Vervolg where the Sun was meet the Moon deel 6
Echter vanaf dat moment vlogen de gekste dingen door mijn hoofd en wist niet meer hoe of wat want tja wat zou hij willen waarom zou hij naar mij toe gekomen zijn, was hij op mijn geld uit of de zaak wel die vraag was erg simpel want de zaak stond er zakelijk niet goed voor dus dat zou het niet kunnen zijn.
Al die tijd begonnen vragen in me op te komen maar omdat Menno weer bij ons liep kon ik niet doorvragen en was erg stil en bleek toen Menno vroeg wat er was zei Robert direct dat ik me niet lekker voelde en Ook hij liever naar huis wilde gaan omdat hij moe was van de reis.
Hij keek me aan en gaf weer een knipoog, ik wist niet wat ik hier van moest denken want tja een jongen van 21 uit zuid Afrika ontslag genomen bij zijn baas zijn auto verkocht om een ticket te betalen tja …
Na even poffertjes gegeten te hebben besloten we terug te rijden naar huis onderweg vroeg Robert waarom er overal camera, s hingen en we gaven hem daarop antwoord dat dit nodig was hier vanwege de grote verkeersproblemen.
We zeiden tegen Robert dat overal waar je komt in Nederland er sprake is van cameratoezicht en zei ons dat dit juist averechts werkte en een onveilig gevoel bij mensen creëerde en frustratie losmaakte en geloofde hem direct.
Onderweg naar huis genoot hij intens van het uitzicht en vooral de molen die langs de a 2 stond vond hij maar wat vreemd maar wel mooi.
Thuis aangekomen besloten we even te gaan rusten en Robert even naar bed te laten gaan.
Na een korte slaappauze voor hem gingen we het dorp in en lieten hem Nederland zien zoals het in werkelijkheid ook hoorde te zijn.
Veel blije gezichten en erg gekke kledij zorgden ervoor dat Robert steeds begon te schateren van het lachen.
Toen we een terrasje pakten konden we heerlijk genieten van de mensen om ons heen en al snel was duidelijk dat ook Robert compleet op een lijn was met wat ik zag de mensen waren schijnblij en deden net alsof ofwel een groot masker verborg een groot aantal zorgen waar ze niet eerlijk voor uit durfden komen.
Na wat gegeten te hebben die avond bij een favoriet cafeetje op de hoek van het horecaplein besloten we toch even het vuurwerk te gaan bewonderen.
Telkens toen ik Robert probeerde te vragen hoe of wat hij bedoelde die morgen zei hij me niet nu want het komt goed trust me…
Menno had toen door dat er iets gaande was maar ook ik probeerde niets te laten merken maar geloof best dat als je iets hoort je uiteraard een gezichtsuitlating hebt die niet te verbergen is.
Terwijl we het vuurwerk stonden te bekijken wat elk jaar voor koninginnedag werd afgestoken genoot ik want ik voelde dat er iets groots stond te gebeuren maar wist niet wat.
Toen we het vuurwerk hadden bekeken besloten we naar huis te gaan en gingen niet in op het verzoek van onze “vrienden” om nog uit te gaan en zei Menno dat we rekening moesten houden met Robert omdat hij die dag ervoor ruim een dag reizen erop heeft zitten eerst een vier uur in een klein busje naar J,burg airport en dan nog eens 11 uur vliegen en tja dan kan je niet door blijven lopen want dan breekt de moeheid je toch een keer op en besloten naar huis te gaan en nog wat te gaan praten.
Thuis aangekomen begon Menno weer op Robert in te praten en zei hem dat hij wel tussen ons in mocht slapen maar gaf hem nu overduidelijk aan dat ik dit niet wilde welke een helse blik opleverde naar mij toe van Menno.
Die avond lagen we tot diep in de nacht te praten Robert op een stretch bed die we op de slaapkamer erbij hadden geplaatst en wij gelukkig in ons eigen heerlijke grote bed.
Die nacht heb ik geslapen als een roos.
Toen we s ,morgens wakker werden zorgde ik voor ontbijt op het balkon met alweer een adembenemend uitzicht over de utrechtse heuvelrug we besloten die dag Robert kennis te laten maken met mijn ouders en gingen ons opfrissen.
Toen we echter alle drie klaar waren en vooral Robert die erg lang deed over zijn persoonlijke verzorging die bijna een uur nodig had om zich op te frissen en liet blijken dat de mensen in Zuid Afrika toch wel anders denken dan wij doen.
Toen hij echter de douche uit stapte schoot ik in de lach en zei hem dat zijn make up niet goed zat waarop ook hij begon te lachen maar toch wel beetje gepikeerd terug zei dat het juist goed is voor je eigen lichaam te zorgen en niets te vergeten.
We vertrokken richting mijn ouders om een bakje koffie te gaan drinken en daar aangekomen bleek al snel dat de honden van ons grote maatjes waren met Robert maar Menno zoals gewoonlijk vrijwel vermeden werd door de honden.
Ook mijn moeder had dit al snel door en begon te vragen aan me wie dit was en wat hij kwam doen en toen ik uitleg gaf schudde zei haar hoofd en zei me uit te kijken waarop ik antwoordde dat ik er verder niets van voorstelde.
Al snel werd overduidelijk merkbaar dat Robert iets voelde voor me en liet dat ook steeds meer merken maar probeerde dat af te houden en vroeg ook Robert dat te doen.
Na een tijd bij mijn ouders gezeten te hebben zijn we weer terug gegaan naar het appartement waarop Menno erg kwaad reageerde en vroeg wat er was en zei hem heel eerlijk dat mijn gevoelens voor hem er niet meer waren en dat luchtte mij enorm op want eindelijk na maanden lang was dan toch het hoge woord eruit en vroeg bij mezelf na moest Robert hiervoor vanuit Zuid Afrika komen om mij dit te laten doen nee dit leek me te makkelijk en dacht er zal heus wel meer komen.
Die avond wilden we gaan stappen met Celina mijn nichtje waarop Menno me eigenlijk verbood te gaan stappen en zei me thuis te blijven toen ik Robert aankeek kreeg ik weer den knipoog en snapte er weer niets van want ik had toch ook Menno meegevraagd.
Die avond kwam ik echter voor het eerst voor mezelf op en zei menno dat als hij niet meewilde hij dan maar thuis zou moeten blijven maar ik gewoon met Celina en Robert een terrasje wilden gaan pakken meer niet Menno besloot toch mee te gaan met tegenzin.
Daar aangekomen werd al snel spottend gezegd door Erik en andere vrienden van Menno ; o is dit het vriendje wat je op gescharreld hebt uit Zuid Afrika waarop ik defensief antwoordde tegen hen ja dit is tenminste EEN vriend ja..
Die avond hing er vrijwel de hele avond een spanningsveld wat niet te beschrijven was en ik merkte dat ik mijn gevoelens voor Menno compleet kwijt was geraakt vooral door de erg gemene opmerkingen die geplaatst werden en Robert zelfs aangaf naar huis te willen maar ik hem smeekte om toch te blijven en het dan voor mij te doen.
Hij ging hier gelukkig op in en keerden naar huis waar we weer na een tijd praten in slaap vielen.
Die dag daarop zouden we gaan zeilen met Celina en Robert en reden naar Naarden waar onze zeilboot lag en bij de boot aangekomen zagen we dat ook Robert genoot eens een zeiltocht mee te mogen maken en daar ging die dan de trossen los en de haven uit richting Volendam was onze koers.
Een mooie wind met zorgde ervoor dat we mooi konden zeilen en de vaart er aardig in zat.
Na weer een woordenwisseling met Menno gehad te hebben ging ik op de punt zitten van de boot en ook Celina en Robert vroegen Menno nu eens te stoppen met zeiken en voelde me gelukkig niet meer alleen in mijn denken en dacht dit valt dus inderdaad andere mensen ook op.
De discussie was echter groot opgelaaid nadat Celina een zakje chips opentrok en haar tanden er in zette waarop ik een enorme uitbrander kreeg en Menno me zei dat hij dit niet leuk vond en zei hem dat ik dit ook niet kon helpen maar ja wat Robert niet wist en Celina wel was dat Menno een zogenaamde kraakfobie had maar dit vrijwel allen toepaste als dit hem uitkwam dit was me wel overduidelijk want ook in Zuid Afrika gaven Hennie en Gemma toe dat hij dit alleen deed wanneer het hem uitkwam nadat Celina excuses aangeboden had aan Menno bleef hij echter de gehele tocht verder humeurig en toen ik hem vroeg hier mee te kappen werd hij nog pissiger en moest het nog eens extra ontgelden.
Ik besloot mijn mond dicht te houden en nadat Menno het roer in mijn handen had geduwd ging hij op de punt zitten van de boot en begon te huilen waarop Robert me knipogend aankeek en naar hem toeging.
Als snel bleek dat Menno mij niet kwijt wilde en een driehoeksverhouding wilde aangaan wat ik later door Robert te horen kreeg en stond perplex want alles vloog door mijn hoofd want ook toen het appartement verbouwd werd vergde Menno ook bij de familie het uiterste en “ krabte” het bloed onder de nagels van de mensen vandaan die ons hielpen ons appartement op te knappen en dacht direct terug aan die beruchte morgen dat Menno een aantal platen moest gaan bestellen maar nog niet uit mocht laten leveren en dat toch deed, na een uurtje werd er namelijk aangebeld en konden mijn broer , ome Bert en ik de platen ( 13 stuks) ruim 13 hoog met de trap omhoog tillen dus we waren gebroken waarop Menno lachend vroeg of we moe waren , je begrijpt de reactie dat Menno met dit soort acties geen vrienden maakte.
Ditzelfde gebeurde op de boottocht en probeerde alles te doen om me zwart te maken tegenover Robert waarop Robert hem vroeg waarom Menno toch rookte in mijn bijzijn terwijl hij wist dat ik astma had en daar veel last van had.
Gelukkig kwam Volendam in zicht en toen Menno het roer overnam en de boot veilig de haven invoer en aan de kade afmeerde wilden we Volendam in gaan om Robert ook dit stukje Nederland mee te laten maken echter Menno ga aan geen zin te hebben en na enige tijd van vragen besloten we met zijn drieën Volendam in te lopen.
Echter de eerste ijskraam wilde Celina en Robert een ijsje en zei hen dat ik niet hoefde maar hun uiteraard wel mochten. Een groot softijsje werd besteld en de lol was al snel weergekeerd waarop Celina me zei ik wist niet dat Menno zo kon zeiken en zei haar dat ik dit nu wel gewend was maar dat ik de relatie wilde gaan beëindigen.
Toen we echter op het bankje zaten en Robert en Celina het ijsje op zaten te peuzelen vroeg Celina aan Robert of die ook wat in zijn ijsje had zitten en toen Robert wilde kijken kreeg hij een enorme zet waardoor het ijsje compleet over zijn gezicht uitgesmeerd was en Celina schaterde van het lachen maar ook zei het mocht ontgelden en het ijs over de kade vloog met veel toeschouwers echter had Celina het ijsje zo hard in het gezicht van Robert geduwd dat deze een bloedneus er aan over hield.
We besloten nogmaals te vragen of Menno mee wilde een terrasje pakken want vonden alle drie dat Menno zich nu wel begon aan te stellen en er duidelijk op uit was dit boottochtje te verzieken voor ons allemaal.
We besloten met zij drieën een terrasje te gaan pakken om zo toch nog een beetje te genieten want op de boot te blijven zitten zou alleen maar tot grote ruzie leiden en daar was Menno blijkbaar ook op uit.
We besloten op tijd terug te keren naar de boot waarop we de reactie van Menno al voorspeld hadden want hij was wederom pist of dat we weg waren gegaan zonder hem echter werd nu ook Robert en Celina erg kwaad op hem en vroeg hem wat hij nu wilde.
Die nacht hebben we allemaal denk ik niet goed geslapen ik naast iemand waarvan ik zeker wist dat ik mijn leven niet langer met hem wilde delen en hem dat ook een paar keer gezegd had.
En Robert en Celina met een duidelijk gevoel dat Menno er duidelijk op uit was hun erbij te betrekken en zo de sfeer te creëren dat Robert en ik een relatie hadden waar toen echter helemaal geen sprake van was.
Die volgende morgen gaf Menno aan dat hij door wilde zeilen maar wij eigenlijk met zijn drieën aangaven dat we liever naar huis wilden gaan want dat dit niet leuk was voor niemand en weer kreeg ik een duivelse blik naar me toegeworpen en moest op mijn tellen passen wist ik nu want het zou niet de eerste keer zijn dat Menno me een zet gaf en ik ten val kwam, dit was eerder gebeurd op een vakantie samen met onze vrienden met twee zeilboten toen ik echter toen woorden had met Menno gaf hij me een zet waarop ik me probeerde om te draaien en ten val kwam en op mijn rug viel.
Hierdoor kreeg ik geen adem meer en kon niet meer overeind komen waarop Menno me zei dit is je eigen schuld nadat ik na enige tijd nog steeds in de voorkajuit lag werd duidelijk dat ik echt niet meer kon lopen en werd door vrienden besloten naar de havenmeester te lopen en een ambulance te bellen deze bleek echter niet te willen komen maar denk dat dit de wijze was waarop Menno dit zei want ook hij wist toen dat dit foute boel was.de vakantie toen heb ik echter bijna 2 weken niet meer kunnen lopen en kon stapvoets me verplaatsen.
Nadat we in een sauna waren geweest wat een dependance was van Sauna de heuvelrug hier in Veenendaal omdat ik wist dat warmte goed kon zijn voor me viel ik direct op bij een therapeut die me aanbood gratis een massage te geven en waarop Menno zei dit lukt je toch niet ik kwam echter lopend de trap weer af want bleek gewoon dat een simpele massage de vastgeslagen spieren in mij rug weer los hadden kunnen maken en de therapeut zei me dat ik geluk had gehad want als ik iets anders was gevallen dan was het blijvend letsel geweest.
Echter dit gebeuren speelde me nog steeds door mijn hoofd en bleef toch al die tijd allert en had ook Robert inmiddels dit gezegd waarom Robert me vroeg waarom ik hier toen geen werk van had gemaakt en hem zei dat ik de dokter toen gemeld had dat het om een ongeluk ging en het wel weer goed zou komen.
Robert bleek steeds meer en meer respect te krijgen voor me en zonder dat we dit door hadden werden we steeds betere gespreksmaatjes tijdens de terugtocht richting Naarden werd er nog veel gekletst terwijl Menno op de punt lag enkel vlak voor de haven moest ik Menno erbij roepen om de haven veilig in te kunnen varen.
zaterdag 26 januari 2008
vrijdag 25 januari 2008
where the Sun was meet the Moon deel 5
Vervolg where the Sun was meet the Moon deel 5.
( afbeelding 1 is Jackie toenmalige" kennis" of vriendin van Robert die ook in hotel Protea Krokodille in te Nelspruit was en met ons erg lang gepraat had over alles en nog wat.. op achtergrond staat Robert te kijken.. foto; Maart 2002 Nelspruit South Africa)
( afbeelding 2 is jackie Robert ik en mijn ex menno in het ijskoude zwembad in Nelspruit maart 2002, mijn ex is door Robert weggekrast toen hij de zag in Nederland in 2002)
In de hal stond familie ons op te wachten en op de terug weg gaf ik direct een sms richting Robert dat we veilig waren aangekomen en contact zouden houden.
We keerden eindelijk veilig huiswaarts en keek er erg naar uit mijn eigen bedje weer in te duiken en het net nieuwe appartement waar we in woonden weer volledig te gebruiken en de dingen af te maken. De reis zat er nu dan toch helemaal op en keerden huiswaarts waar we met zijn allen de vele souvenirs en cadeaus aan de anderen gaven en eindelijk de heerlijke Nederlandse Koffie konden drinken.
Die avond vielen we als een roos in slaap dromend over een reis die ik so en so nooit meer zou vergeten, en genoten van een zeer mooie zonsondergang tegen de utrechtse heuvelrug op en het geluid van de vele voorjaarsvogels want inmiddels was het voorjaar geworden in Nederland en brak de lente in grote getale aan.
