer "terug" die niet eens van hem was maar ik van mijn eigen broer had gekregen om de boekhouding in mijn zaak zelf bij te kunnen houden.
ik zag hem op de ramen kloppen maar deed niet open omdat ik wist dat hij opnieuw alles op alles zou proberen te zetten mij te verleiden of te manipuleren wat ook al eerder gelukt was.

Ik had immers telkens de woorden naar mijn hoofd gekregen dat hij me wel wilde vergeven voor dingen die hem aangedaan waren maar wathij niet wist is dat Robert me voor veel dingen had gewaarschuwd en ik ze stuk voor stuk werkelijkheid zag gaan worden hoe hard het ook voor me was.

Wat ik nooit had willen geloven werd steeds duidelijker en meer en meer waarheid, die avond heb ik tot diep in de nacht de muziek cd,s van Robert liggen luisteren achter in mijn zaak de ramen had ik inmiddels geblindeerd omdat ook daar Menno constant probeerde contact met me te krijgen ondanks de vele verzoeken dit niet te doen.

Ma belde die nacht een aantal malen of ik naar huis kwam om mijn bed in te duiken.

Diep in de nacht besloot ik naar mijn ouders thuis te gaan om daar mijn bed in te duiken met tranen in mijn ogen sloot ik de zaak af en sloot de deur achter me om terug te lopen naar mijn ouderlijk huis.

Die nacht heb ik nog lang na liggen denken over alle gebeurtenissen met Robert en mij de afgelopen twee a drie maanden, het enige waar ik spijt van heb gehad is dat ik niet geprobeerd had Robert veel meer van Nederland te laten zien zodat hij ook een leuke herrinnering aan ons land zou hebben, want een ding was mij wel duidelijk, wat moet het een hel geweest zijn voor deze jongen van 21 uit Zuid Afrika en uitgemaakt worden voor alles en nog wat door mensen die na later bleek totaal niet het beste met mij voor hebben gehad dan ze zeiden of hadden gemeend. Na later bleek was veel gebasseerd op grote leugens en onzin.

De volgende morgen waren mijn ouders naar de markt zoals meestal gewoonlijk was op zondag voor hen ze stonden immers vaak op antiek markten of liepen ze af puur uit hobby.

Die middag stuurde Robert me een sms of we savonds elkaar weer konden treffen online op msn en uiteraard stuurde ik hem terug graag want een ding was al zeker ik ga enorm veel om deze jongen maar de situatie liet het mij niet toe op het vliegtuig te stappen naar hem toe of ook maar enige manier te vinden ons weer bij elkaar te zetten en zoals Robert zei; het moest zo zijn...

Manuela en Marlous waren vastbesloten naar Zuid Afrika te gaan binnen enkele weken en Robert op te zoeken zoals hij gevraagd had.

De vele gesprekken met mijn nichtjes en Robert kwamen steeds meer naar buiten en naar bleek was Robert wel degelijk voor mij gekomen maar kon niet zeggen of durfde niet te zeggen waarom.. een ding was zeker hoe ongelooflijk veel moet je om iemand geven om ontslag te nemen, je appartement op te zeggen, je auto te verkopen om een ticket te bemachtigen en tja dan zo maar naar een eigenlijk toch wel vreemd persoon toe te vliegen wel... HIJ deed dit.. blijkbaar waren de gesprekken op de hoek van het hotel krokodille in in Nelspruit hem nog erg goed bijgebleven.

Die avond zorgde ik dat ik ruim op tijd online was zodat Robert niet hoefde te wachten op me en zodra we elkaar spraken en zagen waren we beiden weer opgelucht maar misten elkaar enorm waarop Robert wel zei dat we wel zonder elkaar zouden moeten leren kunnen leven waarom hij dat zij heb ik nooit begrepen en nooit geweten.

We bespraken die avond veel dingen maar kwamen ook tot de conclusie dat Robert zowel ik nog volop dingen moesten regelen om alles weer op de rit te krijgen in ons dagelijkse leven.

Ik moest weer verder uit gaan zoeken op welke manier mijn boekhouding niet klopte en of Menno inderdaad snachts in de boekhouding heeft lopen rommelen toen hij de sleutel van de zaak had gepakt en stiekem in de zaak had " geslapen" zoals hij zei.... ik geloofde er niet zoveel meer van omdat hij door de gemanipuleerde zelfmoordpoging toen Robert er nog was niet geloofwaardig meer over kwam en bij mij over en duidelijk de lijn overschreden had nog maar een dagje met deze jongen samen te willen blijven wonen.

Ik besefte meer en meer hoe uniek het was geweest dat we op reis waren in Zuid Afrika, daar een jongen tegen kwamen die een maand later in Nederland stond en mij even de waarheid kwam vertellen hoe moeilijk dit ook was voor mij.

Elke keer als ik Robert vroeg waarom hij dit allemaal voor mij deed hoorde ik aan de andere kant alleen maar stilte en kreeg te horen dat ik dat niet meer moest vragen en weer moest gaan genieten van het leven zei hij me.

Het contact over msn liep leuk maar merkte toch dat er een afstand begon te komen tussen ons want hoe vaak ik Robert ook zei en beloofde dat ik niet meer terug zou gaan naar Menno of in zijn buurt zou komen, ik merkte op dat hij me niet geloofde puur door de knuffel die Menno opeeiste toen hij zag dat Robert beneden stond te kijken en we kijkers voor het appartement hadden, hij riep me terug om met opzet voor de ogen van Robert een knuffel te geven om hem te kwetsen, wel dit was gelukt want Robert was inderdaad zwaar aangeslagen terwijl ik toen niet door had dat het Menno niet om een knuffel ging maar puur om Robert te kwetsen.

Ik besef dat met het schrijven van dit waargebeurde verhaal ook ik mijn fouten leer te erkennen en vooral mezelf beter ben gaan begrijpen, uiteraard besef ik dat door het stuk waarheid naar buiten te brengen ik Robert uiteraard hier niet mee terug krijg maar ik rust kan vinden in het stukje levenwat mij nog resterende is.

Hoe dankbaar kan je iemand zijn doe je zo keihard een stuk waarheid voor je ogen gooit zonder dat ik of iemand in mijn omgeving ook maar ooit dit door had gehad.

Na een tijdje gepraat te hebben met Robert op msn werd hij geroepen door zijn ouders en zei me dat zijn ouders een Braai hadden georganiseerd omdat hij eindelijk weer thuis was en zei hem dan ook direct daar heen te gaan en zouden elkaar de volgende dag wel weer spreken.

Hij zei me dat hij die volgende week met zijn vader naar panden zou gaan kijken om een guesthouse te gaan beginnen, waarop ik hem zei neem de tijd en bereid je goed voor zie mij maar hoe fout het kan gaan.

Die weken werd ons contact moeizamer en moeizamer en hoe graag ik ook contact wilde op een of andere manier leek het wel of iemand anders in mijn email systemen emails verstuurde watn Robert kwam met dingen aanzetten die ik noit verstuurd kon hebben of die ik nooit gezegd kon hebben. Toen ik Robert steeds om uitleg vroeg werd hij alsmaar kwader en kwader en snapte er totaal niets meer van.

Hoe kon iemand die zoveel om je geeft ineenszo van gedachten veranderen, er moest met mijn emialsystemen iets gaande zijn, ik vroeg mijn broer jan om een check uit te voeren op mijn computer zowel in de zaak als prive bij mijn ouders thuis, hier kwam inderdaad aan hetlicht dat constant werd geprobeerd in te breken in de computer systemen maar ja hoe legde ik het Robert uit dat veel gestuurde emails niet van mij konden zijn..

Zondag middag belde Robert me op en vroeg hem met rust te laten en zei me dat stalking strafbaar was in Zuid Afrika, waarop ik hem vroeg op welke manier ikhem dan stalkte omdat ik alleen met hem via msn en wat emails contact had maar hem zeker geen honderden emails KON sturen omdat ik te druk was met mijn zaak overeind te houden.

Ik had immers voor "hulp" aangeklopt bij de fiscus en daar aangegeven dat er niet correct om was gegaan met mijn boekhouding maar ik de boekhouder NOG mijn eigen toenmalige partner toen wilde vertrouwen dus hoe of Robertdit ook wende of keerde ik had er de tijd niet voor en wist me er ook geen raad meer mee alleen de gedacht al hem weer kwijt te raken.

Alles liep inmiddels de fiscus was bezig met onderzoeken, de boekhouder was eruit gegooid en een nieuwe was in zijn plaats gekomen, Robert wilde niet meer luisteren en in paniek gooide ik de telefoon op de haak en begon te huilen waarop ik direct detelefoon weer oppakte en hem opbelde en zei dat ik dit niet wilde niet op deze manier en erg waardeerde wat hij voor me gedaan had voor 100 %. en hem NOOIT kwaad zou willen doen.

Robert was echter pist of en hoe of wat ik ook probeerde hij zei me dat het beter was elkaar maar met rust te laten en mischien na lange tijd elkaar weer eens te zien en vroeg hem aub het contact niet te verbreken maar voelde dat dit toch zou gaan gebeuren.
We besloten minder contact te houden en elkaar meer los te laten en deed dit dan ook maar Robert vroeg me hem wel op de hoogte te houden en niet aan menno toe te geven.

Die week ben ik erg ziek gewordenen ben thuis gebleven, ik had nergens meer zin in en ook mijn ouders hadden door dat dit niet goed was en vroegen me naar een therapeut te gaan om over dingen te gaan praten en deed dat dan ook.

IK beslootop het aanbod in te gaan van mijn therapeut waarik al vaker was geweest en ik gratis consult kreeg en mij had gezegd dat ik eerder naar hun had moeten luisteren dat Menno niet de ware voor mij was geweest maar het 6,5 jaar duurde voor ik er erg in had en iemand anders tegen moest komen me dit even te vertellen.

Ik besloot naar Rob te gaan en daar aangekomen zag hijhoe aangeslagen ik was en dat er er helemaal overheen was en niets meer snapte van de dingen die gaande was, waarop hij mij zij ach jongen met 16 dagen weet jij weer erg goed wat je moet doen..

Ik was blij dat Yustinas twee weken nadat Robert vertrokken was twee maanden bij ons kwam zo had ik toch wat afleiding, Yustinas kwam echter al bijna 10 jaar toen bij ons om wat geld bij elkaar te verdienen om zo zijn ouders en zijn studie te kunnen bekostigen voor de rest van het jaar.

Meer in het volgende deel..

Oproep aan Sawubona Kahle om contact op te nemen..( dirk_christians@hotmail.com)

Danielle zei
Sawubona Dirk,

Wij hebben wel het een en ander uit te wisselen en aan te vullen, heb ik zo het idee.
Ik dacht dat het verstandig was om je zelf te benaderen. Dat doe ik dan via deze weg.
Als je wil kun je contact met mij opnemen via het aan deze reactie gekoppelde emailadres.

Tsamaya Kahle

22 januari 2008 8:56
Een reactie plaatsen

Where the sun was meet the moon deel 11 ( Thula sizwe moment van afscheid)

De laatste dag was aangebroken dat Robert in Nederland zou verblijven en hoe dichterbij het moment kwam dat afscheid genomen moest gaan worden van een persoon die zo vreselijk veel voor mij gedaan had zonder ook maar enige kosten voor te berekenden ofzo liet mij meer en meer beseffen dat deze jongen zeer speciaal was en hem toch wel eerder had moeten vertrouwen.

Die dag stond alleen maar in het teken van voorbereiden op het vertrek van Robert en de afscheidsavond die wij in petto hadden voor Robert in de zaak.
Robert vroeg celina mijn nichtje nog even mee te lopen snel het centrum hier wat inkopen te doen waarop celina met hem meeliep en ik even alleen in de zaak achter bleef.

