where the sun was meet the moon deel 8

Ik besefte dat ik op straat zou staan en grote moeite zou krijgen met het terug krijgen van mijn spullen.
Robert stelde me gerust en zei me het gaat niet om de spullen maar om hetgeen je iemand iets aandoet op deze manier en terwijl ik hem weer een beetje lachend aan keek zei hij kom hier dan krijg je een hugh.

Ik moest alleen nu eerst naar mijn ouders toe om het nieuws te gaan vertellen dat dit zo niet langer kon en vroeg Robert of hij met me mee wilde gaan en dat deed hij ook direct.
Thuis aangekomen kon ma direct aan onze ogen zien dat er wat gebeurd was. Ik smeekte ma dan ook me niet weg te sturen of naar Menno terug te sturen.
Ma vroeg of het niet leuk en beter was dat wij samen naar opa en oma zouden gaan en even daar te eten en lekker bij te komen van alles zodat zij pa in kon lichten die vaak wat kort door de bocht kan komen in dit soort situaties.

Ma had ook Menno gebeld dat we er op normale manier uit moesten zien te komen waarop Menno zei dat dit niet aan hem zou liggen maar mij de schuld gaf.
Bij opa en oma aangekomen vroeg oma me de oren van mijn kop en bleef vragen wie deze lieve jongen toch was. Hij paste veel beter bij mij paste dan menno en zelfs op me leek in doen en laten volgens oma. Toen ik even wegdroomde zag ik hem inderdaad voor me als droomprins maar ja dit was een droom en moest deze nog visualeren en omzetten in werkelijkheid maar besefte dat en de boekhouding die niet klopte en de dingen die Menno over mij had geroepen en mijn situatie zonder huisje nu een relatie met Robert geen enkele kans zou kunnen geven en besloot op een later moment hier met Robert over te willen praten want als hij de ware was dan zou die toch echt wel willen wachten he...

Terwijl Robert alle foto's moest bekijken die oma in haar leven verzameld had over ons koningshuis keek hij me ondertussen aan en gaf me een knipoog dat dit goed was en zo mocht zijn.
Echter oma wees ons erop dat Menno dit er zeker niet bij zou laten zitten en vroeg ons zeer allert te zijn op alles en iedereen maar zei ons dolblij te zijn dat ik eindelijk bij Menno weg was. Ik vroeg oma de momenten te koesteren welke we gehad hebben, maar toen werd ze kwaad en zei lieve jongen je bent voor mij altijd mijn schat geweest en weet ik voor jou ook en zijn door dik en dun gegaan, hebben veel meegemaakt, haar eigen zoon verloren door grove medische fouten familieleden die drankproblemen hadden ( nu gelukkig niet meer)
Oma gaf aan dat ze diverse keren door Menno uitgescholden was en ook opa maar dat ze dit nooit tegen me hebben willen zeggen omdat ze mijn keus wilden respecteren en mij alleen maar gelukkig wilden zien meer niet en tja dan is zwijgrecht toch een gegeven bezit toch..

Ik kon merken aan Robert dat hij al deze aandacht heerlijk vond eindelijk iemand die inzag dat ook hij gelijk had en Robert werd goed in de gaten gehouden door opa die meestal wat meer op afstand toekeek maar zeker zeer goede mensenkennis bezitte.
Ik besprak met opa dat dit voor Robert ook juist erg leuk moest zijn want dat hij zijn opvoeding op een kostschool had gehad en me al verhalen had verteld. Zodra hij thuis was naar zijn vader rende om op schoot te duiken en te knuffelen zo lang dat zijn vader zei: " En nu is het genoeg".
Zijn ouders bleken diverse Guesthouses te hebben in Zuid Afrika waaronder in de Kalahari woestijn en een in Nelspruit 45 millerstreet Mpulanga een schitterende provincie in het noord Oosten van Zuid Afrika.