Genietend van een schitterend uitzicht keek ik s, morgens over de heuvelrug terwijl ik de vogels hoor roepen.
Ik ging naar de zaak toe terwijl menno beloofde later te komen en nog wilde blijven liggen.
Ik was diep in mijn hart al overtuigd dat ik deze relatie hoogstwaarschijnlijk niet vol zou kunnen houden hoeveel ik ook van hem hield maar mijn geduld werd dusdanig op de proef gesteld dat dit op mijn onderbewustzijn begon in te spelen.
Die dag in de zaak draaide ik allen maar Zuid Afrikaanse muziek want dat deed me denken aan dat wonderschone Zuid Afrika.
Met tranen in mijn ogen luisterde ik vaak naar de muziek.
Menno zou net als Gemma bijtijds in de zaak komen om de boekhouding bij te werken die was blijven liggen van drie weken, echter in de middag kreeg ik telefoon dat Menno samen met Eric een toenmalige vriend van ons wilde gaan shoppen want daar had hij recht op zei hij. ( terwijl ik wist wat voor benauwde situatie we zaten finacieel maar ja ;-( )
Omdat dit niet om het geld van mij ging maar het geld van Menno moest hij dit ook zelf weten vond ik maar begon me zorgen te maken om de boekhouding en facturen die hoognodig de deur uit moesten.
Eind van de middag om zes uur toen de zaak dicht ging vroeg mijn moeder die me vaak hielp of er wat aan de hand was en zei haar dat er het een en ander gebeurd was in Zuid Afrika wat me aan het denken had gezet of de relatie met Menno wel gemeend was en toen ik enige tijd met haar gepraat had vroeg ze me het aub nog even aan te kijken en beloofde mijn best te doen.
Thuis komend was Menno er nog niet en bleek later met Eric en meerdere vrienden naar het witte paard te zijn gegaan een klein cafe waar ze vaak kwamen.
Ik besloot gewoon lekker thuis te blijven en voor de tv te hangen gewoon een lekker avondje luieren maar eerst een tijdje in bad want na een dag werken na de vakantie was ik daar wel aan toe.
Na lekker op de bank gelegen te hebben kwam Menno thuis en ging ik naar bed toe, ik beschrijf mijn relatie met hem als afstandelijk op dat moment en begon me zorgen te maken maar diep van binnen speelde de belofte naar mijn moeder parten dat ik het toch nog een tijdje zou proberen.
Die avond viel ik als een blok in slaap en had niet meer door wanneer menno zijn bed in dook.
Die volgende morgen ging ik wederom naar de zaak terwijl Menno wederom vroeg of hij thuis kon blijven en vroeg hem aub facturen de deur uit te doen omdat dit hoognodig was vond ik en ook ik zakelijk mijn geld erg goed kon gebruiken hier ging hij niet op in, toen ik echter de zaak in kwam en de computer op ging starten bleek dit echter voor mij abra ca dabra de computer was helaas niet voor mij bestemd want wist totaal niet waar facturen stonden of welke wijze ik deze moest gebruiken.
Robert had die dag naar Menno gesmst dat hij s, avonds online wilde komen en ik leefde daar de hele dag naar uit.
Overdag luisterde in weer naar de Zuid Afrikaanse cd,s die we gekocht hadden in Zuid Afrika.
Toen het echter zes uur was kwam menno naar de zaak toe en zei me dat Robert online wilde komen maar vroeg hem eerst wat facturen te maken welke hij me beloofde die morgen erop te maken.
Toen robert online kwam moest menno me op alle fronten helpen want ten eerste mijn engels was eigenlijk te erg voor woorden en kon me steeds moeilijk verstaanbaar maken maar kwam overduidelijk de boodschap over dat Robert ons op een of andere manier miste.
We besloten die avond dat we onze plannen verder uit wilden gaan werken want we wilden een tweede zaak in Zuid Afrika starten en volgens ons kon Robert daar een erg belangrijke rol in spelen en gingen met hem in gesprek hierover en besloten na een aantal malen te chatten met hem op msn dat hij zou proberen naar Nederland te zou komen maar visum nodig had om hier de grens over te komen.
Het weekend erop gingen we naar de ouders van Menno om wat te gaan eten en bij te praten over onze avonturen en daar was Sandra en Mark de zus en zwager van hem ook samen met de kleine waar ik stapel op was en ook de zus en vader van Menno kon ik erg goed mee overweg en maakte een wandeling met de vader van menno en zei me te merken dat er iets niet goed zat tussen menno en mij maar ik mijn koppie maar op moest houden want ook hij zei me dat menno net als zijn moeder was en behoorlijk driftig en dominant over kon komen dit gesprek bracht me enige rust dat ik er niet alleen voor stond want was erg bang om weg te gaan bij Menno al die tijd.
Die drie weken duurde echter voor mij als jaren want telkens als Robert online was kon ik me vrijwel niet verstaan baar maken maar gaf Robert een nummer zodat hij mischien hieruit op kon maken wat mijn gevoelens waren op dit moment.
Die avond bleek Robert het ticket geregeld te hebben en kreeg van Menno te horen dat hij op Koninginnedag 2002 aan zou komen om half acht s, morgens op schiphol airport via KLM.
De dag ervoor zou Robert smsen wanneer hij zou vertrekken omdat de reis die hij zou gaan maken bijna 36 uur zou bedragen in verband met wachttijden en dergelijke.
De dag daarvoor gaf hij aan dat hij uit Nelspruit vertrokken was en met een bus onderweg was richting J,burg airport.
Diezelfde dag kreeg ik te horen van de bank dat ze om de tafel wilden zitten met mij om de jaarcijfers te overleggen en maakte me hier druk om maar vond het bezoek van Robert een leuke afleiding om me toch weer een beetje positief te laten worden en te kijken of we inderdaad zakelijk dingen samen konden gaan doen zodat we zakelijk in Zuid Afrika ook onze vleugels uit konden slaan want hiervoor zou Robert twee maanden naar Nederland komen om te kijken of de klik er was en te kijken of we zakelijk op een lijn lagen.
Echter die avond en nacht sliep ik vrijwel niet en telkens als ik vanaf de slaapkamer richting de sky keek en de vliegtuigen de landing in zag zetten naar schiphol airport ik een warm gevoel kreeg dat morgen iemand kwam waar ik zo leuk mee had gepraat en dit voelde erg vertrouwd eerlijk gezegd.
Diep in mijn hart wist ik dat Menno op andere dingen uit was met Robert en daar ook op de chat met Robert over gesproken had maar mijn gevoel telkens keihard nee riep en me hier ook op wilde foccussen ik wilde deze levenstijl absoluut stop zetten en had dat eigenlijk al gedaan sinds ik terug was.
Die volgende morgen vetrokken we bijtijds met de auto die Menno had gekregen van zijn baan die ik verzorgd had bij Brian Aplin een zakelijke relatie vanuit Engeland en directeur van DANKA DSI een groot bedrijf toen. De auto was erg mooi en was de vervanger van de rover die Menno eigenlijk had maar door reparaties vaak bij garage stond maar ja deze luxe escort deed er niets minder om.
Aankomend op schiphol airport liepen we naar de gate waar Robert aan zou gaan komen maar eerst wilden we het vliegtuig zien landen puur symbolisch en voelde een ware tinteling door mijn lichaam toen het vliegtuig de aarde raakte.
We liepen naar de gate en terwijl we daar stonden te wachten op eigenlijk een jongen die we niet eens goed kenden sloeg de spanning toe voor ons beiden want tja wat hadden we in huis gehaald wat voor persoon zou het zijn en tja ik moest toegeven dat ook ik maar twee avonden met Robert heb gepraat maar ja we moesten maar kijken he ;-)
Opeens kwam hij dan eindelijk de hoek om lopen en stond hij dan voor ons een reis van 36 uur achter zich en compleet moe van de reis direct vroeg hij me of hij geen hugh kreeg en na even na te denken deed ik dat dan ook.
We besloten even een kopje koffie te drinken ergens op schiphol om daarna eventjes Amsterdam in te lopen.
De gesprekken kwamen los en Robert bleek een uitermate aardige zuid Afrikaanse jongen te zijn en als ik in zijn ogen keek smolt ik eerlijk gezegd maar probeerde dat op alle wijzes te verbergen want ik had nog steeds een relatie met Menno en wilde daar niet van afwijken.
Toen we naar de auto liepen gaf Robert me een paar keer een knippoog en een teken van dont worry alles sal rech kom en begreep er niets van eerlijk gezegd.
Onderweg in de auto naar Amsterdam kwam robert erachter hoe gek Nederland eigenlijk was op Koninginnedag. We besloten een stukje te gaan lopen om robert kennis te laten maken met het echte Nederland end het was overduidelijk; Robert keek letterlijk en figuurlijk zijn ogen uit.
Toen we op de brug stonden te kijken kwam Erica Terpstra langsvaren en ik kon het niet laten en riep haar keihard Ericaaaaaa en ze keek direct omhoog terwijl ondertussen een stomp van Menno me verbaas deed staan maar ze keihard terugriep dag jochie en we beiden keihard erom konden lachen en Robert uitlegde dat dit een zeer vooraanstaand persoon in Nederland bleek te zijn en in de lach schoot dat ik dit durfde maar ja dit ging automatisch bij me.
Echter we besloten nog even naar het vondelpark te lopen omdat daar een vlooienmakrt was en Robert dit graag wilde zien.
Daar aangekomen liep Menno een aantal meters verderop en Robert begon tegen mij te praten en zei me overduidelijk dat hij voor mij kwam en ik niet bang moest zijn want Robert kwam me helpen zei hij maar zei ook steeds dont worry alles komt goed voor jou maar vertrouwde Menno niet.
Ik keek hem stom verbaasd aan en wist niet wat dit inhield maar beloofde hem dat ik niets zou laten merken en of erover zou praten ik moest hem vertrouwen zei hij me.
Echter vanaf dat moment vlogen de gekste dingen door mijn hoofd en wist niet meer hoe of wat want tja wat zou hij willen waarom zou hij naar mij toe gekomen zijn, was hij op mijn geld uit of de zaak wel die vraag was erg simpel want de zaak stond er zakelijk niet goed voor dus dat zou het niet kunnen zijn.
Al die tijd begonnen vragen in me op te komen maar omdat Menno weer bij ons liep kon ik niet doorvragen en was erg stil en bleek toen Menno vroeg wat er was zei Robert direct dat ik me niet lekker voelde en Ook hij liever naar huis wilde gaan omdat hij moe was van de reis.
Hij keek me aan en gaf weer een knipoog, ik wist niet wat ik hier van moest denken want tja een jongen van 21 uit zuid Afrika ontslag genomen bij zijn baas zijn auto verkocht om een ticket te betalen tja …
Na even poffertjes gegeten te hebben besloten we terug te rijden naar huis onderweg vroeg Robert waarom er overal camera' s hingen en we gaven hem daarop antwoord dat dit nodig was hier vanwege de grote verkeersproblemen
where the Sun was meet the Moon deel 4
Vervolg where the sun was meet the moon deel 4
Die dag trokken we de bergen in en als eerste zouden we grotten gaan bekijken in de regio van nelspruit wat ons erg aantrok.
Voordat het zo ver was moesten we een aardig eindje klimmen voor we bij de grotten waren.
Een steile helling met kleine gladden trappen waren vooral voor Gemma en Hennie en hindernis maar eindelijk bereikten we de grotten.
We werden door middel van gidsen rond geleid.
Erg pakkend was een groep mensen die in de grot begon te zingen Zuid Afrikaanse gebeden hoorde ik later en het galmen door die grot zal me mijn hele leven nog bij blijven.
Na door erg kleine openingen gelopen te zijn bevonden we ons eindelijk weer naar daglicht want na uren mis je dat toch wel eerlijk gezegd.
Weer terug gekomen bij de auto besloten we nog een paar bezienswaardigheden te gaan zien en we besloten richting Gods Window te rijden een adembenemend uitzicht vanaf een hoogvlakte wat honderden kilometers ver uitzicht had als het helder weer had en ja we hadden geluk.
Een uitzicht wat niet te beschrijven is en inderdaad Goddelijk bleek te zijn zo mooi, een enorme diepte in te kijken met in de verte hoogvlaktes welke volgens zeggen honderden kilometers verderop waren.
Echter daar vroeg een vrouw met een wandelstok me haar te helpen om naar boven te klimmen ze bleek Italiaanse te zijn en ongeacht de blijk van Menno deed ik het en ze was me onwijs dankbaar.
Na een tijdje boven genoten te hebben van het vreselijk maar zeer gevaarlijke uitzicht omdat er grotendeels geen relingen waren gingen we terug naar de auto om ook nog even twee watervallen te gaan bekijken eentje bleken ook de bekende potholes te zijn die in vrijwel elk reismapje meegenomen werden.
Daar aangekomen trokken we al snel onze broek op en liepen door het water waarna we een paar minuten later een klap hoorden en een plons Gemma was onderuit gegleden en lag pardoes in het water waardoor we schaterden van het lachen want inderdaad door de slijtage van het water langs de stenen was dit zo glad geworden dat we erg goed uit moesten kijken dat we niet vielen maar ja Gemma lag dus compleet op haar kont en kon niet meer overeind komen en terwijl we ook dit filmden ) eigenlijk heel gemeen;-) ) hielpen we haar uiteraard weer overeind en gingen we weer terug richting de talloze marktkraampjes om voor wederom souvenirs te kijken voor het thuisfront en voor een euro kon je al een leuke ketting kopen waarop Menno me zei je moet wel afdingen hoor maar hem vroeg of hij wel wijs was omdat deze mensen hier van moesten bestaan heb ik geen enkele keer afgedwongen want ik vond als je dagen lang moest lopen vanuit Zimbabwe en Mozambique zoals deze mensen deden dan moest ik niet zeiken of het iets minder was en interesseerde me ook niet want gaf ze zelfs fooi toe.
En die brede lach die ik terug kreeg zal me voor altijd bij blijven.
De mensen leefden hier van dag tot dag en liepen elke dag uren om de spullen te verkopen en s, avonds werden de spullen in de bush bush verstopt om de volgende dag weer uit te stallen in de hiervoor speciaal ingerichte houten tafels.
Terug gekomen bij de auto bevonden we ons in de schemer richting de auto we hadden de gehele dag benut deze schitterende pure omgeving te bekijken echter kregen we nu toch wel honger en spoeden ons naar het hotel Krokodille in te Nelspruit waar Robert en Jackie ons op zaten te wachten en het eten vrijwel klaar stond.
Ook deze avond werd weer erg veel gepraat over leven en lifestyle en wat mijn doel zou zijn van de zaak en Blijkbaar waren Robert en Jackie hier erg door onder de indruk want gaf aan dat het mijn droom zou zijn hier in Zuid Afrika een tweede bedrijf op te starten en hier mensen te helpen hun bestaan weer op te bouwen met behulp van ons. Een droom werkelijkheid maken begint bij je eigen droom te begrijpen was altijd mijn visie en had ik geleerd van mijn engelse leraar John Irving die de wereldkampioenen had getraind en later diverse jaren ons en toen wist ik waarom deze leraar van een uur privé-les wel drie kwartier met ons praatte want een kampioen begint in je gedachten en denkwijze en legde dit Robert uit en besloten de gespreken voort te gaan zetten op de veranda van het guesthouse waar we zouden slapen die nacht.
Omdat de vorige avond aardig koud was besloten we erg warme kleding aan te trekken want die avond daarvoor hadden we een snelle duik genomen in het zwembad en had mijn les geleerd 's avonds in Zuid Afrika een warme trui altijd bij de hand te hebben.
Na tot diep in de nacht gepraat te hebben besloten we te gaan slapen omdat we de volgende dag een erg lange reis voor de boeg hadden en gaven elkaar telefoonnummers en emails zodat we beloofden contact te houden.
Die avond sliep ik echter vrijwel direct en iets diep van binnen zei me dat ik deze mensen weer zou weerzien.