Op een of andere manier voelde ik me enorm leeg en kon mijn gevoel niet meer beschrijven, moest ik een jongen van 21 dan toch geloven die duizenden kilometers had gereisd om mij even op het rechte pad te zetten en dan zo maar ineens weer uitmijn leven zou verdwijnen.. of zat hier meer achter.. veel vragen schoten door mijn hoofd en opnieuw schoten de tranen in mijn ogen toen ik besefte dat ik er alleen voor zou komen te staan en dat Robert ver van hier toe moest kijken.

Ik had een aanbod afgeslagen van Robert mee te vluchten naar Zuid Afrika om de meest simpele redenen, ik wilde nu weten wat er aan de hand was in mijn zaak en waarom dingen zo moesten lopen..

De woorden van Robert op de dag dat hij aankwam flitsten weer door mee heen, "IK kom voor jou ik kom je weghalen en het bewijs leveren we zijn gestuurd bij elkaar te zijn.." ik snapte er werkelijk niets van en toen Robert toen zij dat hij maar beter weer terug kon gaan smeekte ik hem aub te blijven omdat ik wilde weten wat er aan de hand was..

Die middag leek voorbij te vliegen als seconden, klanten kwamen achter elkaar om Robert nog even te zien maar moest helaas zeggen dat hij in het centrum even was om nog wat inkopen te doen waarop ik hen aangaf dat ze evt s,avonds wel even terug mochten komen hem alnsog gedagte zeggen.

Robert en Celina kwamen terug na ongeveer een uurtje en het eerste wat Robert me zei zachtjes in mijn oren jou tijd komt nog dont worry.. maar gooi de dingen niet weg, gooi je leven niet in de waagschaal.. ( dit stond ook in een van de twee brieven die hij me heeft geschreven toendertijd.)

Ik kreeg een cadeau in mijn handen gedrukt en moest hem uitpakken van hem waar hij bij was en zei me de woorden : eens zal jedoorhebben wat deze naam voor je betekend en je zal begrijpen waarom je de pen krijgt. Hierop keek ik hem verbaasd aan en snapte er nog niets van. Ook hij hij twee cd,s gekocht eentje van Enrico Iglesias Escape en Run away en eentje van the cours en het enige wat me later opviel is dat ze dezelfde songs bevatten Run away en escape...

De pen zette mij aan het denken, de naam wedergeboorte stond uitgelegd op het doosjes van deze mooie zwart met gouden pen, ik wist dat ik altijd veel heb mogen betekenen voor mensen die geen geld hadden of het even niet konden betalen maar dat hoefde mij toch nog geen goed mens te maken...

Die avond was erg druk en gezellig enook Robert genoot met volle teugen vand e aandacht die hij terecht na twee maanden uitzoeken van mijn boekhouding verdiend had, ik wist dat de volgende stap voor mij bestemd was en ik deze dingen zelf samen met ma en Nel zou moeten gaan klaren..

Na enige tijd me even afgezonderd te hebben kwam ma me halen en zag dat ik het erg moeilijk had met het vertrek van Robert en barste weer in tranen uit en zei ma dat ik er nog steeds niets van snapte dat ineens een jongen van 21 ( 2=1=3) uit Zuid Afrika deze kant op was gekomen mij puur even van een levensweg af te halen die niet voor mij bestemd bleek te zijn zo achteraf ook bleek.

Die avond leek wederom de tijd voorbijte schieten en mijn liefste wens de tijd even stil te mogen zetten zag ik dan ook niet in vervulling gaan. Ik besefte dat Robert terug moest naar Zuid Afrika en besefte dat volgens mij zelfs zijn ouders niet eens goed wisten wat hier aan de hand was geweest en wat Robert wel niet betekent ad voor mij, hij was immers diegene die me van de reling trok toen ik zelfmoord wilde plegen omdat alles in elkaar bleek te klappen en ik ook nog de schuld van alles kreeg.

De smerige opmerkingen van veel personen bleven me dan ook bij dat iki ervandoor was met een jongen van 21 uit Zuid Afrika maar ja ik bleef hier toch... als ik met hem ervandoor was gegaan dan was ik toch meegegaan naar Zuid Afrika en zou toch alles krijgen wat mijn hartje begeerde,... mijn gevoel zei medat dit niet mocht en deed dat dan ook ik voelde dat ik Robert MOEST laten gaan anders zou het zijn leven kosten een piep klein stemmetje diep van binnen.

Dit stemmetje waar ik altijd al naar luisterde en de man op het bankje in Zuid Afrika mij ook op had gewezen toen ik een getto in was gelopen toen ik weer eens ruzie had met Menno. Deze man had gezegd toen ik daar was dat de enige waarheid in jezelf gezocht kan worden in je diepste ik van binnen moeder mamela en zei de man dat ik hier ook altijd al van kinds van aan naar luisterde maar dat nooit iemand mij begreep.

Van kinds af aan had ik al nachtmerries en zeer bizarre dromen die ik anderen niet uit kon en nooi uit durfde te leggen maar Robert was de enige die mij begreep omdat hij ze ook droomde en ook boodschappen kreeg uit tv film etc.. we zijn hier echter nooit verder op ingegaan omdat de situatie die niet toeliet ik kreeg teveel shit op mijn bord en had het ene nog niet verwerkt voor het anderen al weer kwam.

Die avond greep ook mijn oma Robert een aantal malen stevig vast en vroeg hem met tranen in zijn ogen goed voor me te zorgen, wat er verder gezegd werd kon ik niet meer horen en werd door anderen bij elkaar gezet om de laatste foto,s te maken van Robert en mijn familie.

Ik was niet de enige die steeds in tranen uitbarste.


Die nacht heb ik vrijwel geheel wakker gelegen en keek Robert tijdenlang aan en wist dat hij me weer ging verlaten en dat ik de zaken alleen op moest knappen wetende dat als hij hier zou blijven zijn leven niet zeker zou kunnen garanderen.

Robert voelde dat ik hem aan lag te kijken en vroeg me dat niet meer te doen waarop ik me uiteraard omdraaide en huilend de laatste paar uren aan onze erg mooie herrinneringen lag te denken wetende dat de navolgende periode als Robert naar huis was een hel voor mij zouden gaan betekenen omdat ik er alleen voor zou komen te staan.

Die volgende morgen was ik al na erg kort slapen weer klaarwakker en wilde Robert een knuffel geven en fluisterde hem in zijn oor dat ik hem eeuwig dankbaar was dat hij dit allemaal voor mij gedaan had en twee maanden van zijn leven voor mij heeft opgeofferd en mij een stuk echte waarheid heeft DURVEN laten zien.

Mijn beste maatje Gerard kwam vroeg bij ons samen met mijn tante en oom Hennie en Bertwelke ten alle tijden altijd voor mij klaarstonden dag en nacht.
na koffie gedronken te hebben besloten we richting Amsterdam Airport te gaan rijden waarop ik Robert vroeg me nog een keer flink een knuffel te geven nu het nog kon.

Ik besefte onderweg hoe zwaar de weg zou gaan worden die de komende jaren voro mij uitgestippeld zou worden, en kneep Robert stiekem in zijn been waarop ik een fluisterend gebaar maakte dat ik eeuwig van hem zou blijven houden.

Deze rit naar het vliegveld zal ikde rest van mijn leven nooit meer vergeten en voelde voor mij als persoon aan of ik dat iemand naar het graf moest brengen en eeuwig afscheid van deze persoon MOEST nemen zonder dat ik dit wilde.

Het aanbod van Robert had ik afgeslagen om mee naar Zuid Afrika te vluchten en ver van alles en iedereen een nieuw bestaan op te gaan bouwen, mijn gevoel sprak me hier dan ook over tegen omdat mijn ouders en familie me ten alle tijden hebben geholpen en hun met alle last op zou zadelen zodra ik met Robert weg zou vluchten van alles en iedereen.

Ook pa en ma die erg veel moeite hadden met het afscheid nemen vroegen hem nog eens terug te komen en zeiden dat ook hij ten alle tijden welkom was in Nederland.
Ook pa en ma beseften dat Robert niet alleen mijn ogen had geopend maar ook eindelijk mijn familie lieten durven zeggen dat het voor mij tijd werd mijn vleugels uit te slaan en weer eens moest gaan genieten van mijn leven.

Onderweg naar Amsterdam leek de muziek ons om de oren te spelen en werd when the lion sleep tonight gezongen door een Afrikaans gospelkoor wat ik zeer toepasselijk vond net zoals het lied van Celine Dyon a New Day has come voor mij enorme indruk achter heeft gelaten omdat Robert zowel Menno mij dit nummer beiden hebben gegeven toen ik bij menno weg ging.

Die nieuwe dag zou zeker OOIT eens aan gaan breken voelde ik zeer sterk en ik WIST dat hetgeen Robert tegen me zei in het bos dat WIJ degene waren die de openbaring van MAat zouden gaan waarborgen van zowel de witte materie als de Zwarte materie.

Die ellenlange gesprekken schoten als lichtflitsen door mijn hoofd en mijn hele leven werd als een soort film afgespeeld en begon erg langzaam te begrijpen wat Robert voor mij betekend had.

Ik was vast besloten wat voor hem terug te gaan doen als ik daar weer geld voor had maar besefte dat het mijn juiste keuze was geweest het heilig plan te mogen waarborgen en MIJN weg te vervolgen die voor mij uitgestippeld was omdat ik WIST dat ik Veenendaal niet MOCHT verlaten, dit was niet alleen mijn thuishaven maar ook van Robert maar kon hem moeilijk uitleggen wt ik zag en wat ik voelde omdat taal de grote barriere was tussen ons.

Ik zong zachtjes met het nummer mee van het afrikaanse Gospel koor when tje lion sleeps tonight en keek Robert in zijn enorme diepkijkende bruine ogen aan waarop ik ook bij hem dikke tranen in zijn ogen zag staan maar ook hij wist dat dit onze weg was ;-(.

We draaiden de snelweg op die langs het vliegveld reed en we de vliegtuigen op zagen stijgen achter elkaar en ook bij mij schoten mijn ogen vol met tranen beseffend dat dit mijn laatste uur zou zijn met mijn twinsoulmaatje.

Aangekomen op het vliegveld en de auto geparkeerd maakt ik Robert nog eens tig keer duidelijk dat ik geen geld wilde aannemen en ik dit zelf op moest lossen puur om dingen weer recht te zetten waarvan ik ook de verantwoordelijkheid moest dragen ook tegenover mijn ouders vond ik.

Robert en ik beloofden elkaar te blijven spreken en te blijven bellen zodra we thuis waren en ook Robert gaf aan dat deze twee maanden veel te kort waren geweest en ook mij zou gaan missen waarop ik hem vroeg op me te willen wachten dat zodra de tijd echt klaar voor ons was we vanzelf weer bij elkaar zouden komen en evt een nieuwe ECHTE start zouden kunnen maken.

Robert vroeg me met klem niet toe te geven aan de eisen van Menno om terug te komen bij hem ik beloofde dat ik geen wraak zou nemen voor elke stap die mij misdaan zou worden.
Ik besefte dat deze ontmoeting een zeer speciale geweest was en de rest van mijn leven me ook bij zou blijven.

Mijn oom en tante zagen dat ik het er vreselijk moeilijk mee had en probeerden me te troosten waarop ik hen zei, hoe kan je iemand troosten waarvan iemand zijn hart mee zou nemen naar Zuid Afrika, het land waar mijn ziel achter was gebleven zoals ik menno al zei toen we terug vlogen vanuit Zuid Afrika twee en halve maand daarvoor.

het land had mij aangegrepen en ik kon andere mensen niet uitleggen wat voor leegte erachter was gebleven in me toen ik Zuid Afrika weer moest verlaten.