Ik genoot van de momenten dat Robert ook genoot en zag eindelijk een jongen voor me die niet voor niets hierheen was gekomen.
Ook tijdens het eten greep mijn oma telkens naar de hand van Robert. Ze wilde hem knuffelen en het liefst de hele dag vasthouden maar ja we waren er aan het eind van de dag heengegaan en moesten nog een slaapplaats zien te regelen voor de komende tijd want bij mijn ouders wilde ikzelf nog even niet omdat ik wist dat dit voor Robert een opgelaten gevoel zou creeeren.
Na even bellen konden we terecht bij mijn lieve broer en zijn lieve of eigenlijk gezegd veel te lieve vriendin Jacqueline en konden daar direct heen komen met de auto van mijn ouders want de auto tja ...

Bij Jan en Jacqueline aangekomen in petenbos Veenendaal Zuid werd nog volop gepraat over de gebeurtenissen van die dag. Jan zei: " wat ben ik blij dat je weg bent bij die gozer".. tja dit had ik van meerdere gehoord maar ja houden van is iets wat je niet kan grijpen niet kan uitleggen he en ondanks wat hij inderdaad allemaal gedaan had hield ik intens veel van hem maar moest hem los gaan laten hoe zeer dit ook deed maar wist dat dit mijn weg was.
We besloten vroeg naar bed te gaan na even een wandeling gemaakt te hebben met Jan en hun honden Sheba en Tarzan twee kleine ettertjes van honden.
Thuis aangekomen vroeg ik Jan of ik nog even snel mocht douchen en Robert ook en mocht uiteraard. Na beiden gedouched te hebben gingen we direct naar bed, een proffesorisch geregeld bed maar maakte me echt niet uit want als we maar konden slapen.
Robert en ik hebben die nacht nog een tijd door liggen kletsen en terwijl ik hem in zijn kei bruinen ogen keek hoe meer ik besefte dat deze jongen iets zeer speciaals had ondanks ons leeftijd verschil en begon te beseffen dat dit geen toeval was omdat ik zo vaak gebeden had naar boven of eindelijk mijn situatie zou mogen veranderen maar dat ik hier niemand mee wilde kwetsen.

Toen Robert me aankeek vroeg hij me hoeveel ik van hem hield en of Ik Menno wel uit mijn hoofd kon halen waarop ik hem antwoorde dat zal tijd nodig hebben maar wees gerust teruggaan doe ik niet meer dont worry,. en beloofde hem dat stellig.
We moesten beiden vaak lachen door ons beetje bij beetje verstaanbaar te maken omdat ik niet goed engels kon maar wel beetje afrikaans kon verstaan werd het een mixx van drie talen wel leuk dus.
Ik begon steeds meer te beseffen dat onze ontmoeting in zuid afrika een was geweest van miljoenen en moesten beiden lachen waarop we zeiden ja in reflection hahahaha nooit bij nagedacht dat dit later wel eens voortbestemming zou kunnen zijn...

Ik besprak die nacht met Robert eindelijk veel dingen omdat er normaal niet veel tijd was en dingen niet goed uit konden praten omdat er vaak anderen bij waren.
Ik legde hem uit dat ik al vaker had aangegeven aan Menno dat ik soort paranormale dromen doorkreeg maar me er geen raad mee wist waarop hij tegen me zei ik ook..

Toen we echter op de klok keken beseften we beiden dat we nu toch maar moesten gaan slapen en vroeg hem of ik tegen hem aan mocht kruipen waarop hij volmondig zei tuurlijk gekkie en ging met mijn hoofd op zijn borst liggen, ik ben nog nooit zo rustig in slaap gevallen als toen.
's Morgens ging alweer vroeg de wekker voor me en zei Robert dat hij wel uit kon slapen en deed dat dan ook. Aangekomen in de zaak deed ik de deur eerst open hing de vlaggen op de Nederlandse en Zuid Afrikaanse en zette heerlijke koffie en liep naar kantoor.