Die volgende morgen na drie uurtjes slapen vetrokken we na een heerlijk ontbijt richting Durban de stad aan de Indische oceaan die Menno zo graag wilde laten zien en we wat gingen uitrusten zodat we fit het de terug weg konden inzetten.
Echter amper een uurtje nadat we de tocht hadden vervolgd kreeg ik een sms van Robert dat hij ontslag had genomen in het hotel en me niet uit kon leggen waarom wat we ook probeerden we kregen hier geen antwoord op.
Die reis was voor mij de langste reis van het hele verblijf in Zuid Afrika na talloze kilometers kwamen we bij een afgelegen benzine station om te willen gaan tanken maar bleek geen benzine voorradig te zijn wel op bestelling welke dan de volgende dag afgeleverd zou worden maar Menno en wij uiteraard niet intrapten omdat deze mensen zich dan 's avonds helemaal zouden bezatten van dat geld en je ze niet meer terug zou zien.
We vervolgden onze weg en toen Menno doorreed bij een benzinestation sloeg echter de spanning aardig toe omdat we na een aantal honderden kilometers geen benzine station meer tegen kwamen dit was een van de gevaarlijkste dingen die mensen onderschatten als ze naar Zuid Afrika gaan een benzine station is niet de zekerheid dat ze ook benzine hebben ik begon het erg eng te vinden eerlijk gezegd en we besloten de meter van de benzine flink in het “rooie” gereden te hebben een getto in te rijden om daar te zoeken naar een petrol- station zoals ze hier genoemd werden.
Echter daar aangekomen bij het benzinestation zeiden we de dames te blijven zitten in de auto en Menno en ik de tank vol zouden gooien en samen te blijven de dames bleven met de deur op slot zitten en hadden van te voren waardevolle spullen zoaks de camera, s en filmcamera en portefeuilles weggestopt onder de stoelen.
Echter trok onze auto al snel erg veel bekijks en vele gekleurde personen kwamen om de auto staan en we besloten hier dan ook geen minuut langer te verblijven omdat dit niet zo veilig bleek.
Echter de weg bleek eindeloos te zijn maar eindelijk doken dan de voorsteden van Durban op een erg grote stad die bekend stond om zijn erg grote krottenwijken en tegenovergestelde villa parken op de heuvels.
Ook hier schampte weer een ambulance langs ons op en zagen even later een persoon langs de weg liggen wat er naar uitzag dat deze de beruchte oversteek niet overleefd had of wat zo vaak gebeurde van een vrachtwagen was gevallen die vaak overvol is met personen maar niemand iets van gemerkt had.
Echter word zo'n persoon door een volgende wagen geramd waarop de kans van overleven nihil is en vaak de persoon ter plaatse overlijd ook dit was Zuid Afrika blijkbaar en inderdaad wat de vele reisgidsen ook al zeiden het land met de grote tegenstellingen wat je zo zou raken en inderdaad ik merkte dat ik erg aan het veranderen was.
's avonds in Durban aangekomen en ingeboekt te hebben in het Holiday Inn aan de boulevard werden we een paar keer mee uit gevraagd door het personeel wat blijkbaar normaal is hier zodat de mensen vaak op kosten van de gasten een leuke avond uit hadden maar waren te moe om weg te gaan.
Echter na gegeten te hebben kwam bij ons toch een beetje de drang om toch een cafeetje te willen pakken en besloten om negen uur de boulevard even op te lopen op zoek naar een café.
Echter werden we vrijwel direct al aangesproken door de politie daar dat we maar beter naar ons hotel terug konden keren omdat hun onze veiligheid niet konden garanderen en keken eigenlijk stom verbaasd om ons heen en inderdaad nu ze het zeiden was het wel erg rustig.
We zijn daarna wel stiekem nog even een café ingedoken en begaven ons na ene half uur vanwege de toch wel negatieve berichten toch maar naar het hotel.
De volgende dag werd vrijwel geheel op het strand doorgebracht en was heerlijk een dagje zo te luieren maar moesten constant alert zijn omdat jongens van nog geen 7 a 10 jaar je de spullen uit je handen zouden gristen echter kon ik door middel van kijken ze al erg op een afstand houden en wisten wel beter.
Erg leuk waren de taferelen van de Afrikaners die vaak eindeloos kwamen lopen om wat flessen zeewater te bemachtigen en ook mij werd gevraagd wat flessen te vullen omdat ze nog niet met de enkels in het water durfden te staan.
Toen ik deze mensen vroeg in half engels half Afrikaans waarom ze dit deden gaven ze aan dat dit geneeskrachtig was volgens de kopdokters en medicijnmannen aldaar ;-) en vond het eigenlijk wel erg leuk.
Na uren lekker gebakt te hebben in de onwijs warme Afrikaanse zon gingen we richting de boulevard om daar samen met de dames die al reeds op souvenir jacht waren gegaan mee te lopen en weer werd de lijst met souvenirs compleet gemaakt.
Ook toen kregen Menno en ik weer ruzie omdat menno vond dat een meisje een kleine 20 rand teveel vroeg en vroeg Hem waar hij mee bezig was en liep terug naar het hotel want begon me zwaar te irriteren aan de manier waarop hij dit met mensen deed.
In het hotel aangekomen was ik in slaap gevallen en werd wakker gemaakt om in het grote zelfbuffet restaurant wat te gaan eten, het kwam erg onpersoonlijk over en de grootsheid van dit hotel trok me ook al niet.
Wat wel erg mooi was is het vreselijk mooie uitzicht op de Indische oceaan met haar grote zeetankers en grote boulevard, echter hadden we de ramen wijd open staan vanwege de zeer warme tropische zoute lucht want alles bleek onder het zout te zitten.
Ik begon ‘s avonds te beseffen dat dit land een enorme impact op me had gemaakt en mijn leven voorgoed zou veranderen.
Die volgende morgen werd stil de terugreis richting J,burg vervolgd blijkbaar had deze reis ook bij de anderen erg veel impact gemaakt en bleek de reis bij hun ook een onvergeetbaar grote indruk achter te laten.
We vetrokken richting de stad terug en hadden de snelheid er aardig in zitten en hadden onze les geleerd telkens als we een tankstation tegenkwamen hier te tanken puur uit voorzorgsmaatregel om die gebeurtenis van de heenweg niet meer mee te hoeven maken.
Teruggekomen in J, burg besloten we toch nog even gedag te zeggen bij de oom en tante van Menno om daarna onze reis voort te zetten richting Gert om daar de laatste twee dagen door te brengen alvorens terug te vliegen naar het koude Nederland.
Bij terugzien van Gert en Gerda in Potchef stroom kwamen de grote verhalen los en werd ook hier tot diep in de nacht gepraat en werden de laatste dagen doorgebracht in de hoofd lodge
Ook hier werd nog veel tijd doorgebracht in het wildpark en bij het schitterende zwembad.
In de keuken werd nader kennis gemaakt met Grace die dame die in dienst was van Gert en wat cadeautjes had gekregen van me en die blijdschap niet wist te uitten omdat het niet normaal was dat een blanke iets cadeau gaf aan ene gekleurd persoon.
Echter aan het eind van de middag werden wij allemaal wakker geschud door een luide gil die door de bruiloftsuite naar buiten galmde het bleek Grace te zijn en was compleet in paniek want de bruidssuite die net klaar was bleek compleet onder water te staan doordat de waterleiding was gesprongen en ervoor zorgde dat deze kamer iedereen behoorlijk natte voeten kreeg.
We besloten echter met zijn allen de handen uit de mouwen te steken omdat de volgende dag een bruidspaar zou komen overnachten in die kamer en werd direct gebeld om hete luchtblazers in die kamer te zetten zodat de kamer de volgende dag toch nog droog zou opgeleverd worden.
Die avond vielen we allemaal uitgeput bij de haard half in slaap en genoten onder genot van een wijn en ene heerlijk openhaardvuur van een laatste avond in Zuid Afrika.
Ook deze dag had Robert ge smst maar wilde niet zeggen wat er aan de hand was maar wel dat er erg veel gaande was.
Die avond werd grotendeels in beslag genomen om de souvenirs in te pakken in onze koffers, omdat ik erg veel kleren weg had gegeven aan het personeel van Gert had ik genoeg ruimte over in mijn koffer dus kon de limit van 20 kilo ruimschoots halen.
Echter een gekochte hoorn met struisvogelei erop als lamp baarde ons echter meer zorgen.
De volgende morgen was de dag aangebroken afscheid te nemen van het onwijs lieve personeel en werd er gezongen voor ons. Gert besloot met ons mee te rijden richting J.Burg airport omdat de kapotte voorruit van onze auto nog wel eens voor problemen zou kunnen zorgen en waren erg blij want inderdaad het gaf de nodige problemen.
We hadden de verzekering volledig weggekocht en reden all risk en hadden daar veel meer voor betaald dus wij zagen niet in waarom we vast werden gehouden op het vliegveld maar ja gert zei ons dont worry dit komt wel goed en na ruim een uur gepraat te hebben konden we eindelijk inchecken.
Ik had met Robert af gesproken dat ik hem zou smsen zodra we ingecheckt hadden want blijkbaar hadden we erg veel losgemaakt bij hem want gaf toe dat hij ons zou gaan missen en gaf toe dat ook ik een erg vreemd voorgevoel begon te krijgen wat ik niet kon beschrijven.
Robert besloot toch nog even te bellen en wenste ons een zeer fijne vlucht toe waarop hij direct weer wilde ophangen omdat hij bijna in tranen uitbarstte en ik er nog steeds niet achter was wat er nu gaande was.
Eenmaal in het vliegtuig begon het vliegtuig aan het taxiën richting de startbaan en toen begon ik zonder enige reden ineens te huilen en kon niet uitleggen wat dit was, ook Hennie begon te huilen en blijkbaar had deze reis veel meer impact gemaakt dan ik ooit kon denken.
Nadat Ik gekalmeerd was genoot ik van het onwijs mooie uitzicht en keek ver naar beneden eerst het zeer grote Victoria meer en toen naar de Nijl die zich een baan slingerde door de immens grote Sahara en doemden de eerste piramides op wat vreselijk mooi was op te zien.
Echter toen we boven de Middellandse zee vlogen zagen we hoe vreselijk mooi ook dit gebied was door zijn azuurblauwe zee en zeer witte stranden.
We gingen de landing inzetten op Athene airport waarna we over moesten stappen op een korte vlucht richting Amsterdam met tussentijd van een uur.
Ook hier bleek bij aankomst hoe vreselijk onbeschoft het personeel was van Olympic airways want ook hier kwamen we erachter dat diverse souvenirs die we hadden gekocht gewoon grof weg in het ruim gegooid waren en niet volgens zeggen apart was gezet volgens de stewardessen.
Bij het uitstappen van het vliegtuig moest ik de lamp afgeven die in Zuid Afrika zonder problemen in was gecheckt maar werd hier in beslag genomen door de douane en werd gezegd dat deze na werd geleverd via een volgende vlucht naar Amsterdam en ik trapte hier echter niet in en vroeg de man naar een bewijs dat ik dit af had gegeven en na een kwartier kwaad met deze douanier gepraat te hebben maar zonder resultaat wist Menno me te overtuigen dat dezer discussie zinloos was en ik maar snel door moest lopen anders zou ik de vlucht ook nog gaan missen en dat was dubbel pech.
We noteerden de naam van deze man en besloten in Nederland een klacht in te dienen over de werkwijze van Olympic airways.
Na ingestapt te zijn was het vrijwel direct weer pet en bleek dat de stoelen van deze vliegmaatschappij niet gemaakt waren voor gezette personen als Gemma want ook hier was het met vijf minuten al pet omdat een stewardess erg hard tegen Gemma opliep waardoor ze het drankje ( een sterke drank) compleet over zich heen kreeg en de stewardess zonder excuses gewon doorliep wat de nodige kwaadheid opriep van Gemma wat ik best kon begrijpen maar het uitschaterden van het lachen.
De terugvlucht naar Amsterdam werd erg rumoerig een oud toestel met veel gebreken zou ons maar veilig naar huis moeten brengen echter kapotte stoelbekleding en kapotte tafels geven je hier niet veel hoop op maar toch even de tanden op elkaar en stiekem een schietgebedje naar boven dan maar.
Een uur voor Amsterdam werd meegedeeld dat het weer boven Nederland de nodige turbulentie kon geven en werden verzocht onze riemen vast te maken.
Een erg wilde landing met veel turbulentie bracht ons alsnog op veilige Nederlandse bodem en het vliegtuig taxiet richting de gate waar we van boord konden met grote opluchting.
In de hal stond familie ons op te wachten en op de terug weg gaf ik direct een sms richting Robert dat we veilig waren aangekomen en contact zouden houden.
We keerden eindelijk veilig huiswaarts en keek er erg naar uit mijn eigen bedje weer in te duiken en het net nieuwe appartement waar we in woonden weer volledig te gebruiken en de dingen af te maken. De reis zat er nu dan toch helemaal op en keerden huiswaarts waar we met zijn allen de vele souvenirs en cadeaus aan de anderen gaven en eindelijk de heerlijke Nederlandse Koffie konden drinken.
Die avond vielen we als een roos in slaap dromend over een reis die ik zo ie zo nooit meer zou vergeten, en genoten van een zeer mooie zonsondergang tegen de utrechtse heuvelrug op en het geluid van de vele voorjaarsvogels want inmiddels was het voorjaar geworden in Nederland en brak de lente in grote getale aan.
Hoe het verder loopt vertel ik de volgende keer in hoofdstuk vijf
Die dag trokken we de bergen in en als eerste zouden we grotten gaan bekijken in de regio van nelspruit wat ons erg aantrok.
Voordat het zo ver was moesten we een aardig eindje klimmen voor we bij de grotten waren.
Een steile helling met kleine gladden trappen waren vooral voor Gemma en Hennie en hindernis maar eindelijk bereikten we de grotten.
We werden door middel van gidsen rond geleid.
Erg pakkend was een groep mensen die in de grot begon te zingen Zuid Afrikaanse gebeden hoorde ik later en het galmen door die grot zal me mijn hele leven nog bij blijven.
Na door erg kleine openingen gelopen te zijn bevonden we ons eindelijk weer naar daglicht want na uren mis je dat toch wel eerlijk gezegd.
Weer terug gekomen bij de auto besloten we nog een paar bezienswaardigheden te gaan zien en we besloten richting Gods Window te rijden een adembenemend uitzicht vanaf een hoogvlakte wat honderden kilometers ver uitzicht had als het helder weer had en ja we hadden geluk.
Een uitzicht wat niet te beschrijven is en inderdaad Goddelijk bleek te zijn zo mooi, een enorme diepte in te kijken met in de verte hoogvlaktes welke volgens zeggen honderden kilometers verderop waren.
Echter daar vroeg een vrouw met een wandelstok me haar te helpen om naar boven te klimmen ze bleek Italiaanse te zijn en ongeacht de blijk van Menno deed ik het en ze was me onwijs dankbaar.
Na een tijdje boven genoten te hebben van het vreselijk maar zeer gevaarlijke uitzicht omdat er grotendeels geen relingen waren gingen we terug naar de auto om ook nog even twee watervallen te gaan bekijken eentje bleken ook de bekende potholes te zijn die in vrijwel elk reismapje meegenomen werden.
Daar aangekomen trokken we al snel onze broek op en liepen door het water waarna we een paar minuten later een klap hoorden en een plons Gemma was onderuit gegleden en lag pardoes in het water waardoor we schaterden van het lachen want inderdaad door de slijtage van het water langs de stenen was dit zo glad geworden dat we erg goed uit moesten kijken dat we niet vielen maar ja Gemma lag dus compleet op haar kont en kon niet meer overeind komen en terwijl we ook dit filmden ) eigenlijk heel gemeen;-) ) hielpen we haar uiteraard weer overeind en gingen we weer terug richting de talloze marktkraampjes om voor wederom souvenirs te kijken voor het thuisfront en voor een euro kon je al een leuke ketting kopen waarop Menno me zei je moet wel afdingen hoor maar hem vroeg of hij wel wijs was omdat deze mensen hier van moesten bestaan heb ik geen enkele keer afgedwongen want ik vond als je dagen lang moest lopen vanuit Zimbabwe en Mozambique zoals deze mensen deden dan moest ik niet zeiken of het iets minder was en interesseerde me ook niet want gaf ze zelfs fooi toe.