Een enorme leegte begon in mijn lichaam te lopen bij de gedachte dat Robert en ik weer voor lange tijd gescheiden zouden worden.
De woorden van hem altijd mijn doel na te streven en mijn doel in het vizier te houden ondanks alle tegenslagen die zouden volgen hielden mij overeind.

Mijn tante en nichtje hadden door dat ik op punt van instorten stond toen het moment kwam dat ik afscheid moest gaan nemen van Robert en ik even weg was gelopen van alles en iedereen en in tranen uitbarste maar wetende dat dit de weg moest zijn die voor mij bedoeld was hoe zeer dit ook deed.

Ik had duidelijk door gekregen dat ditr zo moest lopen en vroeg Robert of we wel contact wilden blijven houden ondanks wat er zou gebeuren waarop hij me zei ja we houden contact zolang dit mogelijk is..

Het moment kwam daar dan toch dat ik afscheid moest nemen ondanks ik het niet wilde, ik wist dat deze Quality time die ik met deze zeer bijzondere jongen had gehad zeer uniek was geweest en later tot een filmstory zou uitgroeien zoals where the sun was meet the moon maar dit op dat moment nog niet zo besefte zoals ik nu jaren later wel doe.

Na mijn oom en tante gerard en mijn nichtje een dikke afscheidsknuffel gegeven te hebben kwam Robert tegenover mij te staan waarop hij me aankeek en zei NOOIT opgeven he streef je doel na... waarop ik de tranen niet meer kon bedwingen en hem zei dat ik er dood bij neer moest vallen als ik op zou moeten geven.

Robert gaf ne een dikke knuffel en hield me stevig maar erg kort vast en zei dat hijdit ook erg moeilijk vond en zei me dat ik me sterk moest houden in deze zo keiharde wereld. Daarop draaide hij zich om en ging in de rij staan van de mensen voor in te checken en keek me nog een keer aan niets zeggend ook hij wist volgens mij dat dit onze weg zou moeten zijn op dat moment.

Hij wist volgens mij erg goed dat ik een zeer moeilijke periode zou gaan krijgen, mijn huis kwijtgeraakt, boot die ik moest gaan missen, mijn kleding kwijt, de zaak zo goed als falliet, ik wist me geen raad alleen de gedachte al dit alleen te moeten gaan klaren.

Mijn oom en tante en nichtje en Gerard hielden me stevig vast omdat ze zagen dat ik op punt van instorten stond ik hen zei dat dit het moeilijkste moment uit mijn leven zou worden iemand waarvan ik zo veel ben gaan houden op dat moment te MOETEN laten gaan omdat de tijd daar niet rijp voor was en ik wist dat de mensen waartegen ik het op zou moeten gaan nemen de komende maanden en jaren geen spaan van hem heel zouden houden.

terwijl robert in de rij stond keek hij niet meer op en of om waarop ik het niet meer hield en ik me lostrok uit de armen van mijn tante en nichtje en huilend naar hem toe liep en hem vroeg of hij echt niet kon blijven, de douane mederwerker kwam snel naar me toegelopen en vroeg me terug te gaan staan achter de reling.

hierop keek Robert me nog een keer aan en zei me Gooi je leven niet weg doe wat ervan je gevraagd word en kijk niet meer achterom maar vooruit,... we moeten vooruit kijken .. en draaide zich weer om en stond zeker weten ook te huilen in de rij, ik werd terug gebracht door de douane medewerker en werd verzocht niet meer onder de reling door te duiken.

Mijn nichtje en tante en oom hielden me erg stevig vast omdat ik huilde en ontroostbaar was geworden, nog een keer zag ik de persoon die mij mijn leven zo drastisch veranderde de hoek om lopen denkende dat dit wel eens de laatste keer zou zijn dat ik hem zou zien, alleen die gedachte al maakte mij ijskoud.

Een troost zei mijn oomen tante tegen me dat die week laterYustins uit Litouwen voor twee maanden weer naar Nederland zou komen zoals al jaren achter elkaar was omdat dat Yustinas wat geld bij elkaar kon sprokkelen om zo zijn ouders en familie wat meer ruimte te geven in hun zo moeilijke bestaan in Litouwen.

Ik wilde perse wachten tot het vliegtuig van KLM de lucht in vloog en hoe mijn oom tante nichtje en beste maatje toendertijd ook op me in probeerden te praten ik WILDE perse wachten om persoonlijk dat vliegtuig uit te zwaaien bovenop het panoramadak van Schiphol.

Na daar bijna een uur gestaan te hebben draaide het vliegtuig weg van de gate waarna hij zich klaarmaakte voor vertrek naar het thuisland Zuid Afrika waar Robert was geboren in de kalahari dessert diep in de woestijn.

Al zijn verhalen spookte door mijn hoofd het verhaal van de medicijnmannen, de stammen in de woestijn die de geheime oertalen spraken van de aarde, jackie de bedrijfsleidster van krokodille in het hotel waar ik Robert had ontmoet en waar ik met hem gekletst had op de hoek bij het zwembad wat later een zeerspeciale betekenis zou gaan krijgen door de fotos die gevonden werden na het ontwikkelen van de bijna 160 fotos die we gemaakt hadden in Zuid afrika.

het vliegtuig stond inmiddels klaar en met een hard geluid maakte hij zich klaar voor vertrek richting Zuid Afrika waarop ik zeker wist dat achtereen van deze raampjes een persoon zat die het ook onwijs moeilijk had mij achter te moeten laten in de situatie die zo bestemd zou moeten zijn achteraf gezien.

na een hoop kabaal ging het vliegtuig de startbaan op en draaide in de lucht richting het continent Afrika, ik wist zeker dat ik nooit maar dan ook nooit meerdit gevoelkon loslaten en of bechrijven van wat Robert mij had geleerd in deze twee maanden van mijn leven.

Het contact met mijn vader wat aanzienlijk zou veranderen doordat ik wist hoe ik er mee om moest gaan mensen die nooit hadden leren praten de tijd te geven zichzelf te onplooien en zelf naar buiten te laten treden.

Op het dak kijkend naar de laatste blikken van dat vliegtuig wat zich in de Wolken " een baan waande omhoog klimmend naar de weg die Robert terug zou brengen naar zijn thuisland Afrika.

In diep tranen trokken mijn oom tante nichtje en beste maatje me mee naar binnen en keek nog snel een keer om of ik nog een blik kon opvangen van het vliegtuig maar helaas het was uit het zicht verdwenen.

We gingen naar binnen toe en kreeg nog een sterke bak koffie aangeboden in het restaurant maar bleef stil zitten alleen maar met tranen in mijn ogen kijkend naar de lucht.

Ook mijn familie en oma en opa hadden grote moeite met het Vertrek van Robert welke mijn leven zo enorm een andere draai zou geven. de woorden van mijn oma schoten door mijn hoofd toen ze nog zei dat ik NOOIT meer iemand zou mogen laten lopen die zoveel voor mij gedaan had als Robert.

De jongen die voorgoed mijn leven veranderde was uit mijn leven verdwenen leek het wel zoals de zon onder ging en de nacht aan zou breken.

Direct werd in de auto al gebeld door mijn opa en oma of dat ik hem had laten gaan waarop ik hen zei het moest ik kon en kan niet anders.. waarop ik hen beloofde dat ik van mijn kantzo lang mogelijk contact met hem zou willen blijven houden en alles op alles te zetten me uit deze zeer benarde situatie los te gaan vechten hoe moeilijk dit ook zou gaan worden.

Na de moeilijkste autorit ooit in mijn leven terug naar Veenendaal was ik ontroostbaar en keek alsmaar uit het raam terwijl mijn hand vast werd gehouden door mijn tante en nichtje die me probeerden te troosten maar wisten dat dit niet kon wetende dat Robert ook tijdens de gesprekken met hen zei dat hij voor mij de ware zou zijn en me nooit zou laten stikken en ten alle tijden klaar zou staan.

Na een uur rijden kwamen we aan thuis in veenendaal en moest direct de zaak weer in waarop Nel me opwachte en me in haar armen nam en zei kom op jochie sterk blijven menno is alweer langs geweest in de zaak met een hoop bombarie omdat hij wist dat Robert nu weg zou zijn en ik er alleen voor zou staan.

Nel had hem verzocht me met rust te laten en alles gewoon normaal op te lossen zonder ruzie maar hij met een hoop bombarie de zaak weer uit was gelopen en zei dat hij wel terug zou komen wanneer ik weer in de zaak was.

Diverse klanten die wisten datRobert naar huis was kwamen steun betuigen en zagen datik het erg moeilijk had en wel leek of ik iemand had begraven maar de veel steunende woorden en de eindelijk naar buiten gekomen waarheden van wat menno geflikt had en ook tegen klanten had gezegd schoten bij mij in het verkeerde keelgat en besloot mijn mond te gaan houden omdatik wist dat dit de beste manier zou zijn omdat Ma at universele waarheid ALTIJD naar buiten zou treden wanneer dit toe zou worden gelaten als het zou toegelaten worden vanuit boven.

Die dag zou de geschiedenis ingaan als de meest eenzame ooit meegemaakt in mijn leven ondanks de vele steunbetuigingen en mensen in mijn zaak, die dag kwam ook mijn therapeut binnen lopen samen met yvonne en jan welke de boekhouding en Administratie bij hielden voor hem.

Toen hij me aankeek zei hij medont worry jongen je gaat hier veel sterker uit komen, kom een dezer dagen maar op consult langs bij me zonder te betalen ok...

nel en de anderen hielden de klanten in de gaten omdat ik me amper goed kon houden en maar een ding wenste zo snel mogelijk naar Afrika om kennis te mogen maken met Robert en zijn familie niet wetende dat dit niet meer tot demogelijkheid lag voor mij omdat het financieel niet kon veroorloven deze reis te betalen.

Robert had beloofd me te bellen zodra hij aan was gekomen in Zuid Afrika op Johannus burg Airport waar zijn vader en moeder hem op stonden te wachten.

Nog voor dat hij zijn ouders sprak had hij me al kort gebeld mij op mijn gemak te stellen dat hij veilig aan was gekomen en zeiden direct tegen elkaar dat we elkaar al onwijs misten en dat ook hier de mensen hem enorm misten al.

Hij moest snel ophangen en beloofde me ondanks de taalbarriere me die volgende dag op msn te spreken, ik besefte dat ik van hem in die twee maanden nog meer van ben gaan houden dan dat ik me voor mogelijk kon houden.

Ik besefte dat Robert mij een stukje ware liefde had getoond zoals het behoorde maar we de tijd niet werden gegund op normale manier elkaar te leren kennen en of te kunnen leren begrijpen maar wist dat DIT mijn soulmate zou kunnen zijn in dit leven en dat we zeker qua visie, qua doen enlaten, qua karakter een zeer perfecte match zouden zijn geweest mits ik in een andere positie verkeerde niet wetende wat voor een hel mij te wachten zou staan de jaren daarop.

Ik hoop echter niet dat Robert het als een afwijzing naar hem had gezien dat ik niet mee KON naar Zuid Afrika omdat ik dan mijn ouders en mijn familie direct in de steek gelaten zou hebben maar dit niet wilde en niet kon.
Ik moest echter nog het een en ander eerst oplossen voor ik weer alles kon doen en laten..

vervolg levensverhaal where the sun was meet the moon ( hoofdstuk 10)

Meer en meer kwam de datum in het zicht waarop het visum weer was verlopen van de tijd die Robert in Nederland mocht verblijven.
Om de paar dagen wilde Robert even naar Zuid Afrika met zijn moeder en vader bellen, zijn moeder nam vrijwel altijd de telefoon aan omdat zijn vader ( wat later bleek) een groot zakenman te zijn in Zuid Afrika een directeur van een groot mijnencomplex in Zuid Afrika wat ik niet wist op dat moment.