Toen kwam een klant Coby uit Rhenen een toenmalige zeer lieve klant met twee grote bossen bloemen de zaak in lopen en toen ze de zaak in kwam lopen met een diepe lach op haar gezicht met twee gegantische bossen bloemen in haar hand.
Toen ik haar tegemoet liep gaf ze me een enorme knuffel waarop ik vroeg wat dit is. Waarop zij zei dit is oke zo laat het komen zoals het komen mag lieve Rene dit is jou weg. Ga nooit terug op je weg die je bewandeld hebt en keek op een kaartje van een bos bloemen waarop stond succes voor de toekomst... een voor mij en een voor Menno

Tranen sprongen me in de ogen omdat ik wist dat onze relatie nu definitief over was en na 6,5 jaar touwtrekken dan weer houden van en dan weer ruzie eindelijk een rustpunt zou gaan komen in mijn leven, maar gaf Coby aan dat Menno nog vrijwel alles had mijn kleding schoenen het appartement waarin we net vijf maanden woonden de boot die net opgeknapt was enz.
Toen ik eraan dacht begon ik te huilen. Ik zei eigenlijk doen die dingen me helemaal niets meer. Waarop Coby me moed in begon te praten en zei rustig aan te doen maar dat Robert de ware was voor me maar dat eerst dingen opgelost moest worden en daar tijd voor nodig was veel tijd.

Na vrijwel een uur ging Coby ervandoor en was gelukkig vrij rustig gebleven in de zaak want had Menno gevraagd niet te bellen en langs te komen in de zaak omdat dit even beter was voor beiden. Dit om tot besef te komen en niet uit emotie te handelen zoals mijn vader altijd zegt.
Ik had veel mogen leren in mijn leven besefte ik .Eerst het wedstrijddansen waar ik jarenlang aan meegedaan heb maar niet meer welkom was vanwege mijn geaardheid daarvoor geturnd en ook niet meer door kon gaan omdat de lessen verschoven werden onder mijn werktijden.
Ik had in die jaren al vaak dingen geleerd en mensen weer los te laten maar dit was toch anders. Eindelijk kwam Robert aangelopen in de zaak. Het was toch wel een eind lopen maar ja zonder auto... Beiden moesten we er toch het beste weer van maken en na koffie gedronken te hebben werd de computer weer aangezet en werd verder gekeken hoe de boekhouding weer opnieuw kon worden opgezet. Het leek wel of iemand met alle bestanden had lopen klooien en keek toen Robert aan waarop we beiden zeiden dit heeft Menno gedaan in de nacht dat hij in de zaak sliep en tja een andere optie was niet mogelijk want echter kwam niemand verder in de zaak en ook Gemma hield zich op de achtergrond.
Diezelfde dag 's middags kwamen oude zakelijke relaties vanuit Maarn me opzoeken We hebben uren bij zitten te kletsen en Yvonne Plateel raakte bij mij een gevoelige snaar toen ze me zei 6,5 jaar gelden al gewaarschuwd te hebben dat Menno niet de juiste persoon voor me was. Ik vroeg haar waarom niet? Ze zei me terug: Ach je moest eerst de les ervaren wilde je hem leren toch en keek haar aan. Ik dronk snel nog een kopje koffie waarop ze Robert goedkeurend aankeek en knippoogde, tja dit was de tweede al voor mij en tja hoeveel tekens wilde ik nog meer hebben zei ik lachend eerst de bossen bloemen en nu weer dit en elke klant was volof over Robert maar wilde hier nog niet te hard op ingaan want wist dat eerst dingen nog opgelost moesten worden.

Coby en Jan gaven aan weer te wilen gaan en gingen uit de Vip room die speciaal voor klanten gerealiseerd was zodat we afzonderlijk met klanten in een ruimte rustig konden praten.
Toen ze echter weg waren vroeg Robert me verbijsterd wie was die die mevrouw en die sir, hen me die hele tijd aangekeek ofwel ik werd gekeurd maar moest toen keihard lachen opde manier waarop Robert dit zei en besefte dat ik onwijs veel van hem hield. Inderdaad want al die tijd zat hij al achter de computer boekhouding uit te zoeken en blaadje voor blaadje na te kijken en liet me dingen zien waarop ik ook schrok en hen in zijn arm kneep van geluk dat ik hem getroffen heb.