En die brede lach die ik terug kreeg zal me voor altijd bij blijven.
De mensen leefden hier van dag tot dag en liepen elke dag uren om de spullen te verkopen en s, avonds werden de spullen in de bush bush verstopt om de volgende dag weer uit te stallen in de hiervoor speciaal ingerichte houten tafels.
Terug gekomen bij de auto bevonden we ons in de schemer richting de auto we hadden de gehele dag benut deze schitterende pure omgeving te bekijken echter kregen we nu toch wel honger en spoeden ons naar het hotel Krokodille in te Nelspruit waar Robert en Jackie ons op zaten te wachten en het eten vrijwel klaar stond.
Ook deze avond werd weer erg veel gepraat over leven en lifestyle en wat mijn doel zou zijn van de zaak en Blijkbaar waren Robert en Jackie hier erg door onder de indruk want gaf aan dat het mijn droom zou zijn hier in Zuid Afrika een tweede bedrijf op te starten en hier mensen te helpen hun bestaan weer op te bouwen met behulp van ons. Een droom werkelijkheid maken begint bij je eigen droom te begrijpen was altijd mijn visie en had ik geleerd van mijn engelse leraar John Irving die de wereldkampioenen had getraind en later diverse jaren ons en toen wist ik waarom deze leraar van een uur privé-les wel drie kwartier met ons praatte want een kampioen begint in je gedachten en denkwijze en legde dit Robert uit en besloten de gespreken voort te gaan zetten op de veranda van het guesthouse waar we zouden slapen die nacht.
Omdat de vorige avond aardig koud was besloten we erg warme kleding aan te trekken want die avond daarvoor hadden we een snelle duik genomen in het zwembad en had mijn les geleerd 's avonds in Zuid Afrika een warme trui altijd bij de hand te hebben.
Na tot diep in de nacht gepraat te hebben besloten we te gaan slapen omdat we de volgende dag een erg lange reis voor de boeg hadden en gaven elkaar telefoonnummers en emails zodat we beloofden contact te houden.
Die avond sliep ik echter vrijwel direct en iets diep van binnen zei me dat ik deze mensen weer zou weerzien.
Die volgende morgen na drie uurtjes slapen vetrokken we na een heerlijk ontbijt richting Durban de stad aan de Indische oceaan die Menno zo graag wilde laten zien en we wat gingen uitrusten zodat we fit het de terug weg konden inzetten.
Echter amper een uurtje nadat we de tocht hadden vervolgd kreeg ik een sms van Robert dat hij ontslag had genomen in het hotel en me niet uit kon leggen waarom wat we ook probeerden we kregen hier geen antwoord op.
Die reis was voor mij de langste reis van het hele verblijf in Zuid Afrika na talloze kilometers kwamen we bij een afgelegen benzine station om te willen gaan tanken maar bleek geen benzine voorradig te zijn wel op bestelling welke dan de volgende dag afgeleverd zou worden maar Menno en wij uiteraard niet intrapten omdat deze mensen zich dan 's avonds helemaal zouden bezatten van dat geld en je ze niet meer terug zou zien.
We vervolgden onze weg en toen Menno doorreed bij een benzinestation sloeg echter de spanning aardig toe omdat we na een aantal honderden kilometers geen benzine station meer tegen kwamen dit was een van de gevaarlijkste dingen die mensen onderschatten als ze naar Zuid Afrika gaan een benzine station is niet de zekerheid dat ze ook benzine hebben ik begon het erg eng te vinden eerlijk gezegd en we besloten de meter van de benzine flink in het “rooie” gereden te hebben een getto in te rijden om daar te zoeken naar een petrol- station zoals ze hier genoemd werden.
Echter daar aangekomen bij het benzinestation zeiden we de dames te blijven zitten in de auto en Menno en ik de tank vol zouden gooien en samen te blijven de dames bleven met de deur op slot zitten en hadden van te voren waardevolle spullen zoaks de camera, s en filmcamera en portefeuilles weggestopt onder de stoelen.
Echter trok onze auto al snel erg veel bekijks en vele gekleurde personen kwamen om de auto staan en we besloten hier dan ook geen minuut langer te verblijven omdat dit niet zo veilig bleek.
Echter de weg bleek eindeloos te zijn maar eindelijk doken dan de voorsteden van Durban op een erg grote stad die bekend stond om zijn erg grote krottenwijken en tegenovergestelde villa parken op de heuvels.
Ook hier schampte weer een ambulance langs ons op en zagen even later een persoon langs de weg liggen wat er naar uitzag dat deze de beruchte oversteek niet overleefd had of wat zo vaak gebeurde van een vrachtwagen was gevallen die vaak overvol is met personen maar niemand iets van gemerkt had.
Echter word zo'n persoon door een volgende wagen geramd waarop de kans van overleven nihil is en vaak de persoon ter plaatse overlijd ook dit was Zuid Afrika blijkbaar en inderdaad wat de vele reisgidsen ook al zeiden het land met de grote tegenstellingen wat je zo zou raken en inderdaad ik merkte dat ik erg aan het veranderen was.
's avonds in Durban aangekomen en ingeboekt te hebben in het Holiday Inn aan de boulevard werden we een paar keer mee uit gevraagd door het personeel wat blijkbaar normaal is hier zodat de mensen vaak op kosten van de gasten een leuke avond uit hadden maar waren te moe om weg te gaan.
Echter na gegeten te hebben kwam bij ons toch een beetje de drang om toch een cafeetje te willen pakken en besloten om negen uur de boulevard even op te lopen op zoek naar een café.
Echter werden we vrijwel direct al aangesproken door de politie daar dat we maar beter naar ons hotel terug konden keren omdat hun onze veiligheid niet konden garanderen en keken eigenlijk stom verbaasd om ons heen en inderdaad nu ze het zeiden was het wel erg rustig.
We zijn daarna wel stiekem nog even een café ingedoken en begaven ons na ene half uur vanwege de toch wel negatieve berichten toch maar naar het hotel.
De volgende dag werd vrijwel geheel op het strand doorgebracht en was heerlijk een dagje zo te luieren maar moesten constant alert zijn omdat jongens van nog geen 7 a 10 jaar je de spullen uit je handen zouden gristen echter kon ik door middel van kijken ze al erg op een afstand houden en wisten wel beter.
Erg leuk waren de taferelen van de Afrikaners die vaak eindeloos kwamen lopen om wat flessen zeewater te bemachtigen en ook mij werd gevraagd wat flessen te vullen omdat ze nog niet met de enkels in het water durfden te staan.
Toen ik deze mensen vroeg in half engels half Afrikaans waarom ze dit deden gaven ze aan dat dit geneeskrachtig was volgens de kopdokters en medicijnmannen aldaar ;-) en vond het eigenlijk wel erg leuk.
Na uren lekker gebakt te hebben in de onwijs warme Afrikaanse zon gingen we richting de boulevard om daar samen met de dames die al reeds op souvenir jacht waren gegaan mee te lopen en weer werd de lijst met souvenirs compleet gemaakt.
Ook toen kregen Menno en ik weer ruzie omdat menno vond dat een meisje een kleine 20 rand teveel vroeg en vroeg Hem waar hij mee bezig was en liep terug naar het hotel want begon me zwaar te irriteren aan de manier waarop hij dit met mensen deed.
In het hotel aangekomen was ik in slaap gevallen en werd wakker gemaakt om in het grote zelfbuffet restaurant wat te gaan eten, het kwam erg onpersoonlijk over en de grootsheid van dit hotel trok me ook al niet.
Wat wel erg mooi was is het vreselijk mooie uitzicht op de Indische oceaan met haar grote zeetankers en grote boulevard, echter hadden we de ramen wijd open staan vanwege de zeer warme tropische zoute lucht want alles bleek onder het zout te zitten.
Ik begon ‘s avonds te beseffen dat dit land een enorme impact op me had gemaakt en mijn leven voorgoed zou veranderen.
Die volgende morgen werd stil de terugreis richting J,burg vervolgd blijkbaar had deze reis ook bij de anderen erg veel impact gemaakt en bleek de reis bij hun ook een onvergeetbaar grote indruk achter te laten.
We vetrokken richting de stad terug en hadden de snelheid er aardig in zitten en hadden onze les geleerd telkens als we een tankstation tegenkwamen hier te tanken puur uit voorzorgsmaatregel om die gebeurtenis van de heenweg niet meer mee te hoeven maken.
Teruggekomen in J, burg besloten we toch nog even gedag te zeggen bij de oom en tante van Menno om daarna onze reis voort te zetten richting Gert om daar de laatste twee dagen door te brengen alvorens terug te vliegen naar het koude Nederland.
Bij terugzien van Gert en Gerda in Potchef stroom kwamen de grote verhalen los en werd ook hier tot diep in de nacht gepraat en werden de laatste dagen doorgebracht in de hoofd lodge
Ook hier werd nog veel tijd doorgebracht in het wildpark en bij het schitterende zwembad.
In de keuken werd nader kennis gemaakt met Grace die dame die in dienst was van Gert en wat cadeautjes had gekregen van me en die blijdschap niet wist te uitten omdat het niet normaal was dat een blanke iets cadeau gaf aan ene gekleurd persoon.
Echter aan het eind van de middag werden wij allemaal wakker geschud door een luide gil die door de bruiloftsuite naar buiten galmde het bleek Grace te zijn en was compleet in paniek want de bruidssuite die net klaar was bleek compleet onder water te staan doordat de waterleiding was gesprongen en ervoor zorgde dat deze kamer iedereen behoorlijk natte voeten kreeg.
We besloten echter met zijn allen de handen uit de mouwen te steken omdat de volgende dag een bruidspaar zou komen overnachten in die kamer en werd direct gebeld om hete luchtblazers in die kamer te zetten zodat de kamer de volgende dag toch nog droog zou opgeleverd worden.
Die avond vielen we allemaal uitgeput bij de haard half in slaap en genoten onder genot van een wijn en ene heerlijk openhaardvuur van een laatste avond in Zuid Afrika.
Ook deze dag had Robert ge smst maar wilde niet zeggen wat er aan de hand was maar wel dat er erg veel gaande was.
Die avond werd grotendeels in beslag genomen om de souvenirs in te pakken in onze koffers, omdat ik erg veel kleren weg had gegeven aan het personeel van Gert had ik genoeg ruimte over in mijn koffer dus kon de limit van 20 kilo ruimschoots halen.
Echter een gekochte hoorn met struisvogelei erop als lamp baarde ons echter meer zorgen.
De volgende morgen was de dag aangebroken afscheid te nemen van het onwijs lieve personeel en werd er gezongen voor ons. Gert besloot met ons mee te rijden richting J.Burg airport omdat de kapotte voorruit van onze auto nog wel eens voor problemen zou kunnen zorgen en waren erg blij want inderdaad het gaf de nodige problemen.
We hadden de verzekering volledig weggekocht en reden all risk en hadden daar veel meer voor betaald dus wij zagen niet in waarom we vast werden gehouden op het vliegveld maar ja gert zei ons dont worry dit komt wel goed en na ruim een uur gepraat te hebben konden we eindelijk inchecken.
Ik had met Robert af gesproken dat ik hem zou smsen zodra we ingecheckt hadden want blijkbaar hadden we erg veel losgemaakt bij hem want gaf toe dat hij ons zou gaan missen en gaf toe dat ook ik een erg vreemd voorgevoel begon te krijgen wat ik niet kon beschrijven.
Robert besloot toch nog even te bellen en wenste ons een zeer fijne vlucht toe waarop hij direct weer wilde ophangen omdat hij bijna in tranen uitbarstte en ik er nog steeds niet achter was wat er nu gaande was.
Eenmaal in het vliegtuig begon het vliegtuig aan het taxiën richting de startbaan en toen begon ik zonder enige reden ineens te huilen en kon niet uitleggen wat dit was, ook Hennie begon te huilen en blijkbaar had deze reis veel meer impact gemaakt dan ik ooit kon denken.
Nadat Ik gekalmeerd was genoot ik van het onwijs mooie uitzicht en keek ver naar beneden eerst het zeer grote Victoria meer en toen naar de Nijl die zich een baan slingerde door de immens grote Sahara en doemden de eerste piramides op wat vreselijk mooi was op te zien.
Echter toen we boven de Middellandse zee vlogen zagen we hoe vreselijk mooi ook dit gebied was door zijn azuurblauwe zee en zeer witte stranden.
We gingen de landing inzetten op Athene airport waarna we over moesten stappen op een korte vlucht richting Amsterdam met tussentijd van een uur.
Ook hier bleek bij aankomst hoe vreselijk onbeschoft het personeel was van Olympic airways want ook hier kwamen we erachter dat diverse souvenirs die we hadden gekocht gewoon grof weg in het ruim gegooid waren en niet volgens zeggen apart was gezet volgens de stewardessen.
Bij het uitstappen van het vliegtuig moest ik de lamp afgeven die in Zuid Afrika zonder problemen in was gecheckt maar werd hier in beslag genomen door de douane en werd gezegd dat deze na werd geleverd via een volgende vlucht naar Amsterdam en ik trapte hier echter niet in en vroeg de man naar een bewijs dat ik dit af had gegeven en na een kwartier kwaad met deze douanier gepraat te hebben maar zonder resultaat wist Menno me te overtuigen dat dezer discussie zinloos was en ik maar snel door moest lopen anders zou ik de vlucht ook nog gaan missen en dat was dubbel pech.
We noteerden de naam van deze man en besloten in Nederland een klacht in te dienen over de werkwijze van Olympic airways.
Na ingestapt te zijn was het vrijwel direct weer pet en bleek dat de stoelen van deze vliegmaatschappij niet gemaakt waren voor gezette personen als Gemma want ook hier was het met vijf minuten al pet omdat een stewardess erg hard tegen Gemma opliep waardoor ze het drankje ( een sterke drank) compleet over zich heen kreeg en de stewardess zonder excuses gewon doorliep wat de nodige kwaadheid opriep van Gemma wat ik best kon begrijpen maar het uitschaterden van het lachen.
De terugvlucht naar Amsterdam werd erg rumoerig een oud toestel met veel gebreken zou ons maar veilig naar huis moeten brengen echter kapotte stoelbekleding en kapotte tafels geven je hier niet veel hoop op maar toch even de tanden op elkaar en stiekem een schietgebedje naar boven dan maar.
Een uur voor Amsterdam werd meegedeeld dat het weer boven Nederland de nodige turbulentie kon geven en werden verzocht onze riemen vast te maken.
Een erg wilde landing met veel turbulentie bracht ons alsnog op veilige Nederlandse bodem en het vliegtuig taxiet richting de gate waar we van boord konden met grote opluchting.
In de hal stond familie ons op te wachten en op de terug weg gaf ik direct een sms richting Robert dat we veilig waren aangekomen en contact zouden houden.
We keerden eindelijk veilig huiswaarts en keek er erg naar uit mijn eigen bedje weer in te duiken en het net nieuwe appartement waar we in woonden weer volledig te gebruiken en de dingen af te maken. De reis zat er nu dan toch helemaal op en keerden huiswaarts waar we met zijn allen de vele souvenirs en cadeaus aan de anderen gaven en eindelijk de heerlijke Nederlandse Koffie konden drinken.
Die avond vielen we als een roos in slaap dromend over een reis die ik zo ie zo nooit meer zou vergeten, en genoten van een zeer mooie zonsondergang tegen de utrechtse heuvelrug op en het geluid van de vele voorjaarsvogels want inmiddels was het voorjaar geworden in Nederland en brak de lente in grote getale aan.