Robert leefde ook meer en meer naar de datum toe dat hij naar huis mocht, hoe meer we de datum naderde hoe meer ik een schuldgevoel begon te krijgen hem niet meer van Nederland te kunnen laten zien, er was veel "schade" aangericht in mijn zaak waardoor ik financieel weinig armslag had gekregen en eerst de dingen weer op de rit moest gaan krijgen en dus ook mijn financiele plaatje weer op orde moest gaan krijgen waarbij Robert Nel en mijn moeder me zeer goed bijstonden maar hoe ik er ook van baalde ik wist dat dit zo moest lopen.

Veel klanten kwamen elke week weer terug om steun te betuigen en kwamen dan ook veel koffie drinken in onze zaak, welke eigenlijk al jarenlang openstond voor vele klanten en het niet de eerste keer was dat klanten tot diep in de nacht bleven napraten onder het genot van een wijntje.

Ook Robert begon in te zien dat niet alles om geld draaide en zag ook in dat het een gevoel van verheerlijking is als je iemand mocht helpen die weinig geld had om geen advies te kunnen betalen maar toch een leuk aantoonbaar huis te willen hebben, wij maakten voor deze groep ondermodale mensen als ik dit zo mag noemen ook vrijwel altijd aan uitzondering en paste daar ook vrijwel altijd mijn agenda voor aan.

Na eerst tegenspruttelen van Robert zag hij in dat dit toch een manier was om ook anderen die het niet voor mogelijk hielden een droominterieur of extereur te hebben met weinig financiele middelen toch dat droomhuis of tuin te geven in wat binnen hun propossies lag.

We werden het slapen bij jan ook wel beetje zat wat op twee eenpersoonsbedden te liggen op een kamer die amper groter was dan de bedden konden staan maakte je er niet vrolijker op en zowel Robert als Ik hadden dus totaal geen vrijheid te doen en laten wat we wilden hoe groot de steun van mijn broer en schoonzusje ook was het gevoel was daar.

De dagen naderden dat Robert richting huis zou gaan keren en des te meer ik begon in te zien dat ik hem niet meer kwijt wilde maar hem niet duidelijk kan uitleggen omdat mijn kennis van de Engelse taal nog niet goed genoeg was hem daadwerkelijk mij gevoelens uit te leggen.
Na veel in de bossen van kwintelooyen gelopen te hebben kwamen we steeds op dezelfde plek weer uit, een plek die gebakend werd door drie grote rondingen en wij spottend en lachend rondrenden als dit is ons plekkie..

boven op de heuvel aangekomen keken we over de hele vallei heen en zaten keer om keer te genieten van het schitterende uitzicht over deze wonderbaarlijke vallei de Gelderse Vallie met een duidelijke ader er dwars doorheen de snelweg A12.( later 2008 uitgeroepen tot regenboogroute)
Ik beloofde Robert verbetering in mijn leefwijze en ook meer aan mezelf te gaan denken maar gaf hem wel aan dat het zonder hem hier in Nederland erg zwaar zou gaan worden voor me.

Er zou die week nog een lijmpoging gedaan worden mijn ex en mij nog normaal met elkaar om te laten gaan en besloten dan ook naar een Projectontwikkelaar waar ik veel zaken mee deed een gesprek aan te gaan om mijn ex en mij normaal de zaken op te lossen, hij weigerde ook maar alle medewerking te verlenen om het appartement te verkopen en samen de winst te verdelen.

Robert besloot om de hoek te wachten en na al eerder een gesprek bij de projectontwikkelaar aan de tafel hebben gehad waar Robert voor alles was uitgemaakt besloten we dat het beter was dat hij in de auto wachte totdat we klaar waren, ik was van mening dat dit gesprek zo over was omdat mijn ex geen medewerking wilde verlenen omtrent het verkopen van het appartement ofwel de verdeling van onze spullen welke grotendeels vanuit de zaak afkomstig waren omdat het appartement ook als modelwoning diende voor mijn zaak en ik hier al diverse klanten door had mogen inrichten vanwege de rustieke uitstraling.

Bij de projectontwikkelaar aangekomen bleef Robert om de hoek in de auto wachten waarop ik naar de deur liep van de grote woonboerderij in Achterberg.
Toen ik echter al even stond te wachten kwam mijn ex ook aanrijden in een vrijwel nieuwe auto waarop ik hem vroeg waar hij die van kon betalen en me alleen aangaf dat hij de hypotheek verhoogd had om zo een auto te betalen.

Hierop vroeg ik hem waar hij mee bezig was en of we aub een einde konden maken aan deze onzin en de dingen af te sluiten waarop we beiden weer door konden gaan met ons leven want een relatie met hem daar dacht ik niet eens meer aan en wilde zsm alles afsluiten.

het liep echter al weer 6 weken dus .., de projectontwikkelaar die we als goede vriend toen zagen ( later niet meer..) kwam niet opdagen en mijn ex en ik stonden dan ook buiten voor de woonboerderij te praten waarop hij vroeg of hij een knuffel mocht waarop ik weer vroeg waarom, hij zij me puur me nog keer in zijn armen te willen hebben maar gaf hem aan dat mijn gevoel nee zei maar liet me toch over halen even snel en kort een hugh te geven.

terwijl deze hugh werd gegeven dacht ik direct aan Robert en wilde me weer losmaken waarop mijn ex me stevig vasthield, en stond er nu op dat hij me losliet.
Na een lang gesprek en pas maanden later bleek dat Robert net om de hoek stond en mijn ex dus met opzet mij een hugh gaf omdat hij zag dat Robert stond te kijken en dit hem diep in zijn hart moest raken maar voor mij geen enkele betekenis meer had.
Na vrijwel 45 minuten tot een uur gepraat te hebben wilde ik weggaan maar werd opnieuw tegengehouden door mijn ex en vroeg hem aub als normaak volwasen persoon te handelen en gewoon via de advocaat alles af te laten wikkelen die had ik immers betaald om gewoon alles op normale manier af te wikkelen.

Ik was eigenlijk best kwaad op de projectontwikkelaar achteraf want later bleek dat de ontmoeting met opzet zo was geregeld om mijn ex en mij weer bij elkaar te brengen en Robert een doodsteek te brengen wat absoluut niet mijn bedoeling was want van een relatie tussen ons kon geen sprake zijn want zaten dag en nacht in de zaak de boekhuiding uit te spitten van wat er eigenlijk gebeurd was in de zaak en Robert leerde me de boekhouding gewoon zelf te doen zodat ik niet meer ondanks mijn creative kant afhankelijk hoefde te zijn van boekhouders.

het vreemde was dat na de opzegging van ook onze boekhouder ook deze ineens immens kwaad bleek te zijn op me en weigerde boekhoudstukken vrij te geven.
Ik had inmiddels de fiscus uitgenodigd om te helpen te onderzoeken wat er nu eigenlijk gebeurd was in mijn zaak en waardoor de jaarstukken zoveel afweken van de daadwerkelijke cijfers.

Robert wist me vaak weer rust in te praten als hij over Zuid Afrika begon waar hij samen met mij de walvissen wilde spotten voor het huis van hen in Kaapstad waar hen een tweede huis bleken te hebben.

Vaak dook ik een hoek van mijn zaak in als de spanning me teveel werd en alles weer opnieuw moest relativeren want was immers alles kwijt geraakt en zelfs mijn kleding kreeg ik niet terug van mijn ex en droeg hoofdzakelijk stiekem de kleding van mijn vader, ( is maar goed dat hij dit niet wist ;-) ) voor de zomer kon ik makkelijk wat overhemden dragen en viel dit dus ook niet op ..,

Ik en Nel besloten Robert toch nog een aantal plekken te laten zien van Nederland zodat het niet voor hem als hel achterblef in herrineringen maar toch ook nog wat leuks had te bieden.
Nel en mijn moeder besloten de zaak bij te houden waarop ik met Robert EINDELIJK een dagje alleen weg kond en kon genieten zonder bang te hoeven zijn voor confrontaties.

Ik besloot Robert niet te zeggen waar hij heen zou gaan en moest dan ook de hele trip aanhoren where i am going to.. waarop ik hem steeds zei dat is verrassing ;-)
hij kon zijn geduld amper weerhouden en de ware Robert eindelijk ontspannen kwam te boven en hadden enorme lol.

Aangekomen in Den Haag keek hij op van ons binnenhof en de overheidsgebouwen en nam hem daarna mee naar madurodam waarop Nederlad eigenlijk in een snelle oogwenk toch goed gezien kan worden.

na een twee uur daar rondgelopen te hebben besloten we even richting Schevingen te gaan en het strand op te gaan en gingen op de plaats zitten waar mijn ex Robert en ik samen met mijn nichtjes ook hadden gezeten toen mijn ex en ik nog bij elkaar waren.

toen we op die plek zaten gaven we elkaar symbolisch een hand en keken elkaar lachend aan en keken naar de zee en dachten hetzelfde ; waren we maar water he ;-)..
na een tijdje in de brandende zon gezeten te hebben gingen we even koffie drinken en een kleine hap eten versnaperen.

Na een leuk en lang gesprek beloofden we elkaar geen ruzie meer te laten veroorzaken door anderen omdat we stapelgek met elkaar waren maar door omstandigheden geen enkele kans kregen ook maar enige leuke periode met elkaar door te brengen.

Ik besloot na de haven van Scheveningen te hebben gezien te vertrekken richting Rotterdam de havens en klein stukje van Zeeland te laten zien de provincie waar wij zo gek op waren en elke jaar volledig tot rust te komen.
Ik miste toch wel enorm de boot waar we elke week naar toe gingen maar ook op naam stond van mijn ex omdat dit zakelijk ook beter LEEK.

Robert sprak boekdelen en kwam eindelijk na twee maanden los qua praten en zag dat hij genoot net zoals het eerdere bezoek aan Amsterdam met een oude zakelijke relatie uit Zuid Afrika die nu in Nederland was, samen met mijn oom en tante hadden we echter een lange dag veel heel veel lol gehad en hadden Robert echter bij een prosituee naar binnen geduwd waarop hij vrijwel in paniek raakte en zei dit wil ik niet waarop we hevig begonnen te lachen.

Robert vond deze momenten toch wel erg leuk en begon ook over de schotse jongens toen we in Amsterdam waren want vroeg mij of het waar was dat ze niets onder de schotse kilt droegen waarop ik nee zei en hij em niet wilde geloven.
Mijn oom riep daarop direct naar deze jongens en Robert kreeg direct een bewijs want de hele groep keerden kun achterwerk naar Robert toe en trokken de rok omhoog en schaterden van het lachen ..

Na deze momenten in de auto nagesproken te hebben kwamen we aan in Rotterdam en stonden bij een voor Robert enorme mast onze euromast en gingen naar boven toe.
Boven genoten we van een immens uitzicht en hebben bijna een anderhalf uur op deze mast staan turen en Robert zag toen pas hoe vlak en ons land was.

Die dag was heerlijk voor mij zowel Robert omdat we volledig met rust gelaten werden en zelfs geen telefoon vanuit de zaak kregen want dit had Nel Zowel mijn moeder beloofd.
Nel was een erg lieve vriendin van mijn ouders en stond erg veel klaar voor me en na het overlijden van haar man trok ze erg veel met mij op omdat ik erg open over de dood sprak met haar.

Robert en ik moesten terug richting Veenendaal en was nog maar de vraag of we dat zouden halen omdatde benzinetank aardig leeg raakte en we beiden geen geld meer op zak hadden Robert had zijn creditcard niet bij zich ( wat ik ook erg vreemd vond die hij niet een keer had gebruikt omdat ik dat ook niet wilde ) en ik was door de 100 euro heen waar we beiden ons de hele dag van moesten vermaken.

