where the Sun was meet the Moon deel 4

Vervolg where the sun was meet the moon deel 4


Die dag trokken we de bergen in en als eerste zouden we grotten gaan bekijken in de regio van nelspruit wat ons erg aantrok.
Voordat het zo ver was moesten we een aardig eindje klimmen voor we bij de grotten waren.
Een steile helling met kleine gladden trappen waren vooral voor Gemma en Hennie en hindernis maar eindelijk bereikten we de grotten.
We werden door middel van gidsen rond geleid.

Erg pakkend was een groep mensen die in de grot begon te zingen Zuid Afrikaanse gebeden hoorde ik later en het galmen door die grot zal me mijn hele leven nog bij blijven.
Na door erg kleine openingen gelopen te zijn bevonden we ons eindelijk weer naar daglicht want na uren mis je dat toch wel eerlijk gezegd.

Weer terug gekomen bij de auto besloten we nog een paar bezienswaardigheden te gaan zien en we besloten richting Gods Window te rijden een adembenemend uitzicht vanaf een hoogvlakte wat honderden kilometers ver uitzicht had als het helder weer had en ja we hadden geluk.

Een uitzicht wat niet te beschrijven is en inderdaad Goddelijk bleek te zijn zo mooi, een enorme diepte in te kijken met in de verte hoogvlaktes welke volgens zeggen honderden kilometers verderop waren.
Echter daar vroeg een vrouw met een wandelstok me haar te helpen om naar boven te klimmen ze bleek Italiaanse te zijn en ongeacht de blijk van Menno deed ik het en ze was me onwijs dankbaar.

Na een tijdje boven genoten te hebben van het vreselijk maar zeer gevaarlijke uitzicht omdat er grotendeels geen relingen waren gingen we terug naar de auto om ook nog even twee watervallen te gaan bekijken eentje bleken ook de bekende potholes te zijn die in vrijwel elk reismapje meegenomen werden.

Daar aangekomen trokken we al snel onze broek op en liepen door het water waarna we een paar minuten later een klap hoorden en een plons Gemma was onderuit gegleden en lag pardoes in het water waardoor we schaterden van het lachen want inderdaad door de slijtage van het water langs de stenen was dit zo glad geworden dat we erg goed uit moesten kijken dat we niet vielen maar ja Gemma lag dus compleet op haar kont en kon niet meer overeind komen en terwijl we ook dit filmden ) eigenlijk heel gemeen;-) ) hielpen we haar uiteraard weer overeind en gingen we weer terug richting de talloze marktkraampjes om voor wederom souvenirs te kijken voor het thuisfront en voor een euro kon je al een leuke ketting kopen waarop Menno me zei je moet wel afdingen hoor maar hem vroeg of hij wel wijs was omdat deze mensen hier van moesten bestaan heb ik geen enkele keer afgedwongen want ik vond als je dagen lang moest lopen vanuit Zimbabwe en Mozambique zoals deze mensen deden dan moest ik niet zeiken of het iets minder was en interesseerde me ook niet want gaf ze zelfs fooi toe.
En die brede lach die ik terug kreeg zal me voor altijd bij blijven.

De mensen leefden hier van dag tot dag en liepen elke dag uren om de spullen te verkopen en s, avonds werden de spullen in de bush bush verstopt om de volgende dag weer uit te stallen in de hiervoor speciaal ingerichte houten tafels.

Terug gekomen bij de auto bevonden we ons in de schemer richting de auto we hadden de gehele dag benut deze schitterende pure omgeving te bekijken echter kregen we nu toch wel honger en spoeden ons naar het hotel Krokodille in te Nelspruit waar Robert en Jackie ons op zaten te wachten en het eten vrijwel klaar stond.

Ook deze avond werd weer erg veel gepraat over leven en lifestyle en wat mijn doel zou zijn van de zaak en Blijkbaar waren Robert en Jackie hier erg door onder de indruk want gaf aan dat het mijn droom zou zijn hier in Zuid Afrika een tweede bedrijf op te starten en hier mensen te helpen hun bestaan weer op te bouwen met behulp van ons. Een droom werkelijkheid maken begint bij je eigen droom te begrijpen was altijd mijn visie en had ik geleerd van mijn engelse leraar John Irving die de wereldkampioenen had getraind en later diverse jaren ons en toen wist ik waarom deze leraar van een uur privé-les wel drie kwartier met ons praatte want een kampioen begint in je gedachten en denkwijze en legde dit Robert uit en besloten de gespreken voort te gaan zetten op de veranda van het guesthouse waar we zouden slapen die nacht.

Omdat de vorige avond aardig koud was besloten we erg warme kleding aan te trekken want die avond daarvoor hadden we een snelle duik genomen in het zwembad en had mijn les geleerd 's avonds in Zuid Afrika een warme trui altijd bij de hand te hebben.