Hoe het verder loopt vertel ik de volgende keer in hoofdstuk vijf
woensdag 23 januari 2008
open je hart voor herstel en ontdekt de magische universele kracht van liefde..
http://nl.youtube.com/watch?v=f08clPMODw8
dinsdag 22 januari 2008
where the Sun was meet the Moon deel 3
Vervolg where the Sun was meet the Moon deel 3
We rijden richting de bergen van het oosten van Zuid Afrika een werkelijk schitterend gebied wat er nogal verlaten uitziet, uren te rijden zonder een mens te zien is toch wel erg mooi en rustgevend.
Opeens denken we dat de weg ophoud en rijden we een soort pad in waar we oog in oog staan met drie donkere mannen die een geweer in de hand bleken te hebben, we besloten echter geen enkel risico te nemen en voor dat de mannen onze kant op konden lopen waren we al weer terug op de hoofdweg.
Een diepe zucht van opluchting laat ons beseffen dat dit toch wel erg link was wat we deden om zo maar een pad in te duiken denkend dat het een weg was maar Menno gaf toe zich vergist te hebben dus wilden het hier maar bij laten.
Na diverse uren gereden te hebben rijden we steeds hoger de bergen in en bereiken de hoogvlaktes van Zuid Afrika, een gebied wat wereldwijd bekend staat als de three mondavels en zetten onze auto aan de kant vanwege het schitterende uitzicht.
Na een paar minuten van onze rust genoten te hebben, werd deze al snel verstoord door apen die niet bepaald lief waren voor toeristen en waren daar van te voren voor gewaarschuwd dus stapten toch maar weer snel de auto in om de weg te vervolgen.
Onderweg bleek maar weer hoe gevaarlijk het kon zijn als je op deze wegen met grote snelheid zou rijden want grote potholes in de weg maakten het soms zeer gevaarlijk en moest erg veel manouvres uithalen om soms om de enorme grote gaten te rijden die door regenval in het wegdek waren gesleten in dit gebied.
Ondertussen steeds filmend reden we hoger en hoger de bergen in tot opeens om een bocht we compleet de mist in reden en nog geen tien meter zicht hadden.
We kwamen eindelijk weer in een bewoond dorp terecht Sabie genaamd en lag in een schtitterend gebied wat door bush getipeerd werd en erg jungle achtig overkwam. Na zes a zeven uur rijden is dit toch wel even erg rustgevend.
We vonden een Protea hotel wat aan een riviertje bleek te liggen wat zachtjes tussen de bergen door stroomde en parkeerden onze auto.
Terwijl we even naast de auto uitpuften en de reisgenoten direct weer eerst moesten roken besloten we richting receptie te lopen want een hotel in Zuid Afrika is anders van opzet dan wij in Nederland denken het bestaat meestal uit een hoofdgebouw met daarom heen de kleine huisjes waarin kamertjes zijn gemaakt.
Een aardige gekleurde afrikaanse man spreekt ons aan en Menno zegt hem dat we een two double bed willen bestellen waarop de man ons achteraf gezien al erg vreemd aankeek en stond te lachen maar ja we liepen met onze koffers naar de kamer toe en maakten de deur open.
Tot onze grote verbazing begon ik te schateren van het lachen en begreep waarom de man zo vreemd stond te kijken, het bleek een twee persoons boxspring te zijn en inderdaad op zijn afrikaans gezegd een two double bed inderdaad de man had niets verkeerds gedaan en deed precies wat hij gevraagd werd en vond het blijkbaar onbeschoft te vragen of we niet nog een bed wilden hebben.
Terwijl ik en Hennie met Gemma de kamer inliep besloot Menno verhaal te gaan halen en bleek behoorlijk pissig te zijn op de man die ons ingecheckt had maar ik begon te lachen en zei tegen de dames ach ik slaap wel op de onderkant van de boxspring want het scheelt toch ook weer geld toch… waarop Gemma en Hennie mijjn mening deelden.
Menno was ondertussen verhaal halen bij de man aan de receptie en kwam terug dat we het hotel weer uit moesten waarop ik hem vroeg wat er dan gebeurd was maar hij niet wilde zeggen hoe of wat.
We konden die nacht na gepraat te hebben met de receptionist blijven slapen omdat het toch al betaald was maar moesten de volgende morgen het hotel verlaten omdat Menno blijkbaar erg tegen hem uit was gevallen omtrent het two double Bed.
Echter besloten we die avond maar niet te eten in het hotel wat verder naar mijn inzien uitermate aardig personeel had maar ja er zal wel wat gebeurd zijn wat niet door de beugel kon dacht ik toen en mochten blij zijn dat we niet op straat moesten slapen met twee aardig gezette dames die zeer geliefd waren in Zuid Afrika want waar wij van slank houden houden zij van dik en gezette dames.
Na weer woorden met Menno gehad te hebben besloot ik een eindje te gaan lopen en wilde wel eens weten wat die rook was en al die kleine huisjes ver op de heuvel en besloot in mijn uppie die kant op te lopen, echter daar aankomend zat een oude menneer op leeftijd op een bankje en zei hem gedag waarop hij zei dat ik beter niet verder kon lopen maar terug kon gaan naar mijn hotel maar ik was vastberaden en ging met de man in gesprek naast hem op het kleine bankje zittend en vroeg hem of hij nou nooit wilde dat hij erg veel geld zou hebben waarop we samen op een villa uitkeken waar mensen hevig druk waren de tuin te doen en auto, s te wassen etc.
De man in kwestie zei me no way dit is erg simpel zegt hij tegen me waarop ik hem lachend aankeek en me zei dat hij zich nergens druk over hoefde te maken want de Zon kwam free en de maan ook zei hij me en “showde” me zijn “enorme woonkamer” waarop ik om me heen keek en alleen maar krotjes zag en schitterende natuur en hem niet snapte maar toen de man me er op wees dat vrijheid de mooiste huiskamer bleek te zijn en wij als mens een plek wilden hebben om ons te vestigen en wilden settelen om zo pure luxe uit de natuur na te bootsen en de zorgen vanzelf op onze hals te halen.
Echter na aan half uurtje heerlijk gepraat te hebben met deze zeer wijze man besloot ik echter terug te lopen naar het hotel en besloot daar maar niets te zeggen dat ik eigenlijk een getto in was gelopen, echter deze man zal me mijn leven lang heugen door de woorden die hij zei tegen me licht werd betaald door de Zon, water werd gegeven door Moeder natuur en Vuur kon door mensen handen gecreëerd worden, ik was erg onder de indruk van deze man maar besefte weer dat mensen vaak maar een keer in je leven komen om wat te mogen zeggen tegen je.
Ik had erg veel geleerd door deze man die enkel wat golfplaten had en dit als zijn paradijsje zag maar eigenlijk later pas besefte dat de huiskamer die hij bedoelde de immense natuur was die om hem heen was het licht de Zon was en regen door moeder natuur zelf werd gegeven en wat hij zei door positief aan water te denken dit ook vaak afgeroepen kon worden ik wist niet op dit moment wat ik met deze woorden moest maar ja ik liep terug naar het hotel en hield mijn mond dicht maar Menno vroeg me of ik wel helemaal wijs was om zo ver te lopen alleen omdat dit blijkbaar niet echt veilig was in dit gebied.
Ik ben het zeker niet met deze mening eens omdat je dit denk ik zelf uitstraalt en de mensen daarop reageren.
Die avond gingen we in Sabie op verkenning en kwamen we bij een pinautomaat terecht dit was toch wel erg gek om midden in de bush een pin automaat tegen te komen maar ja toch wel leuk en makkelijk.
Na gepind te hebben besloten we op verkenning te gaan naar wederom een restaurantje omdat in Zuid Afrika uit eten goedkoper is dan zelf eten kopen ( personeel word namelijk vrijwel niet uitbetaal maar leeft van de fooien.)
We komen terecht in een treinwagon die geparkeerd staat in een restaurant en dit lijkt ons wel erg leuk.
We worden bediend door een uitermate aardige donker gekleurde jongeman die Wel een oogje op Gemma had toen ik zei tegen hem dat ze nog vrij was en wel met hem wilde trouwen dit was maar dolletje maar Gemma bleek op dat moment de volle aandacht te krijgen van deze jongeman wat we wel leuk vonden om te zien omdat de jongen een complete middentand misten en als hij lachte je dat ook duidelijk zag.
Echter werd er tijdens het eten weer een rookpauze ingelast en moesten mijn reisgenoten weer roken omdat ik echter niet buiten wilde zitten in verband met het sterk afkoelen 's avonds in Zuid Afrika en ik het toch echt te koud vond om buiten aan tafel te zitten maar liever lekker binnen wilde vertoeven.
Na een klein kwartier weer alleen gezeten te hebben kwamen ze eindelijk terug en werd het eten opgediend waarop we heerlijk konden genieten van de plaatselijke kost een enorme lap wild, gecombineerd met potje kos. De bekende traditie die overal bekend stond.
Na het heerlijke toetje gingen we terug naar onze hotelkamer. Toen ik in het hotel kwam vroeg ik toch aan Menno of hij wel zeker wist of het hotel vol zat en antwoorde ja maar zag geen enkele auto en geen gasten verder dus had mijn vragen hierbij en dacht ; hij zou wel een te grote monde gegeven hebben waarop de bediende dacht dan krijg je ook geen andere kamer erbij en zoek het maar uit.
Na de volgende morgen heerlijk ontbeten te hebben en geslapen te hebben op de onderkant van de boxsprings zei ik tegen menno dat het toch raadzaam was om te informeren naar een ander hotel om zeker te zijn dat we de nacht konden doorbrengen in een hotel omdat het niet verantwoord is de dames in de buitenlucht in dit gebied te laten slapen of in de auto.
Ik en Menno vragen de man achter de receptie of hij soms wil bellen naar een ander hotel of die nog kamer vrij had maar weigerde nog iets voor Menno te doen, waarop ik menno vroeg weg te gaan en naar buiten te gaan een sigaret te roken om mij het nogmaals te laten proberen.
De man gaf me erg weinig kans omdat het vakantie periode was en vrijwel alle hotels en guesth-houses vol bleken te zitten.
De man zei tegen me dat dit geen zin had. Ik wist dat op een andere manier deze mensen toch kon overhalen wat te doen maar wat eigenlijk tegen mijn principes bleek en besloot hem 20 rand te geven waarop hij direct veranderde en me met sir aan begon te spreken blijkbaar waren er deuren geopend voor hem ;-)
Hennie en ik stonden bij de receptie toen de man na tien minuten bellen een hotel had gevonden in Nelspruit wat nog plaats had voor vier gasten maar we dan direct die kant op moesten komen en moesten vragen naar Robert.
We bedankten de man enorm voor zijn gastvrijheid en bood hem mijn excuses aan voor als er dingen waren gebeurd waar ik niet van af wist. Ik was allang blij. Goed zei de man en we gingen onderweg naar Nelspruit ene stad ruim 1,5 rijden eigenlijk compleet uit de richting waar we heen wilden ( Durban).
Na een schitterende toch door wederom mooi bergachtig gebied reden we Nelspruit in maar bleken verkeerd gereden te zijn en aangezien het een vrij groot stadje was en we na een paar keer vragen we wel op de goede weg kwamen zagen we een hotel liggen verscholen achter bush en na ons gemeld te hebben bij een bewaker die ons door een groot hek liet konden we onze auto stallen.
Ook hier werd weer een rookpauze ingelast waarop ik besloot in te gaan checken met Gemma en liepen naar binnen.
Daar werden we welkom geheten door een erg leuke donkere jongen genaamd Robert Gemma keek mij aan en zei wow dit is een lekker ding maar moest mijn verstand op nul zetten want inderdaad ik had zes jaar relatie dus tja dit kon niet he ;-)
Nadat ook Menno en Hennie inmiddels bij ons waren komen staan en we een erg leuk gesprek hadden met Robert en ondertussen ook Jackie de bedrijfsleidster bleek later besloten we even uit te gaan puffen op onze hotel kamer.
Menno wilde in bad en ik besloot de vreselijk mooie tropische tuin te gaan ontdekken en te gaan bekijken maar vond het best wel beetje eng omdat dit de ware bush bush was en waarschuwingsborden stonden voor zowel hippos als slangen dus besefte erg goed dat ik op mijn tellen moest passen.
Nadat ik bij het zwembad aan was gekomen en eigenlijk op een stoel wilde gaan zitten kwam ik de vreselijk aardige jongen tegen die ons ingecheckt had en Robert bleek te heten.
Na enige tijd met hem gepraat te hebben over alles en nog wat en vooral over leven en doel wat mensen vaak kwijt zijn besloot ik terug naar de kamer te lopen en Robert zei me dat hij weer aan het werk moest want hij mocht eventjes naar zijn kamer toe om spullen te pakken maar in tijd van de baas was dit niet verantwoord en ik liep weer terug naar de kamer.
Nadat ik in bad was geweest en Menno had gezegd van mijn ontmoeting met Robert zette hij een erg jaloerse blik op maar zei hem erg duidelijk dat ik niets gedaan had maar hij deze jongen wel zag zitten en werd toen kwaad.
Ik moet toegeven dat mijn relatie met Menno dusdanig was dat we dit vroeger wel deden en vrij waren in seks maar wel erg duidelijke afspraken te hebben gemaakt. Ik vond het erg wat je noemt mijn levenstyl was die me eigenlijk naar ik later mag zeggen aangeleerd was.
Ik wist echter een ding zeker dit wilde ik niet meer en vooral niet met een jongen als Robert dacht ik later.
We begaven ons richting het hoofdgebouw en terwijl we aan het eten waren viel me op dat Robert ons steeds probeerde te vermijden en vond dat maar gek als ik naar links liep naar het buffet dan liep hij met grote boog eromheen maar dacht ach dit zal wel loslopen.
Na het eten besloten we in de lounge nog wat te drinken waarna Jackie en Robert ons weer aanspraken en ons wat te drinken wilden aanbieden, en dit ook uiteraard aan wilden nemen.
Wat me eigenlijk wel opviel was dat Robert eigenlijk niet zoveel ervaring had in de hotelbusiness want wist niet hoe hij een cocktail moest maken en besloten hem dat te leren want volgens ons zou dit de volgende dag de groep Italianen wel te pas komen want die lusten er wel een paar.
Na uren gepraat te hebben over ons leven en werk kwam Jackie op het leuke idee om 's avonds om elf uur nog even te zwemmen maar had het behoorlijk koud maar sprong toch in het water en moet eerlijk zeggen dat de ogen van Robert boekdelen spraken maar niet wist dat hij Homo was of wat dan ook.
Ook Robert liet niets merken van zijn gevoelens ( bleek later) voor mij.
Echter na een tijd gezwommen te hebben en erg moe te zijn vroeg Menno hem of hij nog mee wilde naar onze kamer waarop ik erg duidelijk nee schudde maar Robert ging hier toch op in.
Op onze kamer aangekomen kon ik aan Menno zien dat hij maar op een ding uit was maar ik vroeg aan Robert waar hij de hoofdpijn dan had want hij had dit erg duidelijk aangegeven en bood hem aan zijn nek te masseren en maakte gelijk van de situatie misbruik en zei hem daarna maar lekker zijn bed in te duiken waarop Menno me vreselijk kwaad aankeek.
Toen Robert van onze kamer verdwenen was moest ik het ontgelden maar deed me niets want ik voelde gewoon dat Robert iets speciaals had maar kon dat niemand uitleggen.
Na een erg nare nacht te hebben gehad werd ons bij het ontbijt gevraagd of eigenlijk gesmeekt door Jackie en Robert of we toch nog een dagje wilden blijven. Maar hun wel een kamer konden regelen 5 kilometer verderop en het eten dan van het hotel zouden krijgen.
Dit was echter wel een erg leuk aanbod en toen ik hen vroeg waarom dit was konden ze me niet zeggen hoe of wat maar wilde gewoon meer tijd met ons doormaken volgens Robert.
We besloten op dit aanbod in te gaan en na onze koffers in de auto gepakt te hebben beloofden we 's avonds terug te komen.
Hoe dit verder afloopt laat ik weten in het volgende schrijven.
deel 2 where the sun was meet the moon
Levensverhaal deel 2 vervolg where the Sun was meet the Moon…
De volgende morgen vertrekken we vroeg richting J,burg en onderweg konden we genieten van enorme grote bloemvelden die reeds erg hard afstaken bij de immense krottenwijken en de grote Mijnbergen die onstaan zijn door het afgraven van de goudmijnen.