We keerden terug richting Veenendaal en kwamen moe maar zeer voldaan aan bij mijn broer waarop we na een heerlijk bad bij mijn broer en schoonzus heerlijk en snel in slaap vielen.

toen ik snacjts een aantal malen wakker werd en robert aankeek werd mij duidelijk dat ik iemand op mijn pad had gekregen die perfect voor mij bestemd was maar de tijd niet rijp was elkaar verder te leren kennen.

Ik wist dit toen al en de tranen liepen over mijn wangen en heb de hele nacht hem liggen aankijken want hoezeer dit ook deed ik moest hem laten gaan want wist dat als hij in Nederland zou blijven dit zijn dood zou betekenen en de mensen hem niet heel zouden laten hij was er nog niet klaar voor ...

Ik had na lange gesprekken met Robert Ontdekt dat er een spirituele ontwikkeling gaande was netzoals Robert al aangaf wat bij hem gebeurd was.
die nacht ben ik pas laat toch even in slaap gevallen.

de rest hoort u weer in een volgend hoofdstuk

soon the english version of the site www.ge-di-christi-re.com

Soon the English version of the Site www.ge-di-christi-re.com

Welcome to the statements of the secrets of planet earth,
never have a human being slept that long as they did until now.
The time has come to awake before it is to late..


Enjoy and wake up..

With kind regards,

The Embassadorion group Compartiment of The Netherlands

www.ge-di.christi-re.com

Reactie aan dhr Jules Troisfontaine

In reactie op uw schrijven meld ik u het volgende.
de levenstory wat nu geschreven is betreft enkel pas de story dat Robert nog in Nederland aanwezig was, de meeste gebeurtenissen zoals het tot inzicht komen en mijn paranormale ontwikkelingen zijn pas gaan " groeien" toen Robert weg was en betreft vrijwel 99 % van de echte story.

Ik verzoek u daarom ook geduldig te zijn en het ware verhaal af te wachten zodat ook u straks in zal zien dat deze levens- story niet een is die alledaags is geweest en nog steeds volop gaande is. Het ontdekken van een grootschalige fraudenetwerk richting Afrika maken het voor mij dan ook niet erg makkelijk alles open en vooral duidelijk zonder smaad aan mijn broek te krijgen het ware levensverhaal duidelijk, begrijpbaar maar vooral eerlijk op deze site te schrijven.

Ik dank u voor de vriendelijke email en wens ook u in de komende hoofdstukken veel leeplezier want dat het echte verhaal nog moet starten zal pas later duidelijk worden maar dit soort dingen besef je veelal achterafpas dat een ontmoeting als deze pure voortbestemming was en geen uit de lucht gegrepen story is.

Ik kon helaas niet op andere wijze op uw email reageren omdat via de contact button bij ons geen afzenderadres bekend is en ik niet via de blogspothosting uw adres wil achterhalen. ;-)

vriendelijke groet verblijf ik,

Rene van den Brink

Jules has left a new comment on your post "levensverhaal where the Sun was meet the Moon,dee...":

Geachte heer Christiaans,

Met mijn ervaring van 38 jaar reporter voor twee landelijke dagbladen en 3 tijdschriften, ben ik zo vrij om u te vragen, of U nu werkelijk van mening bent dat de mensheid zit te wachten op Uw slaapverwekkende vakantie-herinneringen. Gebruik de talenten die U gegeven zijn en zie mijn opmerking als opbouwende kritiek.
Hoogachtend,

Jules Troisfontaine.

where the sun was meet the moon hoofdstuk 9

Tijdens de vele gesprekken met Robert kwam overduidelijk naar boven dat we op vrij veel punten exact hetzelfde dachten, hij zag ook`boodschappen` in films en hoorde dingen op radio en tv die ik ook oppikte, we hadden een interesse gewekt maar van beide kanten was erg veel voorzichtigheid geboden.

Overal waar we kwamen werden we met open armen ontvangen bij klanten, familie en ook werden in de zaak dingen bezorgd die betrekking hadden op het einde van de relatie van mijn ex en ik.

Bossen bloemen varierend met flessen wijn waarop uitnodigingen waren geplakt voor een etentje of avondje uitgaan, blijkbaar wist de wereld om mij heen zeer snel dat mijn relatie uit was en kon dit ook in het bezoekersaantal merken in mijn zaak.
Klanten die al jaren niet meer langs wilden komen, stonden nu ineens weer in de zaak.


Die volgende dag stonden Robert en ik te praten en om ons heen te kijken en zeiden tegelijkertijd dat een donkere periode afgesloten moest worden en dit op een of andere manier gevierd en geuit moest worden waarop hij zonder na te denken naar de meterkast liep waar de potten met verf stonden en daar een willekleurige kleur uitpakte met een kwast en zo maar de kwast op de muur zette en zei dan is dit een nieuw begin voor je. Een mooie beige aardekleur werd op de eerste muur geverfd en schilderde gewoon over de gouden letters heen van; Van den Brink Interior design consultancy.

Ik keek hem blij aan maar toch ook de tranen in mijn ogen kreeg omdat ik uiteraard ook veel mooie momenten heb gekend met mijn ex en die ook uiteraard wilde koesteren.

We zouden die avond uitgaan met mijn nichtjes en besloten gewoon in Veenendaal uit te gaan.
We besloten na de winkelsluiting nog even te gaan liggen op de bank en op bed zodat we even tot rust konden komen omdat ik zowel emotioneel als lichamelijk zwaar aangeslagen was door alle gebeurtenissen.

Robert vond dit een goed idee en ging boven op bed liggen, na een uur bijgekomen te zijn besloten we ons om te gaan kleden om naar het cafe te gaan waar we af hadden gesproken met mijn nichtjes en omdat Robert en ik geen auto hadden moesten we zon drie kilometer lopen voordat we bij het cafe waren.

Ik begon wel na te denken dat als robert inderdaad zoals mijn ex zei zo rijk zou zijn, waarom hij dan zijn kreditcard niet een keertje wilde gebruiken om bijvoorbeeld een taxi te betalen zodat we niet hoefden te lopen maar liet deze gedachte volledig los omdat ik enorm dankbaar was dat hij em zo en zo al weg had getrokken bij mijn ex.

Ik dacht ook tegelijkertijd; dan kunnen we tenminste weer even lekker babbelen, want we hadden elkaar zoveel te vertellen dat een dag te kort was voor ons beiden maar door het ontbreken van de juiste taal ook vaak woordenwisselingen ontstonden die nergens op sloegen maar vaak leide tot uitspraken van Robert.... ;zal ik dan maar teruggaan naar Zuid Afrika.. Juist deze woorden staken me recht in mijn hart omdat ik dacht eindelijk een twin-zielsmaatje gevonden te hebben maar dit slechts kwestie van tijd was zodat we beiden de taal beter onder de knie moesten krijgen en het tunneldenken vanuit Zuid Afrika meer spelingsruimte moest krijgen want Robert snapte maar niet waarom wij als Nederlanders zo dom waren een kroket uit een muur te trekken en niet vers te willen kopen in een verwarme frituur zoals dit toen genoemd werd.

Er ontstond toch een spanningsveld omdat Robert zag dat ik dingen af wilde wikkelen met mijn ex en hoe meer hij erover begon te irriteren hoe meer ik afstandelijker werd en hem duidelijk maakte dat als het ooit tot relatie tussen ons zou komen we eerst dingen goed af moesten wikkelen voordat ook maar enige relatie kans had.

Aangekomen in het cafe werd eindelijk een toost gebracht door mijn lieve nichtjes Heidi en celina die het niet harder van de daken konden schreeuwen dat mijn relatie uit was en eindelijk weer vrij was en ook zij koesterden Robert.

In het cafe werd al snel gesproken over " onze relatie" maar hoezeer we ook aangaven voor iedereen pasten wij perfect bij elkaar en Robert beloofde ook aan de anderen ( wat ik later hoorde) dat hij me nooit meer kwijt wilde en alles voor me zou doen.

Toen ik echter naar het toilet moest bleek echter hoever het denken in Zuid Afrika achter liep op het Nederlandse want toen ik uit de toiletten kwam en Robert door had dat ik had staan te praten met een oude kennis ( wat zeer normaal is op een toilet ;-) ) werd hij zo pissig dat hij vroeg of het normaal was in Nederland samen met iemand anders naar een toilet te lopen en zei hem ook duidelijk ja, Robert keek me sprakeloos aan en wist niet hoe of wat hij zou moeten denken maar kon hem niet aan het verstand brengen dat in Nederland de urinoirs voor de mannen naast elkaar aan de muur zaten en dat je inderdaad op veel toiletten niet eens tussenschermen hebt zoals in dit cafe sprake was.

Robert werd na enige discussie zo kwaad dat hij wegrende en zei niet meer terug te komen waarop ik perplex stond en me geen raad meer wist wat hiermee te doen maar rende hem achterna.

Helaas omdat mijn astma dit toen niet toeliet moest ik al snel de achtervolging staken, ik stond samen met mijn nichtjes buiten het cafe na te praten van wat er gebeurd was maar besefte amper dat Robert moet hebben gedacht dat ik had lopen fozen met die andere jongen op een toilet wat openbaar en open was voor iedereen dus ten eerste het zou niet kunnen en ten tweede er waren overal camera,s dus tja..

Ik besloot naar huis te lopen en hoe graag mijn nichtjes me ook weg wilden brengen ik voelde dat ik alleen moest gaan en deed dit dan ook.
Het leek wel of het weer parten speelde en een zeer hevige onweer met zware regenval kwam naar beneden en terwijl ik terugliep over de kerkewijk speelde ik met een kleine balpen waar een klein fel blauw lampje in zat.

Diep in mijn gedachten smeekte ik aan boven om over Robert te waken omdat hij toch in een vreemd land was en ik hem niets anders toewenste dan het allerbeste.
Toen ik echter vrijwel op de helft was had ik het gevoel dat ik gevolgd werd maar kon niet zien of doorhebben wie erachter me aan zat maar hoopte alleen maar dat dit Robert was en in de verte zag ik wel iemand lopen maar kon niet zien wie dit was.

Eenmaal de woonwijk Petenbos ingelopen en vrijwel bij mijn broer,s huis aangekomen te zijn moest ik enkel nog langs water lopen en schrok me toen wezenloos want hoe ver de schim ook eerst leek achter me Robert stond ineens aan de andere kant van het water en riep me te wachten waarop ik zo schrok dat ik het op een rennen zetten en in paniek raakte.

Ik hoef niet nogmaals te zeggen dat ook dit keer mijn Astma me weer tegenhield van een snelle vlucht en Robert trok me al snel aan mijn jas en zei dat het hem spijte maar dacht dat ik inderdaad met een jongen op het toilet had staan vozen maar van mijn nichtjes het echte verhaal hoorde en de camera,s en de toiletten gezien had en toen hoorde dat ik naar huis was gaan lopen in de stromende regen en besloot toen achter me aan te rennen maar bleek al erg snel op mijn hielen te zitten.

Echter na een kort en hevig gesprek vroeg ik hem me te laten gaan ik was volledig in de war en wilde eigenlijk het liefst in het water springen waarop Robert me stevig vasthield en me zei dat hij van me hield en me niet meer wilde laten gaan en me juist in bescherming wilde nemen.

Ik barste in tranen uit en hebben nog een tijdje langs de waterkant zitten praten en naar de sterren liggen kijken samen.
Het leek wel of de Goden ons gezind waren ineens omdat het zware onweer ineens verdwenen was en een klaarheldere hemel zichtbaar was geworden.
Telkens als ik nu nog langs die waterkant op rijd schieten de tranen me nog steeds in de ogen.