Na tot diep in de nacht gepraat te hebben besloten we te gaan slapen omdat we de volgende dag een erg lange reis voor de boeg hadden en gaven elkaar telefoonnummers en emails zodat we beloofden contact te houden.

Die avond sliep ik echter vrijwel direct en iets diep van binnen zei me dat ik deze mensen weer zou weerzien.
Die volgende morgen na drie uurtjes slapen vetrokken we na een heerlijk ontbijt richting Durban de stad aan de Indische oceaan die Menno zo graag wilde laten zien en we wat gingen uitrusten zodat we fit het de terug weg konden inzetten.
Echter amper een uurtje nadat we de tocht hadden vervolgd kreeg ik een sms van Robert dat hij ontslag had genomen in het hotel en me niet uit kon leggen waarom wat we ook probeerden we kregen hier geen antwoord op.

Die reis was voor mij de langste reis van het hele verblijf in Zuid Afrika na talloze kilometers kwamen we bij een afgelegen benzine station om te willen gaan tanken maar bleek geen benzine voorradig te zijn wel op bestelling welke dan de volgende dag afgeleverd zou worden maar Menno en wij uiteraard niet intrapten omdat deze mensen zich dan 's avonds helemaal zouden bezatten van dat geld en je ze niet meer terug zou zien.

We vervolgden onze weg en toen Menno doorreed bij een benzinestation sloeg echter de spanning aardig toe omdat we na een aantal honderden kilometers geen benzine station meer tegen kwamen dit was een van de gevaarlijkste dingen die mensen onderschatten als ze naar Zuid Afrika gaan een benzine station is niet de zekerheid dat ze ook benzine hebben ik begon het erg eng te vinden eerlijk gezegd en we besloten de meter van de benzine flink in het “rooie” gereden te hebben een getto in te rijden om daar te zoeken naar een petrol- station zoals ze hier genoemd werden.

Echter daar aangekomen bij het benzinestation zeiden we de dames te blijven zitten in de auto en Menno en ik de tank vol zouden gooien en samen te blijven de dames bleven met de deur op slot zitten en hadden van te voren waardevolle spullen zoaks de camera, s en filmcamera en portefeuilles weggestopt onder de stoelen.
Echter trok onze auto al snel erg veel bekijks en vele gekleurde personen kwamen om de auto staan en we besloten hier dan ook geen minuut langer te verblijven omdat dit niet zo veilig bleek.

Echter de weg bleek eindeloos te zijn maar eindelijk doken dan de voorsteden van Durban op een erg grote stad die bekend stond om zijn erg grote krottenwijken en tegenovergestelde villa parken op de heuvels.
Ook hier schampte weer een ambulance langs ons op en zagen even later een persoon langs de weg liggen wat er naar uitzag dat deze de beruchte oversteek niet overleefd had of wat zo vaak gebeurde van een vrachtwagen was gevallen die vaak overvol is met personen maar niemand iets van gemerkt had.

Echter word zo'n persoon door een volgende wagen geramd waarop de kans van overleven nihil is en vaak de persoon ter plaatse overlijd ook dit was Zuid Afrika blijkbaar en inderdaad wat de vele reisgidsen ook al zeiden het land met de grote tegenstellingen wat je zo zou raken en inderdaad ik merkte dat ik erg aan het veranderen was.

's avonds in Durban aangekomen en ingeboekt te hebben in het Holiday Inn aan de boulevard werden we een paar keer mee uit gevraagd door het personeel wat blijkbaar normaal is hier zodat de mensen vaak op kosten van de gasten een leuke avond uit hadden maar waren te moe om weg te gaan.
Echter na gegeten te hebben kwam bij ons toch een beetje de drang om toch een cafeetje te willen pakken en besloten om negen uur de boulevard even op te lopen op zoek naar een café.

Echter werden we vrijwel direct al aangesproken door de politie daar dat we maar beter naar ons hotel terug konden keren omdat hun onze veiligheid niet konden garanderen en keken eigenlijk stom verbaasd om ons heen en inderdaad nu ze het zeiden was het wel erg rustig.
We zijn daarna wel stiekem nog even een café ingedoken en begaven ons na ene half uur vanwege de toch wel negatieve berichten toch maar naar het hotel.

De volgende dag werd vrijwel geheel op het strand doorgebracht en was heerlijk een dagje zo te luieren maar moesten constant alert zijn omdat jongens van nog geen 7 a 10 jaar je de spullen uit je handen zouden gristen echter kon ik door middel van kijken ze al erg op een afstand houden en wisten wel beter.
Erg leuk waren de taferelen van de Afrikaners die vaak eindeloos kwamen lopen om wat flessen zeewater te bemachtigen en ook mij werd gevraagd wat flessen te vullen omdat ze nog niet met de enkels in het water durfden te staan.