Onderweg is erg goed te zien hou duidelijk de tegenstellingen zijn in het noorden van Zuid Afrika enorme villa's schitteren tegen de heuvels op, terwijl beneden in de dalen enorme krottenwijken het uitzicht “sieren”.
Onderweg word erg duidelijk hoe gevaarlijk het kan zijn als je stopt om even de weg te vragen of een getto in te rijden.
Wij besluiten met een normale gang de weg te vervolgen en wat Zuid Afrika zo vreselijk leuk maakt is dat de politie ruim een kilometer van te voren aangeeft dat zij staat te flitsen en je dus ruim op tijd snelheid kan minderen.
Echter is het zeer raadzaam niet hard te rijden want eigenlijk direct al merken we dat de wegen in Zuid Afrika niet dezelfde zijn als in Nederland. Nog geen tel later vliegt er al direct een steen tegen het raam waardoor we de gehele rest van de reis het moeten doen met een kapot voorruit maar nog makkelijk mee te rijden was.
Al bijna 30 kilometer van te voren rijzen de enorme gebouwen op die de binnenstad van J,burg kenmerken maar schoonheid durf ik niet te zeggen.
Erg indrukwekkend was de grootsheid van het enorme land want ook de nadelen waren erg duidelijk zichtbaar omdat onderweg een gekleurd Afrikaner dronken de weg overstak en aangereden was maar we pas een half uur later een ambulance die richting op zagen rijden, toen beseften we pas werkelijk dat wij eigenlijk in Nederland het helemaal niet zo slecht voor elkaar hadden en we vervolgden stilletjes onze reis onder de indruk van hetgeen er net gebeurd was.
In J, burg aangekomen hebben we van te voren gebeld dat we er bijna aankwamen zo kon de elektrische poort aan de weg geopend worden en we vrijwel direct voor ons gevoel “veilig” gebied waren.
Hier in deze wijk was erg duidelijk te zien hoe opgesloten mensen eigenlijk leefden vanwege de angst voor hun veiligheid en kwamen blijkbaar in een hele andere harde wereld terecht.
Nadat we aangekomen zijn en ontvangen werden met wederom heerlijke koffie kwam de rest van de familie een kijkje nemen om Menno weer te zien want een weerzien dat gebeurde in zijn familie maar eens in de paar jaar en dit was uiteraard erg leuk om te zien hoe de kleine neefjes en nichtjes van hem de cadeautjes die we hadden gekocht voor hen uit pakten en direct in gebruik namen hoe koud 's avonds ook was.
Na uren leuk gepraat te hebben besloten we te vertrekken richting de neef en nicht van Menno want daar zouden we een paar nachten overnachten omdat dit huis groter was en over een gastenverblijf beschikte en zwaar beveiligd was.
Echter begaven we ons met grote snelheid in twee auto, s richting de andere zijde van J,burg en waren van te voren ingelicht dat we nergens voor moesten stoppen omdat dit 's nachts in J,burg zeker niet aan te raden is.
Eindelijk konden we “rustig” ons bedje in maar slapen met het idee dat net een paar maanden eerder zijn neef en nicht bezoek had gehad van een paar inbrekers en zijn neef door het dreigen met een pistool ze van hun huis kon houden was niet bepaald een leuke gedachte om rustig in slaap te vallen maar ja toch maar proberen.
Die ochtend werden we getrakteerd op een heerlijk ontbijt en toen bij de gesprekken duidelijk werd dat dit normaal was in J,burg om te slapen met een pistool onder je kussen en terwijl ik de anderen aankeek wilde ik diep van binnen maar weer snel de pure natuur in van S,A want dat was toch wel minder gevaarlijk.
Die dag besloten we richting een pretpark genoemd “Gold reef city” ( een oud mijnen complex omgebouwd tot groot pretpark.)
te gaan waar we ook een aantal mijl onder de grond gingen. Een mijnschacht in wat ik werkelijk niet leuk vond en ook qua temperatuur niet bepaald lekker te noemen was. Nadat ik vrijwel de gehele dag als babysitter gediend had omdat ik een nogal grote aantrekkingskracht had op de kinderen van de neef en nicht van Menno was ik toch weer blij dat we maar twee dagen zouden blijven in deze immense grote stad en besloten nog voor de spits weer richting “huis” te vertrekken waar de neef van Menno ons als op stond te wachten en de poort opendeed zodat onze auto's weer veilig konden gestald worden.
Wij hadden die reis echter een mooie “witte” volkswagen Passat onder onze kont. Ik wil iedereen afraden een witte auto te nemen maar ja Menno moest en zou die auto huren dus tja ;-). Toen we ook die avond weer heerlijk hadden gegeten en lekker bijgepraat lagen we al weer vroeg op bed.
De volgende morgen vroeg zouden we inkopen gaan doen in een van de zeer grote winkelcentra die J,burg rijk is.
We hadden duidelijk afspraken gemaakt met het nichtje van Menno zodat ze zich vrijwel geen zorgen hoefde te maken en hadden haar beloofd weer ruimschoots voor sluitingstijd uit de binnenstad weg te zijn omdat dit ook bij alle reisorganisaties werd afgeraden vanwege de veiligheid.
We besloten een hapje te gaan eten en gingen naar een groot restaurant midden in het winkelcentrum.
Eenmaal daar aangekomen ontkwam ik ook deze keer niet aan de rookdrift van de drie reisgenoten die met me mee waren en gingen in een grote glazen kooi zitten midden in dat restaurant omdat daar gerookt mocht worden.
Echter toen we het eten op ons bord kregen besloot ik dat ik dit niet kon uithouden en ging ergens anders zitten waar niet gerookt mocht worden om zo toch een beetje te genieten van de maaltijd echter alleen zitten is niet mijn sterkste kant.
Na de maaltijd genuttigd te hebben besloten we apart te gaan shoppen Menno en ik en Gemma en Hennie omdat uiteraard de smaak van de vrouw anders is dan de smaak van de man ;-) en gingen elk ons eigen weg in het immens grote winkel centrum.
Menno en ik stonden ons te vergapen aan de erg mooie interieurbouw die in erg veel zaken toe werd gepast hier konden wij in Nederland nog een knap staaltje van leren.
Na erg leuke dingen gekocht te hebben voor ons thuisfront en onze collectie souvenirs gingen we terug naar de afgesproken plek om samen nog snel een erg groot hotel te gaan bekijken midden in het winkelcentrum.
's Avonds thuis gekomen hadden we de hele avond gespreksstof over dat winkelcentrum en bespraken wat we 's avonds gingen doen we zouden richting het noorden van J,burg rijden naar een erg grote nagemaakte stad uit Italie die compleet overdekt bleek te zijn met complete casino,s restaurants etc etc die 24 uur per dag geopend waren.
We besloten bij een riviertje te gaan zitten om te genieten van het werkelijk erg mooi opgezette stadje wat tot in de uiterste perfectie nagebouwd bleek te zijn van een stadje uit Italie.
Ook hier begon nu de oom en tante de ergernis uit te spreken die mijn reisgenoten over zich afriepen om tijdens het eten telkens een rookpauze in te lassen.
Mijn relatie met Menno werd slechter en slechter en had voor mezelf besloten (ook mijn thuis front ingelicht) dat ik van hem af wilde en de samenlevingsverband wilde beëindigen maar wilde de vakantiepret hier niet door laten beïnvloeden en besloot mijn mond dicht te houden en er het beste van te maken.
Echter de oom en tante spraken me erop aan dat ook zij het erg onbeschoft vonden dat Menno en de anderen steeds wegliepen tijdens het eten om even te roken, roken tijdens eten of in openbare gebouwen zoals winkelcentra is ten strengste verboden en na al eerdere aanvaringen in het winkelcentrum omdat Menno toch een sigaret op wilde steken maar de politie klaarstond hem hierop aan te spreken maar door mijn aandringen hij de sigaret toch maar niet aanstak omdat ik zeker wist dat we de nacht dan in de cel door konden brengen wat in Zuid Afrika zeker geen pretje is.
Echter besloot ik de irritatie maar weg te drukken en me niet proberen te uiten.
Na thuis gekomen te zijn bij de nicht van Menno onstand wederom ruzie om de kleinste dingen maar besloot hier niet meer op in te gaan en me stil te houden.
Echter de volgende dag zou de reis verder gaan en wilde het niet verpesten voor mijn erg lieve tante en Gemma.
Echter de volgende dag besloten we richting een wild reservaat te gaan ten noorden van J,burg genaamd Pilanes- berg en het erg mooie complex Sun city wat een knap staaltje bouwwerk was van de plaatselijk Zuid Afrikaanse bevolking gebouwd binnen 19 maanden.
Onderweg besloten we ven te stoppen bij de stuwdam ie het water tegenhield en als reservoir diende in erg droge tijden voor dit gedeelte van S.A.
Echt besloten we het wild park in te rijden en werden we gewezen op de gevaren die KONDEN voorkomen maar waar ik van overtuigd ben als jij je netjes aan de regels houd daar is er vrijwel niets aan de hand en zo onwijs te genieten van het vele wild.
We hadden Hennie opgezadeld met een boekje waar in aangekruist kon worden welke dieren we hadden gezien echter werd dit boekje al na enkele minuten ergens onderin de auto gelegd omdat we anders meer bezig waren met het opzoeken van de dieren in dit boekje dan dat we in werkelijkheid zouden zien.
Echter zagen we erg mooie taferelen en besloten de auto op een daarvoor aangewezen parkeerplaats te zetten en om even een hapje te gaan eten.
Toen we echter aan tafel zaten werden we vergezeld door een schitterende kobaltblauwe vogel die ons eten zeer interessant vonden we uiteraard iets meegaven.
Echter liet Gemma weer een gil omdat vanuit de struikgewassen twee everzwijnen met jongen onze kant op kwam en we door de lucht alleen al van onze plaats werden gewezen maar veilig zaten doordat het terras duidelijk hoger gelegen was dan ze bij konden.
Na een uurtje lekker gezeten te hebben in de warme Zuid Afrikaanse zon vervolgden we onze safari in het park.
Echter na een aantal uren gedwaald te hebben in de bush bush stonden we stil en konden niet verder omdatbeen aantal auto, s de weg blokkeerden en we duidelijk zagen dat hier iets te zien was en besloten keurig te wachten omdat we toch geen kant op konden in deze bush.
Terwijl we wachten zagen we mensen superstom hun auto uit stappen om te gaan kijken wat er gaande was maar toen ze zagen wat er te zien was weer erg snel hun auto indoken.
Dit zal ongetwijfeld een van de grootste oorzaken zijn van de ongelukken die in S.A plaatsvinden want het bleek om een groep leeuwen te gaan die heerlijk lag uit te rusten in het hoge gras in de bush.
Echter nadat de auto,s weer konden doorrijden stonden we een half uur later weer in de file omdat een groep Jappanners de weg blokkeerden en we allen niet zagen waarom.
Half duttend zaten Hennie en Gemma achterin de auto toen Gemma opeens keihard begon te gillen omdat ze tot de ontdekking kwam dat er pal naast haar in de bush een olifant stond te eten echter bleef ik gemma aansporen samen met Menno om rustig te blijven zitten en niet te bewegen omdat dit juist een olifant uit zou lokken.
De olifant trok zijn oren in en de dreighouding veranderde in een zeer rustig etende olifant amper op twee meter afstand, ik had nooit gedacht dat juist een olifant zo onzichtbaar kon zijn in de bush want toen we iets beter keken bleek een complete kudden vlakbij ons te staan in de bush en liepen erg langzaam de bush weer in.
Als we Gemma niet gekalmeerd hadden dan was de BUL zeker tot aanval overgaan en onze auto compleet geplet hebben echter bleek ons nu ook weer een beschermengeltje toegewezen te zijn.
Nadat we konden doorijden besloten we toch nog richting Sun City te gaan want volgens Menno moesten we dit zien en inderdaad toen we de bergketen overreden en dar in dat dal het imposante palace hotel zagen opreizen bleek weer eens hoe vreselijk mooi natuur gecombineerd zou kunnen worden met wonen en of verblijf voor mensen.
Echter toen we op een brug liepen die door wederom olifanten gesierd werd schrokken we ons werkelijk te pletter en terwijl wij de brug overliepen kwam overal rook uit en begon de brug hevig te beven een aardbeving werd volledig nagebootst wat erg mooi was omdat ook overal uit de rosten vuur en rook kwam.
Dit Hotel was werkelijk tot in de verste perfectie gecreëerd een ware zee met echte golven was nagebootst terwijl de auto's niet het uitzicht belemmerden omdat deze direct bij binnenkomst onder een grote waterpartij in een zeer grote parkeergarage “weggewerkt waren”.
Wij besloten op verkenning te gaan naar het palace hotel want volgens menno moest ik dit zien maar direct bij de hal werden we al tegengehouden en werden niet binnengelaten omdat we niet geboekt hadden.
Echter liepen we een boogje om en besloten het nogmaals te proberen en ik vroeg de man waar we in konden checken en werd direct naar binnen toe gebracht.
Echter binnen liepen we direct door de immens grote hal door het hotel om te bekijken wat dit hotel zo onwijs mooi maakte.
Werkelijk perfectie vanuit de natuur was hier in alle details aanwezig en alles maar dan ook alles was tot in perfectie geregeld van zwarte zwanen in de vijver rond het hotel tot bronzen daken en een immens grote olifant van brons die in een hal stond te pronken.
Echter op de terugweg richting de uitgang konden we nog net een glimp van het zeer dure restaurant meepakken waar rozenblaadjes, kristallen armleuningen en zeer grote kroonluchters van brons en kristal het restaurant compleet maakten.
We besloten te vertrekken en een guesthouse op te zoeken en na een tijdje vonden we er een want dit was toch wel het leukste gewoon op de bonnefooi het land verkennen.
De rest leest u in het volgende deel.
Ik deel met klem mede dat alles waar gebeurd is en zoveel mogelijk ( zover ik me herinner ) de situatie voorleg.
Levensverhaal where the Sun was meet the Moon,deel 1
levensverhaal, where the Sun was meet the Moon.
op erg veel aanraden ben ik dan toch begonnen mijn levensverhaal op papier te gaan zetten om mensen te laten zien dat leven GEEN toeval kent maar op pure waarheid berust en volgens zeer goede planning verloopt.
Ik hoop dan ook dat ik met het opschrijven van een stukje van mijn levensverhaal meer rust zal gaan vinden in mijn zeer drukke rumoerige leven tot nog toe.
Ik ben genoodzaakt omdat het allemaal uit stukjes bestaat dit samen te voegen op de site en omdat ook erg veel als bewijsstukken opgeslagen liggen zal ik dit in delen moeten gaan doen.
ik zal proberen u een zo duidelijk mogelijk beeld te geven waarom Ik ben gaan geloven in de ware story van de lion king ofwel where the Sun was meet the Moon.
met vriendelijk groet verblijf ik,
Rene van den Brink
levensverhaal where the Sun was meet the Moon,deel 1
Levensverhaal; where the Sun was meet the Moon.
Dit verhaal is waar gebeurt en zal een zo eerlijk moeglijk beeld neerzetten van hetgeen er gebeurd is over enkel de afgelopen vier jaar.
Ook de jaren daarvoor zal ik, wie weet in de toekomst ooit nog op papier mogen gaan zetten.
ik wens u veel leesplezier toe maar wil u meedelen dat alles wat er beschreven word op pure waarheid berust is.
Een mooie dag breekt aan in veenendaal en we genieten weer van een schitterende adembenemende zonsopgang die we sinds vijf maanden vanuit ons schitterende appartement konden aanschouwen.
Na koffie gedronken te hebben met mijn ouders en de ouders van menno vertrek ik samen met mijn tante, mijn ex-partner en Gemma een goede vriendin die”hielp” met boekhouden op uitnodiging richting een zakelijke relatie in Potchefstroom South Africa.