We besloten na een tijdje alles "uitgepraat" te hebben voor zover dit mogelijk was door ons taalgebrek weer naar mijn broers huis te lopen en lekekr ons bedje in te duiken.

Op bed liggend kropen we dicht tegen elkaar aan om zo elkaar weer op te warmen, en vielen in diepe slaap.

die volgende dag hebben we erg rustig aan gedaan en vroeg Robert wat hij wilde doen waarop hij aangaf wat jij doet vind ik ook goed...

Ik gaf hem aan vrijwel helaas geen geld te hebben om hem dingen in Nederland te kunnen wijzen maar besloot dan maar films te huren die dag zodat hij toch nog een beetje Nederlandse sfeer op kon snuiven en zo kwamen we weer een dag door.

Hoe het verder gaat en hoe de dingen in perfect verloop op elkaar afgestemd blijken te zijn blijkt straks bij het schrijven van de levenstory van mijn zijde.
hoe slaapwekkend het nu is maar hoe zeer diepgaand dit straks zal worden zal wel degelijk blijken maar wil graag een zo duidelijk mogelijk beeld weergeven zoals het verhaal daadwerkelijk is gegaan.

Ook voor mij en mijn gehele familie heeft deze gebeurtenis een zeer grote inpact gehad en heeft ons leven drastis doen veranderen.

Ik vraag u dan ook geduld te hebben voor het opschrijven van mijn levensstory omdat ik op gevoel een zo waar mogen en zo duidelijk mogelijk beeld wil weergeven van hetgeen wat er gebeurd is, en waarom wij de link hebben gezien, gevonden, en willen delen waarom deze ontmoeting DE ontmoeting is geweest tussen de Zoon van de Zon en de Zoon van de Maan.

Hoe het verder verloopt leest u in het volgende hoofdstuk...

Vriendelijke groet, Rene van den Brink

where the sun was meet the moon deel 8

Ik besefte dat ik op straat zou staan en grote moeite zou krijgen met het terug krijgen van mijn spullen.
Robert stelde me gerust en zei me het gaat niet om de spullen maar om hetgeen je iemand iets aandoet op deze manier en terwijl ik hem weer een beetje lachend aan keek zei hij kom hier dan krijg je een hugh.

Ik moest alleen nu eerst naar mijn ouders toe om het nieuws te gaan vertellen dat dit zo niet langer kon en vroeg Robert of hij met me mee wilde gaan en dat deed hij ook direct.
Thuis aangekomen kon ma direct aan onze ogen zien dat er wat gebeurd was. Ik smeekte ma dan ook me niet weg te sturen of naar Menno terug te sturen.
Ma vroeg of het niet leuk en beter was dat wij samen naar opa en oma zouden gaan en even daar te eten en lekker bij te komen van alles zodat zij pa in kon lichten die vaak wat kort door de bocht kan komen in dit soort situaties.

Ma had ook Menno gebeld dat we er op normale manier uit moesten zien te komen waarop Menno zei dat dit niet aan hem zou liggen maar mij de schuld gaf.
Bij opa en oma aangekomen vroeg oma me de oren van mijn kop en bleef vragen wie deze lieve jongen toch was. Hij paste veel beter bij mij paste dan menno en zelfs op me leek in doen en laten volgens oma. Toen ik even wegdroomde zag ik hem inderdaad voor me als droomprins maar ja dit was een droom en moest deze nog visualeren en omzetten in werkelijkheid maar besefte dat en de boekhouding die niet klopte en de dingen die Menno over mij had geroepen en mijn situatie zonder huisje nu een relatie met Robert geen enkele kans zou kunnen geven en besloot op een later moment hier met Robert over te willen praten want als hij de ware was dan zou die toch echt wel willen wachten he...

Terwijl Robert alle foto's moest bekijken die oma in haar leven verzameld had over ons koningshuis keek hij me ondertussen aan en gaf me een knipoog dat dit goed was en zo mocht zijn.
Echter oma wees ons erop dat Menno dit er zeker niet bij zou laten zitten en vroeg ons zeer allert te zijn op alles en iedereen maar zei ons dolblij te zijn dat ik eindelijk bij Menno weg was. Ik vroeg oma de momenten te koesteren welke we gehad hebben, maar toen werd ze kwaad en zei lieve jongen je bent voor mij altijd mijn schat geweest en weet ik voor jou ook en zijn door dik en dun gegaan, hebben veel meegemaakt, haar eigen zoon verloren door grove medische fouten familieleden die drankproblemen hadden ( nu gelukkig niet meer)
Oma gaf aan dat ze diverse keren door Menno uitgescholden was en ook opa maar dat ze dit nooit tegen me hebben willen zeggen omdat ze mijn keus wilden respecteren en mij alleen maar gelukkig wilden zien meer niet en tja dan is zwijgrecht toch een gegeven bezit toch..

Ik kon merken aan Robert dat hij al deze aandacht heerlijk vond eindelijk iemand die inzag dat ook hij gelijk had en Robert werd goed in de gaten gehouden door opa die meestal wat meer op afstand toekeek maar zeker zeer goede mensenkennis bezitte.
Ik besprak met opa dat dit voor Robert ook juist erg leuk moest zijn want dat hij zijn opvoeding op een kostschool had gehad en me al verhalen had verteld. Zodra hij thuis was naar zijn vader rende om op schoot te duiken en te knuffelen zo lang dat zijn vader zei: " En nu is het genoeg".
Zijn ouders bleken diverse Guesthouses te hebben in Zuid Afrika waaronder in de Kalahari woestijn en een in Nelspruit 45 millerstreet Mpulanga een schitterende provincie in het noord Oosten van Zuid Afrika.

Ik genoot van de momenten dat Robert ook genoot en zag eindelijk een jongen voor me die niet voor niets hierheen was gekomen.
Ook tijdens het eten greep mijn oma telkens naar de hand van Robert. Ze wilde hem knuffelen en het liefst de hele dag vasthouden maar ja we waren er aan het eind van de dag heengegaan en moesten nog een slaapplaats zien te regelen voor de komende tijd want bij mijn ouders wilde ikzelf nog even niet omdat ik wist dat dit voor Robert een opgelaten gevoel zou creeeren.
Na even bellen konden we terecht bij mijn lieve broer en zijn lieve of eigenlijk gezegd veel te lieve vriendin Jacqueline en konden daar direct heen komen met de auto van mijn ouders want de auto tja ...

Bij Jan en Jacqueline aangekomen in petenbos Veenendaal Zuid werd nog volop gepraat over de gebeurtenissen van die dag. Jan zei: " wat ben ik blij dat je weg bent bij die gozer".. tja dit had ik van meerdere gehoord maar ja houden van is iets wat je niet kan grijpen niet kan uitleggen he en ondanks wat hij inderdaad allemaal gedaan had hield ik intens veel van hem maar moest hem los gaan laten hoe zeer dit ook deed maar wist dat dit mijn weg was.
We besloten vroeg naar bed te gaan na even een wandeling gemaakt te hebben met Jan en hun honden Sheba en Tarzan twee kleine ettertjes van honden.
Thuis aangekomen vroeg ik Jan of ik nog even snel mocht douchen en Robert ook en mocht uiteraard. Na beiden gedouched te hebben gingen we direct naar bed, een proffesorisch geregeld bed maar maakte me echt niet uit want als we maar konden slapen.
Robert en ik hebben die nacht nog een tijd door liggen kletsen en terwijl ik hem in zijn kei bruinen ogen keek hoe meer ik besefte dat deze jongen iets zeer speciaals had ondanks ons leeftijd verschil en begon te beseffen dat dit geen toeval was omdat ik zo vaak gebeden had naar boven of eindelijk mijn situatie zou mogen veranderen maar dat ik hier niemand mee wilde kwetsen.

Toen Robert me aankeek vroeg hij me hoeveel ik van hem hield en of Ik Menno wel uit mijn hoofd kon halen waarop ik hem antwoorde dat zal tijd nodig hebben maar wees gerust teruggaan doe ik niet meer dont worry,. en beloofde hem dat stellig.
We moesten beiden vaak lachen door ons beetje bij beetje verstaanbaar te maken omdat ik niet goed engels kon maar wel beetje afrikaans kon verstaan werd het een mixx van drie talen wel leuk dus.
Ik begon steeds meer te beseffen dat onze ontmoeting in zuid afrika een was geweest van miljoenen en moesten beiden lachen waarop we zeiden ja in reflection hahahaha nooit bij nagedacht dat dit later wel eens voortbestemming zou kunnen zijn...

Ik besprak die nacht met Robert eindelijk veel dingen omdat er normaal niet veel tijd was en dingen niet goed uit konden praten omdat er vaak anderen bij waren.
Ik legde hem uit dat ik al vaker had aangegeven aan Menno dat ik soort paranormale dromen doorkreeg maar me er geen raad mee wist waarop hij tegen me zei ik ook..

Toen we echter op de klok keken beseften we beiden dat we nu toch maar moesten gaan slapen en vroeg hem of ik tegen hem aan mocht kruipen waarop hij volmondig zei tuurlijk gekkie en ging met mijn hoofd op zijn borst liggen, ik ben nog nooit zo rustig in slaap gevallen als toen.
's Morgens ging alweer vroeg de wekker voor me en zei Robert dat hij wel uit kon slapen en deed dat dan ook. Aangekomen in de zaak deed ik de deur eerst open hing de vlaggen op de Nederlandse en Zuid Afrikaanse en zette heerlijke koffie en liep naar kantoor.

Toen kwam een klant Coby uit Rhenen een toenmalige zeer lieve klant met twee grote bossen bloemen de zaak in lopen en toen ze de zaak in kwam lopen met een diepe lach op haar gezicht met twee gegantische bossen bloemen in haar hand.
Toen ik haar tegemoet liep gaf ze me een enorme knuffel waarop ik vroeg wat dit is. Waarop zij zei dit is oke zo laat het komen zoals het komen mag lieve Rene dit is jou weg. Ga nooit terug op je weg die je bewandeld hebt en keek op een kaartje van een bos bloemen waarop stond succes voor de toekomst... een voor mij en een voor Menno

Tranen sprongen me in de ogen omdat ik wist dat onze relatie nu definitief over was en na 6,5 jaar touwtrekken dan weer houden van en dan weer ruzie eindelijk een rustpunt zou gaan komen in mijn leven, maar gaf Coby aan dat Menno nog vrijwel alles had mijn kleding schoenen het appartement waarin we net vijf maanden woonden de boot die net opgeknapt was enz.
Toen ik eraan dacht begon ik te huilen. Ik zei eigenlijk doen die dingen me helemaal niets meer. Waarop Coby me moed in begon te praten en zei rustig aan te doen maar dat Robert de ware was voor me maar dat eerst dingen opgelost moest worden en daar tijd voor nodig was veel tijd.