Toen ik deze mensen vroeg in half engels half Afrikaans waarom ze dit deden gaven ze aan dat dit geneeskrachtig was volgens de kopdokters en medicijnmannen aldaar ;-) en vond het eigenlijk wel erg leuk.
Na uren lekker gebakt te hebben in de onwijs warme Afrikaanse zon gingen we richting de boulevard om daar samen met de dames die al reeds op souvenir jacht waren gegaan mee te lopen en weer werd de lijst met souvenirs compleet gemaakt.
Ook toen kregen Menno en ik weer ruzie omdat menno vond dat een meisje een kleine 20 rand teveel vroeg en vroeg Hem waar hij mee bezig was en liep terug naar het hotel want begon me zwaar te irriteren aan de manier waarop hij dit met mensen deed.

In het hotel aangekomen was ik in slaap gevallen en werd wakker gemaakt om in het grote zelfbuffet restaurant wat te gaan eten, het kwam erg onpersoonlijk over en de grootsheid van dit hotel trok me ook al niet.
Wat wel erg mooi was is het vreselijk mooie uitzicht op de Indische oceaan met haar grote zeetankers en grote boulevard, echter hadden we de ramen wijd open staan vanwege de zeer warme tropische zoute lucht want alles bleek onder het zout te zitten.

Ik begon ‘s avonds te beseffen dat dit land een enorme impact op me had gemaakt en mijn leven voorgoed zou veranderen.

Die volgende morgen werd stil de terugreis richting J,burg vervolgd blijkbaar had deze reis ook bij de anderen erg veel impact gemaakt en bleek de reis bij hun ook een onvergeetbaar grote indruk achter te laten.

We vetrokken richting de stad terug en hadden de snelheid er aardig in zitten en hadden onze les geleerd telkens als we een tankstation tegenkwamen hier te tanken puur uit voorzorgsmaatregel om die gebeurtenis van de heenweg niet meer mee te hoeven maken.

Teruggekomen in J, burg besloten we toch nog even gedag te zeggen bij de oom en tante van Menno om daarna onze reis voort te zetten richting Gert om daar de laatste twee dagen door te brengen alvorens terug te vliegen naar het koude Nederland.
Bij terugzien van Gert en Gerda in Potchef stroom kwamen de grote verhalen los en werd ook hier tot diep in de nacht gepraat en werden de laatste dagen doorgebracht in de hoofd lodge

Ook hier werd nog veel tijd doorgebracht in het wildpark en bij het schitterende zwembad.
In de keuken werd nader kennis gemaakt met Grace die dame die in dienst was van Gert en wat cadeautjes had gekregen van me en die blijdschap niet wist te uitten omdat het niet normaal was dat een blanke iets cadeau gaf aan ene gekleurd persoon.

Echter aan het eind van de middag werden wij allemaal wakker geschud door een luide gil die door de bruiloftsuite naar buiten galmde het bleek Grace te zijn en was compleet in paniek want de bruidssuite die net klaar was bleek compleet onder water te staan doordat de waterleiding was gesprongen en ervoor zorgde dat deze kamer iedereen behoorlijk natte voeten kreeg.

We besloten echter met zijn allen de handen uit de mouwen te steken omdat de volgende dag een bruidspaar zou komen overnachten in die kamer en werd direct gebeld om hete luchtblazers in die kamer te zetten zodat de kamer de volgende dag toch nog droog zou opgeleverd worden.
Die avond vielen we allemaal uitgeput bij de haard half in slaap en genoten onder genot van een wijn en ene heerlijk openhaardvuur van een laatste avond in Zuid Afrika.

Ook deze dag had Robert ge smst maar wilde niet zeggen wat er aan de hand was maar wel dat er erg veel gaande was.
Die avond werd grotendeels in beslag genomen om de souvenirs in te pakken in onze koffers, omdat ik erg veel kleren weg had gegeven aan het personeel van Gert had ik genoeg ruimte over in mijn koffer dus kon de limit van 20 kilo ruimschoots halen.
Echter een gekochte hoorn met struisvogelei erop als lamp baarde ons echter meer zorgen.


De volgende morgen was de dag aangebroken afscheid te nemen van het onwijs lieve personeel en werd er gezongen voor ons. Gert besloot met ons mee te rijden richting J.Burg airport omdat de kapotte voorruit van onze auto nog wel eens voor problemen zou kunnen zorgen en waren erg blij want inderdaad het gaf de nodige problemen.