Een klein stadje 1,5 uur gelegen van Johannesburg.
Na afscheid genomen te hebben van mijn familie Menno's familie en mijn opa en oma vertrekt onze vlucht richting Zuid Afrika met tussenlanding Athene.
Vanwege geldbesparing ook omdat mijn moeder meehielp dit ticket te betalen besloten we via Griekenland te vliegen omdat dit behoorlijk wat geld scheelt met een rechtstreekse vlucht.
Op Athene airport aangekomen moesten we ruim een uur wachten voordat we s, avonds naar ons hotel gebracht werden ruim 1,5 uur rijden van het vliegveld.
Aangekomen bij het hotel besloten we na de lange reis eerst te gaan eten en begaven ons richting restaurant.
Daar aangekomen werd er eerst flink gerookt, en aangezien mijn tante “shag” rookte bleek ons eten na geruime tijd nog steeds niet opgediend te worden, echter na een tijdje kwamen we erachter nadat de ober haar zei dat hij er ook zo eentje in Amsterdam had gerookt en het heerlijk vond bleek dat hij dacht dat het niet om een “sjakkie” ging maar om een jointje echter schoten we hard in de lach en gaven uiteraard de ober in kwestie een sigaret uit Nederland welke hij zeer enthousiast oprookte stiekem achter de schermen met brede lach alleen het idee al bleek hem in soort zwijm te brengen.
Echter nadat zijn baas erg kwaad te kennen had gegeven dat dit geen manier van doen was boden we excuses aan en beloofden de sigaretten niet aan tafel aan te steken. Aangezien ik geen roker ben vond ik dit een zeer goed idee.
De volgende ochtend werden we vroeg gewekt en stond de bus klaar die ons naar het vliegveld zou brengen van Athene.
Na weer ruim 1,5 uur rijden kwamen we aan en konden we inchecken bij de achteraf gezien de meest onbeschofte vliegmaatschappij die we mee konden maken.
Echter de stewardessen bleken zeer verwaande dames te zijn die vrijwel geen engels konden spreken en tot overmaat van ramp het warme eten ook nog eens bij mijn Duitse buurman op zijn kleding lieten vallen, echter nadat ik tot drie keer gevraagd werd wat ik wilde eten kreeg ik juist datgeen op mijn bord wat ik juist niet had besteld maar ja heb het toch maar opgegeten omdat vrijwel iedereen hetzelfde probleem had.
Echter waren de stewardessen zo lomp dat tot drie keer toe een stewardes tegen mijn buurman opliep en ook tegen Gemma die te breed was om in een vliegtuigstoel te kunnen zitten van deze maatschappij.
Na een verder een goede vlucht op wat turbulentie na komen we aan op J,burg airport South Afrika en daar staat Gert Brenkman ons al op te wachten en ontvangt ons met open armen na een zeer vermoeide reis.
We besluiten geen tijd verder op het vliegveld van J,burg door te brengen omdat dit niet goed bekend staats als veilig.
Aangekomen op de lodge worden we ontvangen met heerlijke Nederlandse koffie en na een tijd bijgekletst te hebben worden we weggebracht naar ons verblijf bijna 5 kilometer van de hoofdgebouwen.
Hier stond “piets plek” een klein lieflijk huisje met nood- agregaat omdat er verder in de wijde omtrek geen woning te bekennen was echter alleen maar wild om ons heen konden ontdekken ofwel de ware aard van leven.
We besloten niet terug te lopen naar de hoofd lodge omdat dit s, avonds te gevaarlijk was en we geen slangen endergelijke tegen wilde komen en of wild wilden verrassen.
Na even onder de veranda bijgekletst te hebben en naar het heerlijke geluid van de krekels geluisterd te hebben onder genot van een heerlijk Afrikaanse wijn.
Aangezien het aardig warm was besloten we met open ramen te slapen waarop ik Menno al lachend aankeek, echter na gemma en hennie aardig “voorgelicht” te hebben omtrent het wild aldaar begaf ik me stiekem de veranda op en besloot stiekem onder het raam te gaan zitten van hun kamer.
Nadat het licht uitging bleven ze praten en hadden niets in de gaten dat het raam nog open stond en ik begon zeer vreemde dierengeluiden na te bootsen waarop ze beiden gillend uit bed vlogen en de ramen met een klap dicht trokken, en ik stiekem terug rende naar onze kamer.
Direct vroegen ze ons of wij dat ook gehoord hadden en zeiden van niets te weten waarop we keihard begonnen te lachen en hun uiteraard door hadden dat dit een grapje was maar ze erg hard geschrokken waren.
Echter werden de voorbereidingen getroffen voor de bruiloft die zou plaatsvinden tussen Gert en zijn Amerikaanse vrouw een vroegere vriendin van hem.
Na een lekkere dag samen met de andere gasten rond gehangen te hebben en behoorlijk bijgebruind te zijn door de Afrikaanse zon gecombineerd met een heerlijk groot zwembad gingen we s, avonds aan de barbecue met daarop volgend een game drive ofwel een nachtelijke safari.
Echter bleek erg snel dat een nachtelijke Safari met mensen die teveel in het glaasje hadden gekeken niet zoveel zin had en de grote game drive yeep begaf zich als snel van voor naar achter en links naar rechts een polonese bovenop de yeep was het gevolg.
Dit tafereel zou voor erg veel mensen zeer lachwekkend geweest moeten zijn want ook het personeel wat werkte op de lodge kon het niet laten hevig te lachen.
We liepen naar de braaiplek die speciaal voor grote groepen aangelegd was om potje kost te gaan eten ene brouwsel van groenten en vlees met kruiden uren klaargestoomd in ene grote heksenketel op een groot vuur.
Na lekker gegeten te hebben besloten we terug te lopen naar de lodge.
Na op de lodge aangekomen te zijn sloeg de moeheid erg snel toe want een dag is anders ingedeeld in Zuid Afrika dan wij in Nederland denken omdat ze vroeger opstaan, gaan ze ook vroeger naar bed ofwel ze leven met de Zon.
Echter vroegen we Gert ons om half negen terug te brengen naar ons nacht verblijf 5 kilometer verderop.
Toen we net weg wilden gaan sloegen alle honden hevig aan en terwijl ook wij naar buiten renden maar vrijwel niets zagen omdat het stikdonker was konden we allen maar wat dierenogen ontdekken van wat bokken die dicht bij de lodge waren komen lopen dit bleek echter voor de honden niet de reden te zijn geweest dat ze aansloegen want later bleek een puppie gebeten te zijn door een slang en overleefde dit uiteraard niet.
Hoe hard leven kan zijn kom je pas achter op het moment dat je in Afrika zelf geweest bent want door te beseffen hoe kort je leven kan zijn en niet oneindig erop los te leven maakten mij alleen maar blijer diep in mijn hart dat ik elke dag mee mocht maken die de Afrikaanse schoonheid me bieden kon.
Na een heerlijk nachtrust was de dag van de bruiloft aangebroken en hielpen we mee samen met Grace de schoonmaakster/ bediende de voorbereidingen van de bruiloft te gaan verzorgen en vele gekleurde familieleden van de bedienden kwamen naar de lodge om deze gekke blanke man wel eens te zien trouwen want zo werd gert wel genoemd daar.
Hij hielp menig persoon daar dingen goed op de rit te helpen en dit werd niet zonder oogopslag vergeten.
De menigte vertrok richting de zeflgebouwde kerk die Gert had gebouwd en ook vele blanke Afrikaanse boeren vanuit de wijde omtrek waren hierheen gekomen om de huwelijksvoltrekking te zien gebeuren.
Echter bleek al snel dat de uitgekozen plaatselijke pastoor al aardig diep in het glaasje had gekeken en om dat beeld nog completer te maken had hij net als kapitein eenoog een zwarte lap voor zijn ene oog dus moesten ons ook erg inhouden deze aardig dronken pastoor in ere te houden.
Na een korte dienst en voor Gert gefilmd te hebben gaf ik samen met Hennie snel wat neprozenblaadjes vanuit Nederland aan de bediende,s die buiten moesten wachten omdat dit niet geaccepteerd was ( 2002!!!) en kregen enorm blije gezichten te zien van de bediendes want blijkbaar hadden ze nog nooit zoiets gekregen en duurde het ook enige minuten voordat ik uitgelegd had dat het de bedoeling was dat ze de rozen blaadjes over het bruidspaar zouden gooien echter snapten vrijwel niemand waarom wij Nederlanders zo stom waren dingen de lucht in te gooien en heb dat de hele dag nog uit mogen leggen.
Echter werden de blanke boeren uit de regio samen met ons naar de grote schuur geloodst om daar het feest voort te zetten. Het was een zeer vreemde gewaarwording dat de gekleurde personen buiten stonden te wachten in hun nette kleding met kinderen en alle familieleden. Ik kon vrijwel geen hap meer door mijn keel krijgen waarop Menno zei ach dit behoort bij Zuid Afrika.
Ik had grote moeite met het idee dat wij ons klem konden eten en hun stonden te lekkerbekken buiten de deur waarop ik een schaal met eten pakte en die buiten bracht zodat ook hun mee konden gaan eten.
Echte viel me een groot ding op hoe groot die menigte ook was hier werd eerst netjes het eten aan de kinderen gegeven met de moeders en de ouderen en daarna pas de mannen.
Dit viel mij op dat hoe gek het ook klonk deze mensen dus wel degelijk manieren hadden of respect voor de ouderen.
Hetgeen ik deed werd niet geaccepteerd en na gesprek met de blanke boeren omdat ik samen met Gemma en Hennie en ook Gert wat gekleurde personen naar binnen had getrokken zodat ook zei mee konden feesten op de zuid Afrikaanse klanken vertrok de ene na de andere blanke boer omdat die dit niet pikten en niet samen met gekleurde personen in een ruimte wilden zijn.
Dit gaf mij de aanzet nog meer kids en moeders naar binnen te trekken om zo toch de zaal weer vol te krijgen en ging later vanaf de zijlijn kijken hoe intens ze genoten en vooral in de rij stonden voor een flesje frisdrank wat gretig gedronken werd we waren gelukkig zo slim geweest het bier te beperken voor ze.
Na ruim een uur gefeest te hebben met blank en gekleurd werd er een einde gemaakt en om half negen s, avonds begaven de gasten zich weer richting de beruchte jeep om wederom een nachtelijke game drive te houden.
Echter ging het hier wat rustiger aan toe omdat vrijwel iederen onder de indruk was van het verschil wat toch wel erg duidelijk was tussen arm en rijk en gekleurd en blank., echter op de terugweg begon de jeep weer hevig te wiebelen alle kanten op en sloeg de feeststemming weer toe tot groot ongenoegen van Gerda die rijden moest door de bush.
Ik moet toegeven dat een jeep met bijna 15 man bovenop het dak ( via speciale stoelen en trailer) niet een van de makkelijkste dingen is om in bedwang te houden in de nachtelijke uren.
Echter de volgende dag vroeg Gert ons mee te gaan jagen om ons avond eten uit te gaan zoeken na een tijdje tegen spruttelen besloot ik toch mee te gaan de jeep in.
Na enige tijd had gert een kreupele bok in het vizier en schoot hem recht in zijn hart zodat hij geen lijden had echter vroeg ik Gert of dat hij het niet erg vond dat ik er niet bij wilde zijn bij het villen van de Gemsbok want op het ene moment een dier springlevend rond te zien lopen en enige seconden later dood te zien liggen door een schot doet je toch wel iets, echter hebben we die avond wel erg lekker gegeten maar moest erg duidelijk mijn verstand op nul zetten ook want ook dit was Afrika.
Echter de volgende dag was aangebroken waarop we richting J.burg zouden vertekken waar we de oom en tante en neefjes en nichten van Menno op zouden zoeken en tevens de plakkertjes zouden laten gaan maken voor onze zaak toen.
Dit zal ik u morgen verder vertellen…
Word vervolgd.. de drieweekse reis door Noord-oost Zuid Afrika zou beginnen.
op erg veel aanraden ben ik dan toch begonnen mijn levensverhaal op papier te gaan zetten om mensen te laten zien dat leven GEEN toeval kent maar op pure waarheid berust en volgens zeer goede planning verloopt.
Ik hoop dan ook dat ik met het opschrijven van een stukje van mijn levensverhaal meer rust zal gaan vinden in mijn zeer drukke rumoerige leven tot nog toe.
Ik ben genoodzaakt omdat het allemaal uit stukjes bestaat dit samen te voegen op de site en omdat ook erg veel als bewijsstukken opgeslagen liggen zal ik dit in delen moeten gaan doen.
ik zal proberen u een zo duidelijk mogelijk beeld te geven waarom Ik ben gaan geloven in de ware story van de lion king ofwel where the Sun was meet the Moon.
met vriendelijk groet verblijf ik,
Rene van den Brink
levensverhaal where the Sun was meet the Moon,deel 1
Levensverhaal; where the Sun was meet the Moon.
Dit verhaal is waar gebeurt en zal een zo eerlijk moeglijk beeld neerzetten van hetgeen er gebeurd is over enkel de afgelopen vier jaar.
Ook de jaren daarvoor zal ik, wie weet in de toekomst ooit nog op papier mogen gaan zetten.
ik wens u veel leesplezier toe maar wil u meedelen dat alles wat er beschreven word op pure waarheid berust is.
Een mooie dag breekt aan in veenendaal en we genieten weer van een schitterende adembenemende zonsopgang die we sinds vijf maanden vanuit ons schitterende appartement konden aanschouwen.
Na koffie gedronken te hebben met mijn ouders en de ouders van menno vertrek ik samen met mijn tante, mijn ex-partner en Gemma een goede vriendin die”hielp” met boekhouden op uitnodiging richting een zakelijke relatie in Potchefstroom South Africa.
Een klein stadje 1,5 uur gelegen van Johannesburg.
Na afscheid genomen te hebben van mijn familie Menno's familie en mijn opa en oma vertrekt onze vlucht richting Zuid Afrika met tussenlanding Athene.
Vanwege geldbesparing ook omdat mijn moeder meehielp dit ticket te betalen besloten we via Griekenland te vliegen omdat dit behoorlijk wat geld scheelt met een rechtstreekse vlucht.
Op Athene airport aangekomen moesten we ruim een uur wachten voordat we s, avonds naar ons hotel gebracht werden ruim 1,5 uur rijden van het vliegveld.
Aangekomen bij het hotel besloten we na de lange reis eerst te gaan eten en begaven ons richting restaurant.
Daar aangekomen werd er eerst flink gerookt, en aangezien mijn tante “shag” rookte bleek ons eten na geruime tijd nog steeds niet opgediend te worden, echter na een tijdje kwamen we erachter nadat de ober haar zei dat hij er ook zo eentje in Amsterdam had gerookt en het heerlijk vond bleek dat hij dacht dat het niet om een “sjakkie” ging maar om een jointje echter schoten we hard in de lach en gaven uiteraard de ober in kwestie een sigaret uit Nederland welke hij zeer enthousiast oprookte stiekem achter de schermen met brede lach alleen het idee al bleek hem in soort zwijm te brengen.
Echter nadat zijn baas erg kwaad te kennen had gegeven dat dit geen manier van doen was boden we excuses aan en beloofden de sigaretten niet aan tafel aan te steken. Aangezien ik geen roker ben vond ik dit een zeer goed idee.
De volgende ochtend werden we vroeg gewekt en stond de bus klaar die ons naar het vliegveld zou brengen van Athene.
Na weer ruim 1,5 uur rijden kwamen we aan en konden we inchecken bij de achteraf gezien de meest onbeschofte vliegmaatschappij die we mee konden maken.
Echter de stewardessen bleken zeer verwaande dames te zijn die vrijwel geen engels konden spreken en tot overmaat van ramp het warme eten ook nog eens bij mijn Duitse buurman op zijn kleding lieten vallen, echter nadat ik tot drie keer gevraagd werd wat ik wilde eten kreeg ik juist datgeen op mijn bord wat ik juist niet had besteld maar ja heb het toch maar opgegeten omdat vrijwel iedereen hetzelfde probleem had.