Na vrijwel een uur ging Coby ervandoor en was gelukkig vrij rustig gebleven in de zaak want had Menno gevraagd niet te bellen en langs te komen in de zaak omdat dit even beter was voor beiden. Dit om tot besef te komen en niet uit emotie te handelen zoals mijn vader altijd zegt.
Ik had veel mogen leren in mijn leven besefte ik .Eerst het wedstrijddansen waar ik jarenlang aan meegedaan heb maar niet meer welkom was vanwege mijn geaardheid daarvoor geturnd en ook niet meer door kon gaan omdat de lessen verschoven werden onder mijn werktijden.
Ik had in die jaren al vaak dingen geleerd en mensen weer los te laten maar dit was toch anders. Eindelijk kwam Robert aangelopen in de zaak. Het was toch wel een eind lopen maar ja zonder auto... Beiden moesten we er toch het beste weer van maken en na koffie gedronken te hebben werd de computer weer aangezet en werd verder gekeken hoe de boekhouding weer opnieuw kon worden opgezet. Het leek wel of iemand met alle bestanden had lopen klooien en keek toen Robert aan waarop we beiden zeiden dit heeft Menno gedaan in de nacht dat hij in de zaak sliep en tja een andere optie was niet mogelijk want echter kwam niemand verder in de zaak en ook Gemma hield zich op de achtergrond.
Diezelfde dag 's middags kwamen oude zakelijke relaties vanuit Maarn me opzoeken We hebben uren bij zitten te kletsen en Yvonne Plateel raakte bij mij een gevoelige snaar toen ze me zei 6,5 jaar gelden al gewaarschuwd te hebben dat Menno niet de juiste persoon voor me was. Ik vroeg haar waarom niet? Ze zei me terug: Ach je moest eerst de les ervaren wilde je hem leren toch en keek haar aan. Ik dronk snel nog een kopje koffie waarop ze Robert goedkeurend aankeek en knippoogde, tja dit was de tweede al voor mij en tja hoeveel tekens wilde ik nog meer hebben zei ik lachend eerst de bossen bloemen en nu weer dit en elke klant was volof over Robert maar wilde hier nog niet te hard op ingaan want wist dat eerst dingen nog opgelost moesten worden.

Coby en Jan gaven aan weer te wilen gaan en gingen uit de Vip room die speciaal voor klanten gerealiseerd was zodat we afzonderlijk met klanten in een ruimte rustig konden praten.
Toen ze echter weg waren vroeg Robert me verbijsterd wie was die die mevrouw en die sir, hen me die hele tijd aangekeek ofwel ik werd gekeurd maar moest toen keihard lachen opde manier waarop Robert dit zei en besefte dat ik onwijs veel van hem hield. Inderdaad want al die tijd zat hij al achter de computer boekhouding uit te zoeken en blaadje voor blaadje na te kijken en liet me dingen zien waarop ik ook schrok en hen in zijn arm kneep van geluk dat ik hem getroffen heb.

Na wat klanten in de zaak geholpen te hebben zei hij me:" Je moet je zaak schilderen zorgen dat je oude energie zo snel mogelijk om gaat zetten van negatief verleden naar positief heden" en had nog oude bus verf staan een perfecte kleur cremebeige waarop Robert de kwast gewoon pakte en over de reclameletters zette en me aankijk zo dit is je nieuwe start..

Aan het eind van die dag kwam nog een telefoontje binnen en belde een andere klant ook wel goede vriendin geworden ook een Coby maar nu uit Ede die me vertelde dat ze de behoefte had me te bellen en enorme aandrang kreeg dat ik gebeld moest worden en deed dat dan ook.
Ze vertelde me door te mogen geven dat dit goed was. Ze kreeg deze visioenen door en ze moest mij bellen om dit te vertellen dat ze dit had doorgekregen. Waarop ik in tranen uitbarste en haar zei je bent de derde al deze dag en zei me dat ik me moest bedaren want er zouden moeilijke tijden aankomen voor me en Robert en ik het zeer zwaar zouden krijgen maar moesten blijven dromen.
Robert kwam erbij staan en dat voelde zij ook en antwoorde me deze jongen is speciaal voor jou gekomen maar komen zware tijden aan, alleen ware liefde zal jullie bij elkaar kunnen houden.

Toen ik de telefoon weer neergelegd had en robert dit alles uitgelegd had kreeg ook hij tranen in de ogen en vroeg me..
Als ik aids of hiv zou hebben zou je dan ook van me houden en me liefhebben en verzorgen waarop ik hem stomverbaasd aankeek en volmondig na even geademd te hebben hem zei JA tuurlijk gekkie hou ik van je maar zoals ik al zei ik moet dingen afhandelen zoals onder andere mijn zaak, dan kunnen we verder zien ok maar de wil is er twijfel daar niet over.

Waarop hij me aankeek en zei ik ook het was maar een vraag en begreep hem ook erg goed omdat homosexualiteit in Zuid Afrika direct verbonden werd met aids en hiv maar wat eigenlijk niet waar is 7 op de 10 mensen loopt daar geinfecteerd rond zonder het te weten doen ze het met buren vrienden en kennissen zei Robert me. De overheid geeft daar ook nog eens het advies, dat kleine maagdelijke kinderen ervoor konden zorgen dat Aids en of Hiv genezen konden worden als je met zo'n kind naar bed was gegaan. Ik keek Robert daarop aan. Mijn maag draaide om en vroeg hem is dit werkelijk wat de Afrikaanse overheid voorschoteld aan de mensen daar, tja dan vond ik het niet gek dat een land zo'n groot aantal geinfecteerden moest hebben en dat de criminaliteit zo dusdanig hoog was dat jezelfs je boodschappen doen zonder pistool op zak geen zekerheid was dat je eind van de dag haalde. Robert en zijn ouders leefden elke dag weer met die angst vandaar die vraag ook als hij aids zou hebben dan nog respecteerde ik hem enorm. Robert bleef geloven in Zuid Afrika hoe kapot het ook werd gemaakt door leiders die geen doen hadden geen weten hadden en geen kennis hadden van zaken zoals regeren van een rainbownatie.

Ik begon over de toetjes van Nederland tegen Robert. Hoe ik ook kon praten de Zuid Afrikaanse waren groter en veel lekkerder. Ik begon over de snelwegen van Nederland maar ook daar waren de Zuid Afrikaanse vele malen mooie groter en moderner dan de onze maar toen ik Robert vroeg of hun ook de digitale snelweg al hadden begreep hij er totaal niets van waarop ik begon te lachen en hem een knuffel wilde geven.
Vaak merkte ik dat irritatie ontstond omdat we beiden ons niet goed verstaanbaar konden maken maar toen we dan aan ons moeder dachten begonnen we te lachen want tja ook oma kon zich zonder een woord Engels perfect uitbeelden met handgebaren en grote armzwaaien voor de ramen en hoe ik het dacht Robert begreep haar en zei me zo praten de stammen in de kalahari dessert ook dus..


de rest vertel ik in het negende hoofdstuk het wordt nog veel mooier en veel leuker

Levens verhaal Where the sun meets the moon deel 7

Aangekomen in Naarden maakten we de boot schoon en staken Celina Robert en Menno nog een sigaret op en kletsten na. Een duivelse blik van Menno deed me al uren vaak sidderen een koud gevoel ging steeds over me heen.

Eenmaal terug in de auto besefte ik dat het tijd was bij Menno weg te gaan omdat ik inzag dat dit niet de juiste persoon voor me was op aarde.

Die avond werd gegeten en tv gekeken en telkens terwijl Robert naar me keek kreeg ik de knipoog en het tekentje dat alles oké zou komen en ik geloofde hier heilig in.

De volgende morgen vetrok ik met Robert naar de zaak omdat deze uiteraard ook open moest en vele klanten begonnen zeer spontaan een gesprek met Robert en waren zeer enthousiast.
Menno vertikte mee te komen en bleef thuis op bed liggen, tv te kijken. Hij had echter net een paar maanden ontslag gekregen omdat de baas niet bepaald tevreden was over hem.
Dit deed me erg zeer omdat ik juist hem deze baan door heb kunnen schuiven door mijn toenmalige klant aan te spreken Mr Brian Aplin uit Norfolk Engeland. Deze man maakt mij echter in Engeland ook al duidelijk toen ik daar de boeketten op moest maken dat Menno totaal niet meer bij mij paste hij was niet bereid te willen meewerken en had geen zin zaterdags in de zaak te helpen terwijl we dit nu juist zo hard nodig hadden.
Die week stond een afspraak gepland bij de bank omtrent een doorstartplan wat we zouden presenteren zodat ik meer lucht kreeg bij orders die vrijwel altijd voorgefinancierd werden en ik niet altijd geld voor handen had en dus orders moest laten lopen.

Robert zag erg goed in dat dit bedrijf wel degelijk kans van slagen had maar alleen de verkeerde mensen naast me stonden aan het roer.
Hij bleef me hoop in praten en begon eigenlijk steeds meer in mezelf te geloven maar wist me geen raad hoe ik dit Menno uit moest leggen. Ik had immers 6,5 jaar relatie met hem.
's Avonds thuis gekomen kregen we te horen dat Menno het dorp was in gegaan om wat te gaan drinken in het dorp samen met mijn “ vrienden” welke allemaal door Menno voorgeschoteld werden dat ik gek was op een jongen van 21 uit Zuid Afrika wat me erg zeer deed want ik had nog steeds niets met Robert.

Ook bij de ouders van Menno ontstond een spanningsveld tussen de moeder van Menno en Robert en mij.
Ik kreeg van allerlei kanten te horen dat ik op een of andere manier alles fout deed maar vroeg hen of het normaal was dat ik 's morgens vroeg aan Gemma en Menno om facturen te maken en die 's avonds nog steeds niet gemaakt waren echter om half acht 's avonds kwam Menno met de opmerking dat hij wel zin had even de facturen in elkaar te zetten voor de klanten wat mij erg kwaad maakte en weer wist Robert me te kalmeren.

Waar ik ook heen wilde, naar klanten. Robert stond aan mijn zijde en zei dat dit erg belangrijk was. Dit was eigenlijk menno zijn. Juist door me te steunen en te helpen zouden we een miljoenen bedrijf gehad kunnen hebben.
Mijn moeder bleek erg goed overweg te kunnen met Robert en dook steeds meer in de boekhouding samen met hem en Nel. Steeds meer werd duidelijk dat helaas de financiën in mijn bedrijf niet eerlijk waren waargenomen dit moet ik echter zeer voorzichtig formuleren omdat op het moment dat ik dit nog schrijf de rechtszaken nog lopen.
Robert was echter al weer drie weken in Nederland en de tijd vloog er kwam steeds meer boven water en als ik daar Menno duidelijkheid overvroeg werd me keihard gezegd dat ik dan maar zelf de boekhouding moest . Hij vertikte het om me dan ook nog mee te willen helpen. Dit deed hij dan ook en stond er alleen voor maar Robert begon me razendsnel te leren hoe ik met computers om moest gaan omdat dit echt abra ca dabra was voor mij.
Menno wist op welke plaatsen de facturen stonden maar weigerde dit diverse malen uit te leggen wat voor zeer verhitte discussies zorgde.
Die avond kwam Menno met een “voorstel” en zei tegen ons dat hij erg goed door had dat ik “gek” op Robert bleek te zijn en gaf toe dat Robert inderdaad het een en ander los heeft gemaakt in me maar besefte dat ik eerst dingen af moest sluiten waarop Menno panisch in paniek raakte. Hij riep dat ie dan wel een relatie met ons beide wilde hebben waarop Robert en ik riepen : "nooit"! Robert zei tegen Menno en confronteerde hem met fouten in de boekhouding maar werd erg agressief waarop we besloten de boel te laten rusten en ik begon met eten koken, die avond werd ik nog eens geconfronteerd omdat Robert me hier op wees dat het niet normaal was wat ik allemaal voor deze jongen deed. Ik kookte, ik waste af, ik maakte het huis schoon en hij deed alleen de was. Een paar knoppen omdraaien was voor hem al heel wat op een dag.
Ik besefte dat ik eigenlijk geen minuut langer met Menno door het leven wilde gaan maar besefte ook dat direct een relatie met Robert beginnen geen enkele kans van overleven zou hebben omdat ik teveel shit had om eerst op te lossen.
Ik besloot die avond Menno mee te delen nadat ik Tessa een toenmalig vriendin gevraagd had te komen om erbij te zijn dat ik Menno meedeelde dat ik de relatie stop wilde zetten per direct.
Alsof het een teken van boven was maar op dat moment sloegen alle stoppen door en bleek de hoofdstop compleet door gebrand te zijn. We hadden teveel aanstaan blijkbaar maar ik zag dit als een schepje lucht omdat Menno met allerlei manieren dreigde dat hij zelfmoord zou plegen als ik bij hem weg zou gaan en tja ik zag in dat ik dit erg voorzichtig aan moest pakken.
Die avond begon Menno zowel Robert zowel Tessa op me in te praten wat me totaal in de war maakte. Na uren riep dan niemand meer wat. Ik liep direct naar het balkon met het plan me over de reling te gooien omdat ik op dat moment totaal de kluts kwijt was. Menno verweet me alles op dat moment Tessa begon er nog eens overheen terwijl Robert me ervan probeerde te overtuigen niet te luisteren naar de “mooie” woorden van Menno want dit was toch allemaal fake.
Terwijl ik huilend naar het balkon liep en al een been over de reling had hangen was Robert stiekem achter me aan gelopen en trok me direct terug en zei tegen me ; jij bent niet degene die geestelijk gestoord is maar als er een is die zelfmoord mag plegen is dat Menno en niet jij, je hebt niets fout gedaan.
Toen ik echter op bed lag en Robert me wist te kalmeren begon ik te beseffen dat dit inderdaad zo was.