We hadden de verzekering volledig weggekocht en reden all risk en hadden daar veel meer voor betaald dus wij zagen niet in waarom we vast werden gehouden op het vliegveld maar ja gert zei ons dont worry dit komt wel goed en na ruim een uur gepraat te hebben konden we eindelijk inchecken.
Ik had met Robert af gesproken dat ik hem zou smsen zodra we ingecheckt hadden want blijkbaar hadden we erg veel losgemaakt bij hem want gaf toe dat hij ons zou gaan missen en gaf toe dat ook ik een erg vreemd voorgevoel begon te krijgen wat ik niet kon beschrijven.
Robert besloot toch nog even te bellen en wenste ons een zeer fijne vlucht toe waarop hij direct weer wilde ophangen omdat hij bijna in tranen uitbarstte en ik er nog steeds niet achter was wat er nu gaande was.
Eenmaal in het vliegtuig begon het vliegtuig aan het taxiën richting de startbaan en toen begon ik zonder enige reden ineens te huilen en kon niet uitleggen wat dit was, ook Hennie begon te huilen en blijkbaar had deze reis veel meer impact gemaakt dan ik ooit kon denken.

Nadat Ik gekalmeerd was genoot ik van het onwijs mooie uitzicht en keek ver naar beneden eerst het zeer grote Victoria meer en toen naar de Nijl die zich een baan slingerde door de immens grote Sahara en doemden de eerste piramides op wat vreselijk mooi was op te zien.
Echter toen we boven de Middellandse zee vlogen zagen we hoe vreselijk mooi ook dit gebied was door zijn azuurblauwe zee en zeer witte stranden.

We gingen de landing inzetten op Athene airport waarna we over moesten stappen op een korte vlucht richting Amsterdam met tussentijd van een uur.
Ook hier bleek bij aankomst hoe vreselijk onbeschoft het personeel was van Olympic airways want ook hier kwamen we erachter dat diverse souvenirs die we hadden gekocht gewoon grof weg in het ruim gegooid waren en niet volgens zeggen apart was gezet volgens de stewardessen.

Bij het uitstappen van het vliegtuig moest ik de lamp afgeven die in Zuid Afrika zonder problemen in was gecheckt maar werd hier in beslag genomen door de douane en werd gezegd dat deze na werd geleverd via een volgende vlucht naar Amsterdam en ik trapte hier echter niet in en vroeg de man naar een bewijs dat ik dit af had gegeven en na een kwartier kwaad met deze douanier gepraat te hebben maar zonder resultaat wist Menno me te overtuigen dat dezer discussie zinloos was en ik maar snel door moest lopen anders zou ik de vlucht ook nog gaan missen en dat was dubbel pech.

We noteerden de naam van deze man en besloten in Nederland een klacht in te dienen over de werkwijze van Olympic airways.

Na ingestapt te zijn was het vrijwel direct weer pet en bleek dat de stoelen van deze vliegmaatschappij niet gemaakt waren voor gezette personen als Gemma want ook hier was het met vijf minuten al pet omdat een stewardess erg hard tegen Gemma opliep waardoor ze het drankje ( een sterke drank) compleet over zich heen kreeg en de stewardess zonder excuses gewon doorliep wat de nodige kwaadheid opriep van Gemma wat ik best kon begrijpen maar het uitschaterden van het lachen.
De terugvlucht naar Amsterdam werd erg rumoerig een oud toestel met veel gebreken zou ons maar veilig naar huis moeten brengen echter kapotte stoelbekleding en kapotte tafels geven je hier niet veel hoop op maar toch even de tanden op elkaar en stiekem een schietgebedje naar boven dan maar.
Een uur voor Amsterdam werd meegedeeld dat het weer boven Nederland de nodige turbulentie kon geven en werden verzocht onze riemen vast te maken.
Een erg wilde landing met veel turbulentie bracht ons alsnog op veilige Nederlandse bodem en het vliegtuig taxiet richting de gate waar we van boord konden met grote opluchting.

In de hal stond familie ons op te wachten en op de terug weg gaf ik direct een sms richting Robert dat we veilig waren aangekomen en contact zouden houden.
We keerden eindelijk veilig huiswaarts en keek er erg naar uit mijn eigen bedje weer in te duiken en het net nieuwe appartement waar we in woonden weer volledig te gebruiken en de dingen af te maken. De reis zat er nu dan toch helemaal op en keerden huiswaarts waar we met zijn allen de vele souvenirs en cadeaus aan de anderen gaven en eindelijk de heerlijke Nederlandse Koffie konden drinken.

Die avond vielen we als een roos in slaap dromend over een reis die ik zo ie zo nooit meer zou vergeten, en genoten van een zeer mooie zonsondergang tegen de utrechtse heuvelrug op en het geluid van de vele voorjaarsvogels want inmiddels was het voorjaar geworden in Nederland en brak de lente in grote getale aan.

Hoe het verder loopt vertel ik de volgende keer in hoofdstuk vijf