Echter waren de stewardessen zo lomp dat tot drie keer toe een stewardes tegen mijn buurman opliep en ook tegen Gemma die te breed was om in een vliegtuigstoel te kunnen zitten van deze maatschappij.
Na een verder een goede vlucht op wat turbulentie na komen we aan op J,burg airport South Afrika en daar staat Gert Brenkman ons al op te wachten en ontvangt ons met open armen na een zeer vermoeide reis.
We besluiten geen tijd verder op het vliegveld van J,burg door te brengen omdat dit niet goed bekend staats als veilig.
Aangekomen op de lodge worden we ontvangen met heerlijke Nederlandse koffie en na een tijd bijgekletst te hebben worden we weggebracht naar ons verblijf bijna 5 kilometer van de hoofdgebouwen.
Hier stond “piets plek” een klein lieflijk huisje met nood- agregaat omdat er verder in de wijde omtrek geen woning te bekennen was echter alleen maar wild om ons heen konden ontdekken ofwel de ware aard van leven.
We besloten niet terug te lopen naar de hoofd lodge omdat dit s, avonds te gevaarlijk was en we geen slangen endergelijke tegen wilde komen en of wild wilden verrassen.
Na even onder de veranda bijgekletst te hebben en naar het heerlijke geluid van de krekels geluisterd te hebben onder genot van een heerlijk Afrikaanse wijn.
Aangezien het aardig warm was besloten we met open ramen te slapen waarop ik Menno al lachend aankeek, echter na gemma en hennie aardig “voorgelicht” te hebben omtrent het wild aldaar begaf ik me stiekem de veranda op en besloot stiekem onder het raam te gaan zitten van hun kamer.
Nadat het licht uitging bleven ze praten en hadden niets in de gaten dat het raam nog open stond en ik begon zeer vreemde dierengeluiden na te bootsen waarop ze beiden gillend uit bed vlogen en de ramen met een klap dicht trokken, en ik stiekem terug rende naar onze kamer.
Direct vroegen ze ons of wij dat ook gehoord hadden en zeiden van niets te weten waarop we keihard begonnen te lachen en hun uiteraard door hadden dat dit een grapje was maar ze erg hard geschrokken waren.
Echter werden de voorbereidingen getroffen voor de bruiloft die zou plaatsvinden tussen Gert en zijn Amerikaanse vrouw een vroegere vriendin van hem.
Na een lekkere dag samen met de andere gasten rond gehangen te hebben en behoorlijk bijgebruind te zijn door de Afrikaanse zon gecombineerd met een heerlijk groot zwembad gingen we s, avonds aan de barbecue met daarop volgend een game drive ofwel een nachtelijke safari.
Echter bleek erg snel dat een nachtelijke Safari met mensen die teveel in het glaasje hadden gekeken niet zoveel zin had en de grote game drive yeep begaf zich als snel van voor naar achter en links naar rechts een polonese bovenop de yeep was het gevolg.
Dit tafereel zou voor erg veel mensen zeer lachwekkend geweest moeten zijn want ook het personeel wat werkte op de lodge kon het niet laten hevig te lachen.
We liepen naar de braaiplek die speciaal voor grote groepen aangelegd was om potje kost te gaan eten ene brouwsel van groenten en vlees met kruiden uren klaargestoomd in ene grote heksenketel op een groot vuur.
Na lekker gegeten te hebben besloten we terug te lopen naar de lodge.
Na op de lodge aangekomen te zijn sloeg de moeheid erg snel toe want een dag is anders ingedeeld in Zuid Afrika dan wij in Nederland denken omdat ze vroeger opstaan, gaan ze ook vroeger naar bed ofwel ze leven met de Zon.
Echter vroegen we Gert ons om half negen terug te brengen naar ons nacht verblijf 5 kilometer verderop.
Toen we net weg wilden gaan sloegen alle honden hevig aan en terwijl ook wij naar buiten renden maar vrijwel niets zagen omdat het stikdonker was konden we allen maar wat dierenogen ontdekken van wat bokken die dicht bij de lodge waren komen lopen dit bleek echter voor de honden niet de reden te zijn geweest dat ze aansloegen want later bleek een puppie gebeten te zijn door een slang en overleefde dit uiteraard niet.
Hoe hard leven kan zijn kom je pas achter op het moment dat je in Afrika zelf geweest bent want door te beseffen hoe kort je leven kan zijn en niet oneindig erop los te leven maakten mij alleen maar blijer diep in mijn hart dat ik elke dag mee mocht maken die de Afrikaanse schoonheid me bieden kon.
Na een heerlijk nachtrust was de dag van de bruiloft aangebroken en hielpen we mee samen met Grace de schoonmaakster/ bediende de voorbereidingen van de bruiloft te gaan verzorgen en vele gekleurde familieleden van de bedienden kwamen naar de lodge om deze gekke blanke man wel eens te zien trouwen want zo werd gert wel genoemd daar.
Hij hielp menig persoon daar dingen goed op de rit te helpen en dit werd niet zonder oogopslag vergeten.
De menigte vertrok richting de zeflgebouwde kerk die Gert had gebouwd en ook vele blanke Afrikaanse boeren vanuit de wijde omtrek waren hierheen gekomen om de huwelijksvoltrekking te zien gebeuren.
Echter bleek al snel dat de uitgekozen plaatselijke pastoor al aardig diep in het glaasje had gekeken en om dat beeld nog completer te maken had hij net als kapitein eenoog een zwarte lap voor zijn ene oog dus moesten ons ook erg inhouden deze aardig dronken pastoor in ere te houden.
Na een korte dienst en voor Gert gefilmd te hebben gaf ik samen met Hennie snel wat neprozenblaadjes vanuit Nederland aan de bediende,s die buiten moesten wachten omdat dit niet geaccepteerd was ( 2002!!!) en kregen enorm blije gezichten te zien van de bediendes want blijkbaar hadden ze nog nooit zoiets gekregen en duurde het ook enige minuten voordat ik uitgelegd had dat het de bedoeling was dat ze de rozen blaadjes over het bruidspaar zouden gooien echter snapten vrijwel niemand waarom wij Nederlanders zo stom waren dingen de lucht in te gooien en heb dat de hele dag nog uit mogen leggen.
Echter werden de blanke boeren uit de regio samen met ons naar de grote schuur geloodst om daar het feest voort te zetten. Het was een zeer vreemde gewaarwording dat de gekleurde personen buiten stonden te wachten in hun nette kleding met kinderen en alle familieleden. Ik kon vrijwel geen hap meer door mijn keel krijgen waarop Menno zei ach dit behoort bij Zuid Afrika.
Ik had grote moeite met het idee dat wij ons klem konden eten en hun stonden te lekkerbekken buiten de deur waarop ik een schaal met eten pakte en die buiten bracht zodat ook hun mee konden gaan eten.
Echte viel me een groot ding op hoe groot die menigte ook was hier werd eerst netjes het eten aan de kinderen gegeven met de moeders en de ouderen en daarna pas de mannen.
Dit viel mij op dat hoe gek het ook klonk deze mensen dus wel degelijk manieren hadden of respect voor de ouderen.
Hetgeen ik deed werd niet geaccepteerd en na gesprek met de blanke boeren omdat ik samen met Gemma en Hennie en ook Gert wat gekleurde personen naar binnen had getrokken zodat ook zei mee konden feesten op de zuid Afrikaanse klanken vertrok de ene na de andere blanke boer omdat die dit niet pikten en niet samen met gekleurde personen in een ruimte wilden zijn.
Dit gaf mij de aanzet nog meer kids en moeders naar binnen te trekken om zo toch de zaal weer vol te krijgen en ging later vanaf de zijlijn kijken hoe intens ze genoten en vooral in de rij stonden voor een flesje frisdrank wat gretig gedronken werd we waren gelukkig zo slim geweest het bier te beperken voor ze.
Na ruim een uur gefeest te hebben met blank en gekleurd werd er een einde gemaakt en om half negen s, avonds begaven de gasten zich weer richting de beruchte jeep om wederom een nachtelijke game drive te houden.
Echter ging het hier wat rustiger aan toe omdat vrijwel iederen onder de indruk was van het verschil wat toch wel erg duidelijk was tussen arm en rijk en gekleurd en blank., echter op de terugweg begon de jeep weer hevig te wiebelen alle kanten op en sloeg de feeststemming weer toe tot groot ongenoegen van Gerda die rijden moest door de bush.
Ik moet toegeven dat een jeep met bijna 15 man bovenop het dak ( via speciale stoelen en trailer) niet een van de makkelijkste dingen is om in bedwang te houden in de nachtelijke uren.
Echter de volgende dag vroeg Gert ons mee te gaan jagen om ons avond eten uit te gaan zoeken na een tijdje tegen spruttelen besloot ik toch mee te gaan de jeep in.
Na enige tijd had gert een kreupele bok in het vizier en schoot hem recht in zijn hart zodat hij geen lijden had echter vroeg ik Gert of dat hij het niet erg vond dat ik er niet bij wilde zijn bij het villen van de Gemsbok want op het ene moment een dier springlevend rond te zien lopen en enige seconden later dood te zien liggen door een schot doet je toch wel iets, echter hebben we die avond wel erg lekker gegeten maar moest erg duidelijk mijn verstand op nul zetten ook want ook dit was Afrika.
Echter de volgende dag was aangebroken waarop we richting J.burg zouden vertekken waar we de oom en tante en neefjes en nichten van Menno op zouden zoeken en tevens de plakkertjes zouden laten gaan maken voor onze zaak toen.
Dit zal ik u morgen verder vertellen…
Word vervolgd.. de drieweekse reis door Noord-oost Zuid Afrika zou beginnen.
maandag 14 januari 2008
Levensverhaal where the sun was meet the moon.
Ik ben dan toch eindelijk op veel aanraden begonnen mijn levensverhaal op `papier` te zetten, juist om mensen te laten zien dat leven geen toeval kent maar op pure waarheid berust is en volgens waarheid verloopt mits men hierop gaat letten.
Ik hoop dan ook met dit schrijven van een klein gedeelte van mijn levensverhaal meer rust in mezelf te kunnen gaan vinden in mijn zeer drukke rumoerige leven tot nu toe.
Omdat sommige delen nog niet afgesloten zijn en nog volop in procedureproces zijn ben ik genoodzaakt enkel de stukken te plaatsen die nog niet van toepassing zijn voor de afwikkeling van deze rechtzaken.
Ik zal trachten de levensverhalen zo te schrijven dat het voor een ieder ook begrijpelijk en duidelijk zal worden.
Tijdens het schrijven van deze stukken mag ik terug kijken op een zeer rumoerige maar ook zeer leerzame periode, ik ben juist door alle gebeurtenissen gaan geloven in de ware story van The Lion king,ofwel de story of the sun and the moon, een story tussen de oorlog van het goede en het kwaad, een perfect evenbeeld wat bestond op deze aarde is uit balans gebracht puur door menselijk toedoen.
Een levensverhaal waar mensen een les uit zouden kunnen leren puur omdat men de dingen in het leven in volledige andere context kan gaan zien.
We leven in dit leven om een les te mogen leren ondanks pijn en lijden toch positief te zijn en vooral te blijven.
Dromen om blijven zetten in daden hoe vaak je ook van je pad afdwaald eens zal je die weg vinden waarom alles gebeurd op welke plaats met welke reden dit gebeurd en waarom met deze personen dit levensverhaal afgewikkeld mag worden.
Vaak is het zo dat als we nu vijf jaar later de dingen op papier zetten we dingen graag anders zouden doen, wel echter ik zou me geen moment meer kunnen voorstellen die ik zou willen missen puur doordat ik me niet als slachtoffer meer ben gaan zien maar als leerling van de kosmos.
Ik hoop dat u met deze sites in zal zien dat leven niet bestaat uit toeval, de mens bestaat uit twinsouls, alles is in tweevoud gemaakt echter het vinden van dat perfecte evenbeeld kent maar een goed medicijn, nl TIJD.
IK heb me mogen leren te ontwikkelen tot de persoon wie ik nu ben, ik ben allereerst van mezelf gaan houden omdat ik weet dat houden van allereerst zal moeten beginnen bij het houden van jezelf.
Ik wens u veel leesplezier, maar wil er duidelijk bij vermelden dat elk geschreven woord op deze site thrue story is was werkelijk gebeurd is.
Juist door het willen delen van mijn les wil ik de mensen laten zien dat beseffen wat we hebben veel belangrijker is dan het lopen met een veel te zware rugzak in ons leven.
Leven op deze aarde zal in volledig nieuw contex gezien gaan worden en een oorlogsverklaring zijn voor de gesettelde wetenschap.
Ik hoop met dit schrijven dat wij als mensheid nu elkaar eens niet in de haren gaan zitten maar elkaar gaan helpen bij het vinden naar oplossingen, om zo de aarde weer in het goede te laten keren om te mogen gaan leven zoals leven bedoeld is.
Vriendelijke groet,
Gerard Dirk Christiaan rene van den Brink
Veenendaal Nederland.
Ik hoop dan ook met dit schrijven van een klein gedeelte van mijn levensverhaal meer rust in mezelf te kunnen gaan vinden in mijn zeer drukke rumoerige leven tot nu toe.
Omdat sommige delen nog niet afgesloten zijn en nog volop in procedureproces zijn ben ik genoodzaakt enkel de stukken te plaatsen die nog niet van toepassing zijn voor de afwikkeling van deze rechtzaken.
Ik zal trachten de levensverhalen zo te schrijven dat het voor een ieder ook begrijpelijk en duidelijk zal worden.
Tijdens het schrijven van deze stukken mag ik terug kijken op een zeer rumoerige maar ook zeer leerzame periode, ik ben juist door alle gebeurtenissen gaan geloven in de ware story van The Lion king,ofwel de story of the sun and the moon, een story tussen de oorlog van het goede en het kwaad, een perfect evenbeeld wat bestond op deze aarde is uit balans gebracht puur door menselijk toedoen.
Een levensverhaal waar mensen een les uit zouden kunnen leren puur omdat men de dingen in het leven in volledige andere context kan gaan zien.
We leven in dit leven om een les te mogen leren ondanks pijn en lijden toch positief te zijn en vooral te blijven.
Dromen om blijven zetten in daden hoe vaak je ook van je pad afdwaald eens zal je die weg vinden waarom alles gebeurd op welke plaats met welke reden dit gebeurd en waarom met deze personen dit levensverhaal afgewikkeld mag worden.
Vaak is het zo dat als we nu vijf jaar later de dingen op papier zetten we dingen graag anders zouden doen, wel echter ik zou me geen moment meer kunnen voorstellen die ik zou willen missen puur doordat ik me niet als slachtoffer meer ben gaan zien maar als leerling van de kosmos.
Ik hoop dat u met deze sites in zal zien dat leven niet bestaat uit toeval, de mens bestaat uit twinsouls, alles is in tweevoud gemaakt echter het vinden van dat perfecte evenbeeld kent maar een goed medicijn, nl TIJD.
IK heb me mogen leren te ontwikkelen tot de persoon wie ik nu ben, ik ben allereerst van mezelf gaan houden omdat ik weet dat houden van allereerst zal moeten beginnen bij het houden van jezelf.
Ik wens u veel leesplezier, maar wil er duidelijk bij vermelden dat elk geschreven woord op deze site thrue story is was werkelijk gebeurd is.
Juist door het willen delen van mijn les wil ik de mensen laten zien dat beseffen wat we hebben veel belangrijker is dan het lopen met een veel te zware rugzak in ons leven.
Leven op deze aarde zal in volledig nieuw contex gezien gaan worden en een oorlogsverklaring zijn voor de gesettelde wetenschap.
Ik hoop met dit schrijven dat wij als mensheid nu elkaar eens niet in de haren gaan zitten maar elkaar gaan helpen bij het vinden naar oplossingen, om zo de aarde weer in het goede te laten keren om te mogen gaan leven zoals leven bedoeld is.
Vriendelijke groet,
Gerard Dirk Christiaan rene van den Brink
Veenendaal Nederland.
dinsdag 8 januari 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