Ik wilde puur even gaan lopen en vroeg hen me even met rust te laten en beloofde dat ik niets zou uithalen. Ik ben gaan lopen en lopen en zonder het door te hebben in gedachten gewikkeld over alles wat er gebeurde besefte ik opeens dat ik bij de monnikenberg liep tussen Veenendaal en Renswoude. Ik schrok dat ik zo ver was gaan lopen het was zonder dat ik dit wist drie uur verder en zette het op een lopen terug naar het appartement.
Terwijl ik het Alexanderpark weer in kwam lopen kwam Robert al naar me toe rennen en zei me waar ik al die tijd was en keek totaal verbaasd. Ik had echt niet doorgehad dat ik zo ver weg was en zei me dit nooit meer toe doen want hij was zo vreselijk bang me kwijt te raken en wilde dat niet.
Ik besefte dat dit een jongen was die inderdaad zijn leven zou willen geven voor me en besloten terug te lopen naar het appartement waar de rust iets weergekeerd was.
Tessa besloot terug te gaan naar huis nadat de monteur geweest was om de hoofdstop weer te maken.
Naar mate het moment naderde naar bed te gaan begon bij mij een zeer negatief gevoel op te spelen omtrent Menno en dat ik weer naast hem moest slapen. Robert sliep op een stretch voor ons bed aan het voeteneind en omdat de kamer vrij groot was kon dit ook makkelijk.
Toen ik echter op bed lag sloeg Menno gelijk de arm weer om me heen. Ik vroeg hem dit niet te doen maar wilde niet loslaten en ook Robert vroeg hem mij los te laten echter toen luisterde hij pas en zei Menno dat ik dit niet langer kon. Ik wilde in de woonkamer gaan slpen want dit werkte niet meer. Ik pakte mijn spullen op en ging in de woonkamer liggen. Menno riep telkens dat hij een driehoeksverhouding wilde beginnen en vroeg Robert dan maar in zijn bed erbij te komen liggen waarop ook Robert pissig werd en besloot ook zijn stretch bed in de woonkamer naast de mijne te plaatsen en keek hem met tranen in mijn ogen aan en wist me geen raad meer met de situatie. Ik had mijn moeder al paar keer op hoogte gesteld maar had haar beloofd het nog uit te houden en te proberen maar Menno vergde het onmogelijke van me en tergde me diep.
Nadat het licht uit was gedaan probeerden we te slapen maar op een gegeven moment schrok ik zo wakker omdat ik een schim boven me zag en lag steil overeind in mijn bed. Toen ik het licht aan deed schrok ik enorm. Ook Robert schrok hier van wakker. Ik vroeg Menno waar hij mee bezig was. Hij zei dat we probeerden te kussen terwijl we sliepen.
Ik vroeg Menno terug te gaan naar de slaapkamer en weer in bed te duiken en deed dat gelukkig ook echter toen we het licht weer uit deden bleef ik wakker liggen en na een tijdje gedut te hebben schrok ik wederom wakker en stond Menno weer aan mijn bed. Ik werd toen erg kwaad en ook Robert ging door het lint en vroeg Menno of hij geestelijk wel in orde was want dit was niet normaal. Menno antwoordde dat hij me niet kwijt wilde en besefte dat dit wel zou gaan gebeuren nu, terwijl Robert naar de keuken was gerend en zonder dat ik dit wist een keukenmes had gepakt probeerde ik Menno weer te kalmeren en zei me ik ga wel even tien minuten lopen en ben zo terug ik vroeg hem diverse keren dit niet te doen omdat hij geestelijk erg verward overkwam.
Toch wilde hij perse gaan lopen en Robert zei me dat ik hem maar moest laten gaan want als hij dit wilde dan moest het maar.
We wachten al ruim een uur en Menno was nog steeds niet terug en begon me erg ongerust te maken en belde naar zijn mobiel maar werd niet opgenomen met opzet wist ik om mij te manipuleren weet ik nu. Na een paar uur wachten en het hele flatgebouw en omgeving afgekamd te hebben besloten Robert en ik op bed te gaan liggen en proberen wat te gaan slapen maar uiteraard lukte dit niet.
Toen ik echter 's morgens op kwam vroeg Robert me please de koffers te pakken. Ik zag nu ook in dat er geen andere optie was. Het appartement stond op naam van Menno en ik pakte mijn koffer in en een klein reiskoffertje.
Ook Robert pakte zijn koffer en we konden bij mijn broer gaan slapen.
Echter Menno was nog steeds niet terug. Ik had mijn moeder al gebeld wat te doen en zei me nog even te wachten omdat Menno dit soort geintjes vaker flikte.
Robert zei me niet te reageren als hij binnen zou komen omdat hij daar juist op uit was en beloofde me rustig te houden.
Echter om 9 uur 's morgens kwam Menno zeer opgewekt binnen en zei: "zo lekker geslapen jongens" met een lach op zijn gezicht. Ik vroeg hem echter alleen waar hij mee bezig was en zei me dat hij de sleutels van de zaak gepakt had en nog even wat moest regelen daar wat stukken uit de computer pakken en is volgens hem per ongeluk in slaap gevallen in de zaak op een bank. Wij geloofden hier echter niets van maar ja besloten het even hier bij te laten.

Echter die dag had ik een afspraak bij de bank vanwege de doorstart en zouden de cijfers presenteren die er op zich aardig uit zagen naar mijn mening maar overduidelijk extra krediet nodig hadden vanwege voorfinancieren van klantenorders.
Echter tikte de tijd weg en vroegen Menno diverse malen mee te gaan naar de zaak omdat hij wist in welke documenten de cijfers stonden en ik daar totaal geen weet van had. Telkens werd er geroepen uit de slaapkamer: " ik kom er zo aan". Het was ondertussen half een geworden en de tijd liep door maar besloot naar hem toe te lopen en vroeg hem waar hij nou eigenlijk mee bezig was. We kregen ruzie en vroeg hem duidelijk waar hij mee bezig was en dat de bank de cijfers nodig had om de doorstart te kunnen financieren.
Echter om half twee riep in nog een keer naar de slaapkamer toe of hij aub wilde komen. Waarop hij terug riep nee laat me maar doodgaan. Ik schrok erg en keek Robert aan en wist dat dit niet goed was. Ik rende naar de slaapkamer en zag menno ( zogenaamd ) half suf in bed liggen en vroeg hem wat hij geslikt had want dit was overduidelijk.
Hij bleef echter niet antwoorden. Waarop ik mijn moeder direct belde en ook 112 belde. Ook Robert was hierbij maar bleek geen stukje medelijden te hebben. Hi zei me dat hij me manipuleerde maar de man aan de telefoon vroeg me of ik ergens pillen kon vinden en na enige tijd vond ik die ook het was inmiddels kwart vcoor twee en hadden om twee uur de afspraak.
De man aan de telefoon hoorde wat voor medicatie hij had “geslikt” en zei me dat hij direct de ambulance terug riep. We moesten hem maar slapen. Hij zou over twee dagen vanzelf weer wakker worden volgens de persoon van 112. Deze medicijnen kunnen geen enkel kwaad en vroeg me naar de opleiding van hem en toen ik dat zei en de mededeling dat zijn zus voor defensie werkte en alles af wist van medicatie en menno dus ook.
De man aan de telefoon zei me dat als dit mijn partner was ik maar eens goed na moest denken of ik wel bij hem wilde blijven echter had ik die keus al lang gemaakt.

Robert werd hierdoor pist off en zei me dat ik mee moest naar de bank omdat de afspraak over tien minuten was en de cijfers van levensbelang waren voor de zaak.
Mijn moeder was ondertussen in het appartement gekomen om bij Menno te blijven terwijl wij ons naar de bank haasten.
De directeur zou daar kijken naar de mogelijkheid voor een doorstart echter werd een accountmanager gestuurd ons te woord gestaan. Ik moet eerlijk zeggen, ik heb nog nooit iemand zo horen praten die zo zijn best deed voor mij om uitstel te krijgen van de bank, want dit was het grootste probleem omdat mijn ouders borg stonden voor de zaak en zouden zij het huis niet hoefden te verkopen.
We liepen echter schaterend de bank uit en keken elkaar aan en kon Robert wel om de nek vliegen want het was hem gelukt.
Robert zei me onderweg terug dat het nu tijd was bij Menno weg te gaan maar niet te reageren op de manier waarop hij zo binnen zou zitten hij wist blijkbaar wat er ging gebeuren.
Echter aangekomen bij het appartement schoten de tranen me in de ogen en zag dat Menno met zijn pootjes op tafel en zak chips in de hand tv te kijken waarop ik recht op de slaapkamer afliep om mijn spullen dan eindelijk te pakken.
Menno riep me nog na of het goed was gegaan en zei hem ja het is erg goed gegaan.
Mijn moeder was reeds weer terug gegaan en gaf me knipoog en zei me niet op hem te letten en dat het bijna over was nu.
Ik besloot de ouders van Menno te bellen omdat ik het niet verantwoord vond dat Menno alleen zou blijven. Toen ik hun opbelde en vertelde wat er gebeurd was. Ik kreeg direct het verwijt te horen dat ik zeker weer wat geflikt had en ik wilde wachten tot ze bij het appartement waren. Robert was inmiddels naar beneden gelopen om verdere escalatie te voorkomen.
Toen de ouders bij het appartement aankwamen legde ik uit dat menno geprobeerd had zelfmoord te plegen. Ik wilde er verder niets over zeggen. Dat moest hij zelf maar doen. Zijn moeder vloog me bijna aan en zei me waarom ik niet dood naar beneden was gevallen want dan hadden ze nog wat overgehouden aan me zei ze.
Echter de vader vloog me om mijn nek en zei me dat dit heel erg was ook voor mij en of het wel met me ging maar ik zei hem dat het beter was dat ik wegging en liep huilend weg van mijn net nieuwe eigen huisje en besefte dat dit wel eens de laatste keer zou zijn dat ik hier was.
Bij de auto gekomen zag Robert dat ik een enorme behoefte had op een schouder om uit te huilen en de spanning eindelijk los te laten en besloten even naar het bos te rijden om daar even te lopen op kwintelooyen een landgoed tegen veenendaal aan. In de bossen kwam alle spanningen eruit en moest erg huilen maar Robert probeerde me op alle fronten te troosten en vroeg hem of ik echt niets fout had gedaan en waarop hij antwoordde nee JIJ niet..

De rest vertel ik in volgend hoofdstuk