Na wat klanten in de zaak geholpen te hebben zei hij me:" Je moet je zaak schilderen zorgen dat je oude energie zo snel mogelijk om gaat zetten van negatief verleden naar positief heden" en had nog oude bus verf staan een perfecte kleur cremebeige waarop Robert de kwast gewoon pakte en over de reclameletters zette en me aankijk zo dit is je nieuwe start..

Aan het eind van die dag kwam nog een telefoontje binnen en belde een andere klant ook wel goede vriendin geworden ook een Coby maar nu uit Ede die me vertelde dat ze de behoefte had me te bellen en enorme aandrang kreeg dat ik gebeld moest worden en deed dat dan ook.
Ze vertelde me door te mogen geven dat dit goed was. Ze kreeg deze visioenen door en ze moest mij bellen om dit te vertellen dat ze dit had doorgekregen. Waarop ik in tranen uitbarste en haar zei je bent de derde al deze dag en zei me dat ik me moest bedaren want er zouden moeilijke tijden aankomen voor me en Robert en ik het zeer zwaar zouden krijgen maar moesten blijven dromen.
Robert kwam erbij staan en dat voelde zij ook en antwoorde me deze jongen is speciaal voor jou gekomen maar komen zware tijden aan, alleen ware liefde zal jullie bij elkaar kunnen houden.

Toen ik de telefoon weer neergelegd had en robert dit alles uitgelegd had kreeg ook hij tranen in de ogen en vroeg me..
Als ik aids of hiv zou hebben zou je dan ook van me houden en me liefhebben en verzorgen waarop ik hem stomverbaasd aankeek en volmondig na even geademd te hebben hem zei JA tuurlijk gekkie hou ik van je maar zoals ik al zei ik moet dingen afhandelen zoals onder andere mijn zaak, dan kunnen we verder zien ok maar de wil is er twijfel daar niet over.

Waarop hij me aankeek en zei ik ook het was maar een vraag en begreep hem ook erg goed omdat homosexualiteit in Zuid Afrika direct verbonden werd met aids en hiv maar wat eigenlijk niet waar is 7 op de 10 mensen loopt daar geinfecteerd rond zonder het te weten doen ze het met buren vrienden en kennissen zei Robert me. De overheid geeft daar ook nog eens het advies, dat kleine maagdelijke kinderen ervoor konden zorgen dat Aids en of Hiv genezen konden worden als je met zo'n kind naar bed was gegaan. Ik keek Robert daarop aan. Mijn maag draaide om en vroeg hem is dit werkelijk wat de Afrikaanse overheid voorschoteld aan de mensen daar, tja dan vond ik het niet gek dat een land zo'n groot aantal geinfecteerden moest hebben en dat de criminaliteit zo dusdanig hoog was dat jezelfs je boodschappen doen zonder pistool op zak geen zekerheid was dat je eind van de dag haalde. Robert en zijn ouders leefden elke dag weer met die angst vandaar die vraag ook als hij aids zou hebben dan nog respecteerde ik hem enorm. Robert bleef geloven in Zuid Afrika hoe kapot het ook werd gemaakt door leiders die geen doen hadden geen weten hadden en geen kennis hadden van zaken zoals regeren van een rainbownatie.

Ik begon over de toetjes van Nederland tegen Robert. Hoe ik ook kon praten de Zuid Afrikaanse waren groter en veel lekkerder. Ik begon over de snelwegen van Nederland maar ook daar waren de Zuid Afrikaanse vele malen mooie groter en moderner dan de onze maar toen ik Robert vroeg of hun ook de digitale snelweg al hadden begreep hij er totaal niets van waarop ik begon te lachen en hem een knuffel wilde geven.
Vaak merkte ik dat irritatie ontstond omdat we beiden ons niet goed verstaanbaar konden maken maar toen we dan aan ons moeder dachten begonnen we te lachen want tja ook oma kon zich zonder een woord Engels perfect uitbeelden met handgebaren en grote armzwaaien voor de ramen en hoe ik het dacht Robert begreep haar en zei me zo praten de stammen in de kalahari dessert ook dus..


de rest vertel ik in het negende hoofdstuk het wordt nog veel mooier en veel leuker